Na postanowienie sądu apelacyjnego oddalające wniosek o wyłączenie sędziów sądu wojewódzkiego zażalenie nie przysługuje.

Orzeczenie Społecznej Komisji Pojednawczej, rozpoznającej wniosek o ponowne zatrudnienie na podstawie przepisów ustawy z dnia 24 maja 1989 r. o przywróceniu praw pracowniczych osobom pozbawionym zatrudnienia za działalność związkową, samorządową, przekonania polityczne i religijne /Dz.U. nr 32 poz. 172 ze zm./, nie jest decyzją administracyjną i niedopuszczalna jest na nie skarga do sądu administracyjnego

W przypadku, gdy w wyniku powołania powstaje cywilnoprawny stosunek pracy, powołanie ma charakter aktu administracyjnego, ale nie decyzji administracyjnej. Akt administracyjny nie będący decyzją administracyjną nie może być przedmiotem skargi do Naczelnego Sądu Administracyjnego /art. 196 par. 1 Kpa/.

1. Decyzjami administracyjnymi w sprawach ze stosunku pracy są akty mianowania, akty rozwiązania stosunku pracy pracownika mianowanego. Inne akty administracyjne wydawane w czasie trwania stosunku pracy pracownika mianowanego, jak np. przeniesienie na inne stanowisko /także niższe/, zlecenie wykonania innej pracy "są aktami ze sfery wewnątrz-organizacyjnej". Są one decyzjami administracyjnymi tylko

Bezskuteczność wezwania do usunięcia naruszenia interesu prawnego lub uprawnienia, o czym mowa w art. 101 ust. 1 i 3 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym /Dz.U. nr 16 poz. 95 ze zm./, otwierająca drogę do zaskarżenia uchwały organu gminy do Naczelnego Sądu Administracyjnego, występuje zarówno wtedy, gdy organ gminy, który podjął kwestionowaną uchwałę, odmawia jej zmiany w zakresie

Jeżeli przedmiot poręczenia określony został w postanowieniu o zastosowaniu tego środka zapobiegawczego w walucie obcej – on, a nie jego równowartość podlega zwrotowi. Analogicznie, jeśli przedmiot poręczenia określony został w walucie polskiej, zwrotowi podlega waluta polska, a nie jej równowartość w jakiejkolwiek postaci. Rozstrzygająca jest tu zatem treść postanowienia o poręczeniu majątkowym, co

Sądem rozpoznającym rewizję w sprawach z ubezpieczeń społecznych w rozumieniu art. 391 §1 k.p.c. jest tylko sąd apelacyjny. Sąd wojewódzki natomiast mimo, że rozpoznaje odwołanie od decyzji organu rentowego jest sądem I instancji. Nie może więc na podstawie art. 391 §1 k.p.c. przedstawić Sądowi Najwyższemu do rozstrzygnięcia zagadnienia prawnego budzącego poważne wątpliwości.

1. Jakkolwiek odszkodowanie za niesłuszne skazanie lub aresztowanie, dochodzone w trybie art. 487-491 k.p.k., ma charakter kompensacyjny, to jest ono instytucją prawa karnego i w związku z tym zasady zasądzenia tego odszkodowania określone w przepisach karnoprocesowych zachowują szereg odrębności w stosunku do zasad obowiązujących w razie jego dochodzenia na podstawie przepisów prawa cywilnego. 2.

W orzeczeniach dotyczących osób represjonowanych w latach osiemdziesiątych możliwe jest uznanie, że działanie będące próbą przeciwstawienia się systemowi totalitarnemu, podjęte w celu krytyki oraz naprawy istniejącej rzeczywistości i będące realizacji przysługujących każdej osobie fizycznej praw politycznych – chociaż formalnie wyczerpuje znamiona ustawy karnej (np. art. 270 § 1, art. 271 § 1 lub art

Przekazywanie w zarząd nie wydzierżawionych obwodów łowieckich a także cofanie uprawnień do tego zarządu podmiotom nie będącym zarządami lasów państwowych nie jest regulowane żadnym przepisem materialnoprawnym a opiera się wyłącznie na uznaniu organu państwa posiadającego kompetencje administracyjne "w zakresie łowiectwa" i na podstawie art. 6 i art. 7 ustawy z dnia 17 czerwca 1959 r. o hodowli, ochronie

1. Stosunek pracy z mianowania /służbowy/ powstać może wyłącznie w wyniku aktu mianowania, który jest decyzją administracyjną w rozumieniu art. 104 Kpa. 2. W przypadku pracowników umownych powinność z par. 6 ust. 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 24 października 1983 r. w sprawie praw i obowiązków pracowników Narodowego Banku Polskiego /Dz.U. nr 64 poz. 290/ ma, podobnie jak w przypadku umownych

Rozstrzygnięcie sporu o właściwość między organami na podstawie art. 22 par. 1 Kpa nie stanowi decyzji administracyjnej w rozumieniu art. 104 Kpa. Na takie rozstrzygnięcie nie przysługują środki odwoławcze w administracyjnym toku instancji ani skarga do Naczelnego Sądu Administracyjnego.

O zaliczeniu urządzeń wodnych lub cieków wodnych do melioracji wodnych podstawowych bądź do melioracji wodnych szczegółowych decyduje charakter tych urządzeń lub cieków, a samo zaliczenie następuje z mocy prawa.

1. Po spełnieniu jednego z warunków prawomocności decyzji wymienionych w art. 269 Kpa rozstrzygnięcie nadzorcze - nawet wadliwe - wywołuje skutki prawne w postaci pozbawienia mocy obowiązującej uchwały w zakresie objętym orzeczeniem o nieważności. 2. Niedopuszczalna jest skarga - w trybie zarówno art. 93 ust. 1, jak i art. 101 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym /Dz.U.

Uchwała organu gminy o skorzystaniu z prawa pierwokupu nieruchomości nie odnosi się do pojęcia "sprawy z zakresu administracji publicznej" w rozumieniu art. 101 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym /Dz.U. nr 16 poz. 95 ze zm./, a przez to na uchwały takie nie przysługuje skarga do Naczelnego Sądu Administracyjnego.

1. W ustawie z dnia 31 maja 1962 r. - Prawo lotnicze /Dz.U. nr 32 poz.153 ze zm./ brak jest przepisu, który przewidywałby rozstrzyganie o okolicznościach i przyczynach wypadku lotniczego w drodze decyzji administracyjnej. 2. Postępowanie Głównej Komisji do Badania Wypadków Lotniczych nie jest postępowaniem administracyjnym w sprawie z zakresu komunikacji, w którego toku mogłoby zapaść rozstrzygnięcie

Naczelny Sąd Administracyjny nie jest właściwy do rozpatrzenia oddzielnej skargi na postanowienie wydane w trybie art. 106 Kpa. Zarzuty co do postanowień wydanych w tym trybie mogą być podnoszone i są rozpatrywane przez Naczelny Sąd Administracyjny w ramach skargi na decyzję.

Przepis art. 61 ustawy z dnia 25 września 1981 r. o przedsiębiorstwach państwowych (Dz.U. z 1987 r. nr 35, poz. 201 z późn. zm.) wymaga, aby decyzja organu założycielskiego dotycząca praw przedsiębiorstwa została doręczona wraz z jej uzasadnieniem – odrębnie dyrektorowi i radzie pracowniczej.