1. Wyłączenie sądów powszechnych od rozpatrywania spraw ze stosunku pracy, także nawiązanego na podstawie decyzji administracyjnej w postaci aktu mianowania, zależy od tego, czy przepisy szczególne, regulujące stosunek pracy określonej kategorii pracowników, takie wyłączenie zawierają. W zakresie, w jakim takiego wyłączenia nie ma, dochodzenie realizacji prawa do ochrony sądowej w sprawach ze stosunku

Sąd Najwyższy nie może wyjść poza zakres przedstawionego w trybie art. 391 k.p.c zagadnienia prawnego, gdyż prowadziłoby to do naruszenia niezawisłości sędziowskiej członków składu orzekającego sądu przedstawiającego zagadnienie

Spółka cywilna osób fizycznych nie może być, także w sprawie gospodarczej, pozywana pod nazwą (firmą) prowadzonego przedsiębiorstwa. Jej oznaczenie, jako strony, powinno polegać na wskazaniu imion i nazwisk wszystkich wspólników oraz ich adresów (art. 126 § 1 k.p.c.).

Termin 6 miesięcy przewidziany w art. 79 § 1 k.k. jest zachowany, jeśli w tych granicach czasowych zapadnie i uprawomocni się postanowienie o zarządzeniu wykonania kary.

Wezwanie podmiotu kontrolowanego do usunięcia uchybień /art. 22 ust. 6 ustawy z dnia 23 grudnia 1988 r. o działalności gospodarczej - Dz.U. nr 41 poz. 324 ze zm./, dokonane w wyniku kontroli, jest jedynie aktem postępowania kontrolnego. Dopiero niezastosowanie się do takiego wezwania stanowi przesłankę do wydania w trybie procesowym decyzji administracyjnej /art. 104 Kpa/, rozstrzygającej o cofnięciu

Dla rozstrzygnięcia kwestii, czy ma miejsce kumulatywny zbieg przepisów, należy przede wszystkim ustalić, że zachodzi jeden czyn, a następnie, że czyn ten wyczerpuje faktycznie (a nie tylko pozornie) znamiona więcej niż jednego przepisu oraz że pomiędzy zakresami typów czynów, których znamiona zostały wypełnione w zbiegających się przepisach, zachodzi logiczny stosunek krzyżowania się. Konieczne jest

1. Przy ocenie, czy ugoda zawarta w bankowym postępowaniu ugodowym (art. 16 ustawy z dnia 3 lutego 1993 r. o restrukturyzacji finansowej przedsiębiorstw i banków oraz o zmianie niektórych ustaw - Dz. U. Nr 18, poz. 82) uwzględnia interesy wierzycieli na warunkach niekrzywdzących" (art. 18 ust. 1 tej ustawy), należy rozważyć możliwości zapłaty sumy długów przez dłużnika oraz znaczenie umorzonej części

Uchwała samorządu adwokackiego, wzywająca adwokata do zaprzestania prowadzenia na podstawie art. 24 ustawy z dnia 23 grudnia 1988 r. o działalności gospodarczej /Dz.U. nr 41 poz. 324 ze zm./ działalności gospodarczej, nie rozstrzyga o istocie sprawy w sposób władczy i stanowczy, a wobec tego nie ma charakteru decyzji administracyjnej w rozumieniu art. 104 Kpa; na tego rodzaju uchwałę skarga do sądu

Pismo Głównego Urzędu Statystycznego nie posiada waloru decyzji czy postanowienia. Opinia statystyczna zawarta w piśmie Głównego Urzędu Statystycznego stanowi dowód w postępowaniu w sprawie ewentualnego wymiaru podatku od towarów i usług i podobnie jak każdy inny dowód podlega ocenie organu podatkowego właściwego w sprawach wymiarowych, a w dalszej konsekwencji i sądu administracyjnego.

Zarzut wadliwej oceny, że popełniony przez powoda czyn wyczerpuje znamiona 'ciężkiego naruszenia podstawowych obowiązków pracowniczych' nie stanowi ustawowej podstawy wznowienia postępowania.

O tym, czy rewizja wniesiona została do sądu, który wydał zaskarżony wyrok (art. 371 § 1 k.p.c.) decyduje okoliczność, czy rewizja została skierowana pod adresem tego sądu, nie zaś okoliczność, czy została ona przez pocztę doręczona zgodnie ze wskazanym na kopercie adresem.

Skarga na pismo wyjaśniające nie mające charakteru decyzji administracyjnej jest niedopuszczalna i podlega odrzuceniu zgodnie z art. 204 par. 1 Kpa.

1. Tryb orzekania przewidziany w art. 160 Kpa nie może mieć zastosowania w odniesieniu do skutków rozstrzygnięcia nadzorczego wojewody, wydanego na zasadzie art. 91 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym /Dz.U. nr 16 poz. 95 ze zm./. 2. Spory o właściwość między organami samorządu terytorialnego a terenowymi organami administracji rządowej /art. 22 par. 2 Kpa/ mogą dotyczyć tylko

W sprawie o wypłatę świadczenia rehabilitacyjnego opinia biegłych dotycząca wyłączenia istnienia inwalidztwa jest niewystarczająca; konieczna jest natomiast opinia oceniająca istnienie przesłanek niezbędnych dla przyznania świadczenia rehabilitacyjnego (art. 20 ustawy z dnia 17 grudnia 1974 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa (jednolity tekst:

Złożenie wniosku, do organu naczelnego, który wydał decyzję, o ponowne rozpatrzenie sprawy w ustawowym terminie 14 dni od daty otrzymania decyzji, określonym w art. 129 par. 2 Kpa, powoduje że postępowanie administracyjne nie zostało ostatecznie zakończone. Odpowiada to sytuacji niewyczerpania toku instancji w tym postępowaniu. Zostanie on wyczerpany dopiero po wydaniu przez organ naczelny decyzji

Decyzja organu założycielskiego przedsiębiorstwa użyteczności publicznej o powołaniu dyrektora tego przedsiębiorstwa nie jest decyzją administracyjną podlegającą zaskarżeniu do Naczelnego Sądu Administracyjnego.

Wpis hipoteki przymusowej obciążającej nieruchomość ujawnioną w księdze wieczystej jako przedmiot własności (użytkowania wieczystego) obojga małżonków na zasadzie wspólności ustawowej może być dokonany na podstawie tytułu wykonawczego przeciwko któremukolwiek z nich.

Komunikat zamieszczony w Dzienniku Rozkazów Ministra Obrony Narodowej informujący o pewnym stanie faktycznym, nie jest ani decyzją administracyjną ani postanowieniem.

Prawidłową formą uznania się przez organ administracji państwowej za niewłaściwy do załatwiania sprawy przez wydanie decyzji jest przekazanie wniosku organowi właściwemu (art. 65) lub zwrócenie podania wnoszącemu z odpowiedniemu pouczeniem (art. 66 § 2 k.p.a.).

Prawo występowania do Sądu Najwyższego z wnioskami o wyjaśnienie przepisów prawa pracy i ubezpieczeń społecznych (art. 22 ustawy z dnia 23 maja 1991 r. o związkach zawodowych, Dz. U. Nr 55, poz. 234 ze zm.) nie przysługuje Ogólnopolskiemu Związkowi Zawodowemu Lekarzy także po nowelizacji kodeksu pracy dokonanej ustawą z dnia 29 września 1994 r. o zmianie ustawy - Kodeks pracy oraz o zmianie niektórych