Jeżeli małżonek zużyje w czasie trwania wspólnośc1 majątkowej małżeńskiej kwotę pieniężną, ulokowaną na książeczce PKO i stanowiącą przedmiot majątku wspólnego małżonka, na bieżące niezbędne wyjątki związane z utrzymaniem rodziny, kwota ta przestaje być składnikiem majątku wspólnego, choćby zużycie jej nastąpiło bez zgody drugiego małżonka nie łożącego na potrzeby rodziny. Gdyby jednak małżonek ten
Okoliczność, że przewidziane w kodeksie cywilnym terminy zasiedzenia nieruchomości są takie same jak przewidziane poprzednio w prawie rzeczowym terminy zasiedzenia nieruchomość secundum tabulas, nakazuje do takich wypadków stosować zasadę, wedle której osoba, która została wpisana do księgi wieczystej jako właściciel nieruchomości i która pod rządem prawa rzeczowego w 1964 r. objęła nieruchomość w
Rozstrzyganie spraw wynikających z uprawnień do uzyskania ekwiwalentu za mienie pozostawione za granicą zostało na mocy § 5 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 18 maja 197§ r. w sprawie zaliczania wartości mienia nieruchomego pozostawionego za granicą na pokrycie opłat z tytułu użytkowania wieczystego terenu i ceny sprzedaży położonych na nim budynków (Dz. U. Nr 13, poz. 118) przekazane administracji
Artykuł 951 k.p.c., przewidujący fakultatywną możliwość sporządzenia dodatkowego opisu i oszacowania nieruchomości, ma zastosowanie tylko wtedy, gdy pomiędzy sporządzeniem opisu i oszacowania a terminem licytacyjnym nastąpią istotne zmiany w stanie nieruchomości powodujące zdezaktualizowanie się poprzedniego opisu (np. zniszczenie części budynku wskutek pożaru, lub przeciwnie wzniesienie nowej budowli
Łączności wewnętrznej, jaka zachodzi między współuczestnikami w procesie przy współuczestnictwie materialnym (art. 72 § 1 pkt 1 k.p.c.), nie podważa okoliczność, że rodzaj i wysokość ich roszczeń odszkodowawczych są różne, chociaż podstawą faktyczną i prawną jest jedno i to samo zdarzenie.
Nie jest posiadaczem w dobrej wierze nieformalny nabywca części nieruchomości rolnej na cele wypoczynkowe. Nie może przeto nabyć jej przez zasiedzenie z upływem dziesięcioletniego terminu, przewidzianego w art. 172 § 1 k.c.