Nie jest możliwe, aby terminy do złożenia wniosku o przywrócenie terminu były inaczej liczone w zależności od procedury (cywilnej, karnej lub sądowoadministracyjnej), skoro instytucja przywrócenia terminu jest wspólna dla nich wszystkich.

Sprawa o opłacenie przez pracodawcę składki w wysokości wynikającej z przychodu uzyskanego przez pracownika na podstawie umowy o pracę i umowy zlecenia (lub innej umowy o świadczenie usług) wykonywanej na rzecz tego pracodawcy dotyczy jedynie wysokości składki a nie objęcia obowiązkiem ubezpieczenia społecznego, gdyż przedmiotem postępowania w takiej sprawie jest jedynie ustalenie właściwej kwoty podstawy

Doręczeniu stronie przeciwnej podlega odpis wniosku o przywrócenie terminu do wniesienia apelacji, ponieważ jego rozpoznanie ma znaczenie dla obu stron postępowania z uwagi na możliwość podważenia prawomocności wyroku. To samo dotyczy odpisu wniosku o przywrócenie terminu do wniesienia zażalenia na postanowienie o odrzuceniu skargi o wznowienie postępowania i odpisu wniosku o podjęcie zawieszonego

Z art. 5051 pkt 1 k.p.c. wynika, że postępowanie uproszczone stosuje się w sprawach o roszczenia wynikające z umów, jeżeli wartość przedmiotu sporu nie przekracza dziesięciu tysięcy złotych, a w sprawach o roszczenia wynikające z rękojmi lub gwarancji jakości lub niezgodności towaru konsumpcyjnego z umową sprzedaży konsumenckiej, jeżeli wartość przedmiotu umowy nie przekracza tej kwoty. Z postępowania

Wykonywanie uprawnień w zakresie wynikającym z decyzji wydanej na podstawie art. 35 ust. 1 i 2 u.w.n., stanowiącej tytuł prawny do ich wykonywania, nie prowadzi do nabycia przez zasiedzenie służebności gruntowej odpowiadającej treści służebności przesyłu.

Zażalenie przewidziane w art. 3941 § 1 1 k.p.c. jest skierowane przeciwko uchyleniu wyroku i przekazaniu sprawy do ponownego rozpoznania. Dlatego ocenie w tym postępowaniu zażaleniowym może być poddana jedynie prawidłowość zakwalifikowania przez sąd odwoławczy określonej sytuacji procesowej jako odpowiadającej wskazanej przez ten sąd podstawie orzeczenia kasatoryjnego. Ocena ta nie obejmuje natomiast

Służebność przesyłu może być ustanowiona na prawie użytkowania wieczystego; użytkownik wieczysty nie może jednak skutecznie żądać ustanowienia takiej służebności, jeżeli urządzenia przesyłowe - zainstalowane przez przedsiębiorstwo państwowe w okresie obowiązywania zasady jednolitej własności państwowej - znajdowały się na nieruchomości Skarbu Państwa przed oddaniem jej w użytkowanie wieczyste.

Wniosek o przywrócenie terminu do dokonania czynności procesowej oraz środek odwoławczy od orzeczenia o odrzuceniu pisma procesowego (z powodu uchybienia terminu) wyłączają się wzajemnie. Procedura zmierzająca do przywrócenia terminu, któremu strona uchybiła, może być wdrożona dopiero po stwierdzeniu, że czynność procesowa podjęta przez stronę jest - właśnie na skutek upływu terminu – bezskuteczna.

Wniosek o przywrócenie terminu do dokonania czynności procesowej oraz środek odwoławczy od orzeczenia o odrzuceniu pisma procesowego (z powodu uchybienia terminu) wyłączają się wzajemnie. Procedura zmierzająca do przywrócenia terminu, któremu strona uchybiła, może być wdrożona dopiero po stwierdzeniu, że czynność procesowa podjęta przez stronę jest - właśnie na skutek upływu terminu – bezskuteczna.

Wniosek o przywrócenie terminu do dokonania czynności procesowej oraz środek odwoławczy od orzeczenia o odrzuceniu pisma procesowego (z powodu uchybienia terminu) wyłączają się wzajemnie. Procedura zmierzająca do przywrócenia terminu, któremu strona uchybiła, może być wdrożona dopiero po stwierdzeniu, że czynność procesowa podjęta przez stronę jest - właśnie na skutek upływu terminu – bezskuteczna.

Wniosek o przywrócenie terminu do dokonania czynności procesowej oraz środek odwoławczy od orzeczenia o odrzuceniu pisma procesowego (z powodu uchybienia terminu) wyłączają się wzajemnie. Procedura zmierzająca do przywrócenia terminu, któremu strona uchybiła, może być wdrożona dopiero po stwierdzeniu, że czynność procesowa podjęta przez stronę jest - właśnie na skutek upływu terminu – bezskuteczna.

Wniosek o przywrócenie terminu do dokonania czynności procesowej oraz środek odwoławczy od orzeczenia o odrzuceniu pisma procesowego (z powodu uchybienia terminu) wyłączają się wzajemnie. Procedura zmierzająca do przywrócenia terminu, któremu strona uchybiła, może być wdrożona dopiero po stwierdzeniu, że czynność procesowa podjęta przez stronę jest - właśnie na skutek upływu terminu – bezskuteczna.

"Nierozpoznanie istoty sprawy" w rozumieniu art. 386 § 4 k.p.c. polega na poprzestaniu na błędnym przyjęciu przez sąd pierwszej instancji przesłanki niweczącej lub hamującej roszczenie (prekluzja, przedawnienie, potrącenie, brak legitymacji, prawo zatrzymania itp.) albo na zaniechaniu zbadania (w ogóle) materialnej podstawy żądania pozwu, niezbadaniu podstawy merytorycznej dochodzonego roszczenia albo

Wykładni art. 23 ust. 1 Rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1215/2012 z dnia 12 grudnia 2012 r. w sprawie jurysdykcji i uznawania orzeczeń sądowych oraz ich wykonywania w sprawach cywilnych i handlowych należy więc dokonywać z uwzględnieniem, że jednym z celów tego przepisu jest zapewnienie, iż dokonane przez zainteresowanych uzgodnienie miało rzeczywisty charakter, co w rezultacie

Przepisów art. 289 § 1 i 2 k.s.h. w brzmieniu obowiązującym przed dniem 1 stycznia 2016 r. w związku z art. 270 pkt 3 i art. 272 k.s.h. nie można interpretować jedynie literalnie i z pominięciem przepisów zawartych w ustawie Prawo upadłościowe i naprawcze.

W orzecznictwie Naczelnego Sądu Administracyjnego wskazuje się, że ustawodawca uznał za przewlekłe takie postępowanie, które trwa dłużej niż 12 miesięcy. Przy czym, jeżeli postępowanie trwa dłużej niż 12 miesięcy nie oznacza to samo przez się, że nastąpiła przewlekłość postępowania w rozumieniu tej ustawy.

Wniosek o wpis zmiany wierzyciela hipotecznego może jedynie wówczas być uwzględniony, jeżeli do wniosku zostanie dołączony taki wyciąg z ksiąg rachunkowych funduszu sekurytyzacyjnego, który spełnia wymagania przewidziane w art. 194 ust. 1 i art. 195 ust. 1 u.f.i.

Art. 1 pkt 3 w zw. z art. 2 ustawy z dnia 6 lipca 2001 r. o zachowaniu narodowego charakteru strategicznych zasobów naturalnych kraju, należy rozumieć w ten sposób, że tylko w tych przypadkach, w których dopuszczalny jest obrót nieruchomościami leśnymi Skarbu Państwa w rozumieniu ustawy z dnia 28 września 1991 r. o lasach (art. 38), dopuszczalne jest zasiedzenie takiej nieruchomości lub jej części,

Wprawdzie w doktrynie przyjmuje się, że podstawa wznowienia określona w art. 403 § 1 pkt 2 k.p.c. może być rozumiana szeroko - może tu chodzić o każde przestępstwo, za pomocą którego mógł być uzyskany wyrok (z wyłączeniem czynów zabronionych objętych zakresem art. 403 § 1 pkt 1 in principio k.p.c.), jednakże chodzi tu tylko o sytuację, w której wyrok został uzyskany za pomocą przestępstwa. Decydujące

Wydanie wyroku wstępnego jest dopuszczalne i uzasadnione, gdy sama zasada roszczenia jest według oceny sądu wątpliwa i pozostaje przedmiotem sporu stron oraz gdy sporna jest także wysokość roszczenia, a jej ustalenie połączone jest z pracochłonnym, długotrwałym i kosztownym postępowaniem dowodowym, które mogłoby okazać się niepotrzebne. Pojęcie "zasada roszczenia" oznacza konkretne prawo lub stosunek

Uzależnienie skuteczności skargi od tego, że strona nie mogła skorzystać z okoliczności faktycznych lub środków w prawomocnie zakończonym postępowaniu stanowi wyraz ogólnego założenia, że na stronach spoczywa ciężar należytego przygotowania (dotyczy to głównie strony powodowej) i starannego prowadzenia (odnosi się to zarówno do strony powodowej, jak i strony pozwanej) postępowania z punktu widzenia

Skarga o wznowienie nie opiera się na ustawowej podstawie nie tylko wówczas, gdy podana w niej podstawa nie odpowiada wzorcowi którejkolwiek z podstaw wskazanych w kodeksie, lecz także wtedy, gdy podstawa ta odpowiada wprawdzie temu wzorcowi, ale w rzeczywistości nie wystąpiła.

W postępowaniu toczącym się w wyniku zażalenia złożonego na podstawie art. 3941 § 1 1 k.p.c. na orzeczenie kasatoryjne Sądu drugiej instancji, Sąd Najwyższy bada tylko, czy wystąpiły wskazane przez Sąd drugiej instancji przesłanki uchylenia zaskarżonego wyroku, którymi są: nieważność postępowania przed sądem pierwszej instancji, nierozpoznanie przez ten sąd istoty sprawy oraz sytuacja, gdy wydanie

Ciężar dowodu w zakresie wykazania okoliczności, stanowiących podstawę do wstrzymania wykonania zaskarżonego aktu spoczywa na wnioskodawcy i sprowadza się do przedstawienia konkretnych zdarzeń, które mogłyby uprawdopodobnić, że wykonanie kontrolowanego aktu faktycznie spowoduje znaczną szkodę lub powstanie trudnych do odwrócenia skutków. Innymi słowy warunkiem wydania postanowienia o wstrzymaniu wykonania