Obowiązkiem organu rentowego jest odnotowanie w dniu oznaczonym prezentatą, umieszczaną na korespondencji przy jej wpływie, czy odwołanie strony od decyzji organu rentowego zostało doręczone osobiście, czy też nadesłane przez pocztę (rodzaj listu i data nadania).

Przepisy kodeksu postępowania administracyjnego nie przewidują możliwości zasądzenia kosztów zastępstwa adwokackiego przed organami administracji państwowej. Przepis par. 24 pkt 3 rozporządzeniu Ministra Sprawiedliwości z dnia 4 czerwca 1992 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie w postępowaniu przed organami wymiaru sprawiedliwości /Dz.U. nr 48 poz. 220/ reguluje wynagrodzenie adwokatów w sprawach

Postanowienia wydane w trybie art. 106 Kpa mogą być zaskarżane do sądu administracyjnego dopiero po wejściu w życie ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./.

W świetle art. 16 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368: zm. Dz.U. nr 104 poz. 515/ nie przysługuje skarga na postanowienie o wznowieniu postępowania /art. 149 par. 1 Kpa/.

1. Za kryteria oceny wniosku o przeprowadzenie referendum w sprawie odwołania rady gminy trzeba uznać zgodność takiego wniosku z wymaganiami ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym /Dz.U. nr 16 poz. 95 ze zm./ i ustawy z dnia 11 października 1991 r. o referendum gminnym /Dz.U. nr 110 poz. 473 ze zm./, to jest legalność wniosku, a także prawidłowość spełnienia tych wymagań w świetle

Najwyższa Izba Kontroli, będąca naczelnym organem kontroli państwowej, nie ma w zakresie tej działalności statusu organu administracji państwowej, zatem działalność kontrolna Izby nie stanowi wykonywania administracji publicznej w rozumieniu art. 1 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368/ nie podlega przeto kognicji tego Sądu.

Do zarządzeń terenowych organów administracji rządowej wydanych przed wejściem w życie ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./ nie ma zastosowania jej art. 16 ust. 1 pkt 5, a przez to skarga na takie zarządzenia jest niedopuszczalna i podlega odrzuceniu na podstawie art. 27 ust. 2 tej ustawy.

Sąd rejonowy, który przed dniem 1 stycznia 1991 r. wydał wyrok w sprawie o rozwód, jest na podstawie art. 405 i 412 k.p.c. właściwy do wznowienia postępowania w tej sprawie oraz do rozpoznania jej na nowo w granicach wznowienia także po zmianie art. 17 pkt 1 k.p.c, zgodnie z którym od dnia 1 stycznia 1991 r. sprawy o rozwód należą do właściwości sądów wojewódzkich.

1. Nie jest dopuszczalna egzekucja o opróżnienie lokalu użytkowego, jeżeli dłużnik nie został wymieniony w tytule egzekucyjnym lub nie został określony w nadanej temu tytułowi egzekucyjnemu klauzuli wykonalności (art. 776 k.p.c, art. 788 k.p.c, art. 791 k.p.c.). 2. W sprawie o nadanie tytułowi egzekucyjnemu klauzuli wykonalności, przewidzianej w art. 791 k.p.c, wykazanie, że osoba uzyskała władanie

Jeżeli w postępowaniu upadłościowym ma nastąpić sprzedaż nieruchomości przez licytację publiczną według przepisów kodeksu postępowania cywilnego o egzekucji (art. 118 Prawa upadłościowego), odpowiednie zastosowanie mają wszelkie przepisy o egzekucji z nieruchomości, z wyjątkiem tych, które w sprzedaży nieegzekucyjnej są bezprzedmiotowe.

1. Z treści art. 28 Kpa wynika bezspornie, iż pojęcie strony wiąże się wyraźnie z interesem prawnym lub obowiązkiem, wyprowadzonymi z konkretnie oznaczonego przepisu administracyjnego prawa materialnego, który może stanowić podstawę do sformułowania interesu lub obowiązku danego podmiotu. 2. Mieć interes prawny w postępowaniu administracyjnym znaczy to samo co ustalić przepis prawa powszechnie obowiązującego

Stosownie do art. 47 w związku z art. 35 ust. 3 i art. 59 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368/ rozstrzygnięcie odmawiające uwzględnienia wniosku o przywrócenie terminu do wniesienia skargi nie wymaga rozpoznania skargi na rozprawie, jeżeli nie jest to uzasadnione okolicznościami sprawy.

Zjazd z drogi krajowej jako obiekt budowlany wybudowany na terenie pasa drogowego lub zarezerwowanego pod przyszłą budowę lub modernizację dróg pasa terenu podlega przepisom ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane /Dz.U. 1994 nr 89 poz. 414/. Do likwidacji samowoli budowlanej a w tym do orzeczenia o rozbiórce takiego obiektu jest więc właściwy organ państwowego nadzoru budowlanego. Jest to

Ponowna skarga na bezczynność organu w sytuacji, gdy wcześniejsze rozstrzygnięcie sądu uwzględniało w całości żądanie skargi tożsamej podmiotowo i przedmiotowo jest niedopuszczalna i podlega odrzuceniu stosownie do art. 204 par. 1 Kpa.