Zawarty w art. 37 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270) obowiązek dołączenia przy pierwszej czynności procesowej w postępowaniu sądowoadministracyjnym (przede wszystkim: przy wnoszeniu skargi) pełnomocnictwa z podpisem mocodawcy lub wierzytelnego odpisu pełnomocnictwa, wymaga realizacji również w sytuacji, gdy strona zaskarża

Warunkiem koniecznym dla przyznania zdolności sądowej organizacji społecznej nieposiadającej osobowości prawnej jest prowadzenie przez tą organizację takiej działalności statutowej (regulaminowej), która dotyczy spraw w zakresie interesów prawnych innych osób (art. 25 par. 4 p.p.s.a.). Nie mozna utożsamiać interesu prawnego strony o jakim mowa w art. 25 par. 4 p.p.s.a. z takimi celami Stowarzyszenia

Wykładnia art. 125 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r. poz. 270) prowadzi do wniosku, że dla skutecznego zawieszenia postępowania sądowoadministracyjnego musi istnieć ścisła zależność pomiędzy rozpoznawaną sprawą a zagadnieniem prawnym, które ma być przedmiotem rozstrzygnięcia prejudycjalnego.

Rektor wyższej uczelni publicznej, który na podstawie decyzji administracyjnej odmówił udostępnienia informacji publicznej, nie ma zdolności sądowej w postępowaniu przed sądem powszechnym w sprawie z powództwa przewidzianego w art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (Dz. U. Nr 1121, poz. 1198).

Ze wzajemnej relacji § 4 i § 3 art. 220 p.p.s.a. wynika, iż warunkiem uznania podmiotu z § 4 za zwolnionego od obowiązku uiszczenia kolejnej opłaty (wpisu) jest uprzednie wezwanie tegoż pdomiotu do uiszczenia należnego wpisu, a następnie odrzucenie środka prawnego wymienionego w § 3 z powodu nieuzupełnienia tego braku. Zwolnienie podmiotowe skarżących wskazanych w powyższej normie prawnej ma, bowiem

W sprawach, w których przysługuje kasacja, sąd odwoławczy powinien oprócz poinformowania, że wyrok jest prawomocny, pouczyć strony o tym, że mają co najmniej prawo wnieść kasację do Sądu Najwyższego, i że w tym celu powinny w terminie 7 dni od ogłoszenia wyroku złożyć do sądu odwoławczego wniosek o doręczenie jego odpisu wraz z uzasadnieniem.

Do przyjęcia, że sąd powszechny uznał się za niewłaściwy w sprawie konieczne jest wydanie przez ten sąd postanowienia o odrzuceniu pozwu właśnie z uwagi na niepodleganie danej sprawy kognicji tego sądu. Natomiast odrzucenie pozwu z innej przyczyny lub zwrot pisma procesowego nie świadczy o uznaniu się przez sąd powszechny za niewłaściwy. W tej sytuacji nie można przyjąć, że w sprawie znajdzie zastosowanie

Jeżeli w postępowaniu przed zagranicznym sądem polubownym uczestnik nie zakwestionował jego właściwości i podjął obronę merytoryczną, to nie może skutecznie powołać się na nieistnienie lub nieważność zapisu w postępowaniu o uznanie i stwierdzenie wykonalności wyroku sądu polubownego.

Materialny obowiązek uiszczenia opłaty sądowej, o której mowa w art. 230 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270) ciąży na samej stronie postępowania sądowoadministracyjnego, co jednak nie zdejmuje z jej pełnomocnika obowiązku zapewnienia skuteczności czynności procesowej, dokonywanej w granicach pełnomocnictwa. Obowiązku tego

Dyżur może być zaplanowany z góry. W założeniu dyżur jest okresem po godzinach pracy, w trakcie którego pracownik pozostaje w gotowości do świadczenia pracy, co dodatkowo, różnicuje go od godzin nadliczbowych. Nie można przeto traktować zamiennie dyżuru i pracy w godzinach nadliczbowych

Przepis art. 285f § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r. poz. 270, dalej: „P.p.s.a.”) w związku z odpowiednim stosowaniem art. 220 § 3 P.p.s.a. stanowi podstawę do odrzucenia skargi o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia dopiero po uprzednim bezskutecznym wezwaniu do uiszczenia opłaty.

Wydanie przez organ decyzji po wniesieniu do sądu skargi na bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania administracyjnego, nie powoduje, stosownie do art. 149 § 1 P.p.s.a., że w zakresie dotyczącym rozstrzygnięcia o tym, czy bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania miały miejsce z rażącym naruszeniem prawa, postępowanie sądowe stało się bezprzedmiotowe i podlega umorzeniu na podstawie

Świadomość wybudowania urządzenia przesyłowego, fizyczna możliwość stwierdzenia jego obecności oraz możliwość zapoznania się z mapami dokumentującymi przebieg, mogą w okolicznościach konkretnej sprawy spełniać przewidziane w art. 292 k.c. wymogi dla nabycia służebności odpowiadającej treścią służebności przesyłu.

W myśl art. 36 i 37 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270) w związku z art. 65 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.) użyte w pełnomocnictwie, dołączonym do skargi wniesionej do wojewódzkiego sądu administracyjnego, określenie „przed sądem administracyjnym” (liczba pojedyncza

Przepis art. 61 k.c. był wielokrotnie komentowany i rozważany w literaturze prawniczej. Najwięcej wątpliwości powstaje w przypadkach, gdy oświadczenie nie od razu lub w ogóle nie dociera do adresata (chodzi zwłaszcza o przypadki doręczenia zastępczego). Należy wtedy uwzględnić okoliczności konkretnej sprawy. Przykładowo, w razie pozostawienia przesyłki u dorosłego domownika lub doręczenia w miejscu

Dopuszczalne jest całkowite pozbawienie prawa do zachowku w wyniku zastosowania art. 5 k.c., odnoszonego do samej postawy uprawnionego względem zobowiązanego z tytułu zachowku, a przy tym ze względu na taką postawę występującą w przeszłości.

Niewiedza spadkobiercy o stanie spadku pomimo podjętych odpowiednich, możliwych działań, może być uznana za błąd istotny (art. 1019 § 2 k.c. w zw. z art. 84 § 2 k.c.).

Sprawa o uznanie spadkobiercy za niegodnego dziedziczenia jest sprawą o prawa majątkowe.

Zakaz dowodowy uregulowany w art. 199 k.p.k. obejmuje wszelkie oświadczenia oskarżonego dotyczące zarzucanego mu czynu, składane wobec lekarza udzielającego pomocy medycznej i to niezależnie od ich treści. Chodzi jednak o przypadki udzielania tej pomocy samemu oskarżonemu, a nie innym osobom, np. pokrzywdzonemu. Oświadczenia sprawcy czynu zabronionego chroni zakaz dowodowy bez względu na to, czy przedstawiono

Zakres interesu prawnego podmiotów administracji publicznej wyznaczają ich ustawowo określone kompetencje. Pozbawienie takich kompetencji w wyniku zmian ustawowych skutkuje brakiem legitymacji skargowej do zaskarżania wyroków dotyczących aktów wydanych na podstawie tych kompetencji, legitymacja ta przechodzi na organy które taką kompetencję - w wyniku ustawowego przeniesienia - uzyskały.

„Sprawą” w rozumieniu art. 40 i art. 41 k.p.k. jest postępowa-nie zmierzające do rozstrzygnięcia o przedmiocie postępowania.

Skarb Państwa składający wniosek o założenie księgi wieczystej i wpisania jego prawa własności do nieruchomości na podstawie art. 713 Kodeksu Napoleona powinien wykazać, że w czasie obowiązywania tego przepisu dana nieruchomość była nieruchomością nie mającą właściciela.

W świetle art. 61 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) wstrzymane może być wykonanie tylko takich aktów administracyjnych, które zostały wydane w granicach danej sprawy, rozumianej w kontekście art. 134 § 1 p.p.s.a. jako sprawa w znaczeniu materialnym; tym samym w postępowaniu sądowoadministracyjnym dotyczącym przywrócenia

Ponowny wniosek o wymierzenie grzywny organowi w trybie art. 55 § 1 P.p.s.a. nie może być uznany za niedopuszczalny w rozumieniu art. 58 § 1 pkt 4 w związku z art. 64 § 3 P.p.s.a., tylko dlatego, że grzywna ta została organowi juz raz wymierzona, skoro organ nadal nie wywiązuje się z obowiązków okreslonych w art. 54 § 2 P.p.s.a. Nie zachodzi w takiej sprawie stan tzw. powagi rzeczy osądzonej.