Dłużnik będący osobą fizyczną ponosi odpowiedzialność na podstawie art. 58413 k.s.h., jeżeli wierzyciel wytoczy przeciwko niemu powództwo w okresie biegu terminu określonego w tym przepisie.

Wprawdzie, nie przerywa posiadania przemijająca przeszkoda w wykonaniu władztwa, niemniej nie o taką sytuację chodzi w hipotezie art. 340 k.c. Pozbawienie posiadacza posiadania przez inną osobę nie może być bowiem uważane za "przemijającą przeszkodę", chyba że posiadanie zostanie przywrócone. Nie stanowi natomiast przemijającej przeszkody, wywołującej niemożność posiadania, w rozumieniu art. 340 k.c

Pojęcie "istoty sprawy", o którym mowa w art. 386 § 4 k.p.c., dotyczy jej aspektu materialnoprawnego i zachodzi w sytuacji, gdy sąd nie zbadał podstawy materialnoprawnej dochodzonych roszczeń, jak też skierowanych przeciwko nim zarzutów merytorycznych, tj. nie odniósł się do tego, co jest przedmiotem sprawy uznając, że nie jest to konieczne z uwagi na istnienie przesłanek materialnoprawnych, czy procesowych

O tym, czy strona została pozbawiona możności obrony swoich praw, decydują konkretne okoliczności danej sprawy.

1. Naruszenie art. 359 § 1 k.p.c. nie skutkuje nieistnieniem z mocy prawa kasatoryjnego orzeczenia (sententia non existens), czy też jego bezwzględną nieważnością. 2. Pokrzywdzenie orzeczeniem (gravamen) stanowi co do zasady przesłankę dopuszczalności środka zaskarżenia. Istnieje ono wtedy, gdy zaskarżone orzeczenie jest obiektywnie w sensie prawnym niekorzystne dla skarżącego, ponieważ z punktu widzenia

W przypadku, gdy nakład był poczyniony przez jednego współwłaściciela tylko na te części rzeczy wspólnej, z której korzystał on samodzielnie, z wyłączeniem innych współuprawnionych, to do rozliczenia takiego nakładu nie ma zastosowania art. 207 k.c. Pozostali współwłaściciele, którzy nakładów tych nie dokonali i nie pokryli ich w cenie nabycia udziałów, nie mogą być przy zniesieniu współwłasności bezpodstawnie

Normatywna treść art. 182 § 1 k.p.c. przemawia za przyjęciem, że termin umorzenia uzależniony jest wyłącznie od daty wydania postanowienia o zawieszeniu postępowania, zatem irrelewantna jest okoliczność, czy postanowienie o zawieszeniu postępowania było prawomocne, a nawet czy w ogóle zostało doręczone stronie. Niemniej wydając orzeczenie w przedmiocie umorzenia sąd powinien po pierwsze, ponownie ocenić

Nie budzi wątpliwości, że postanowienie zastrzegające świadczenie na rzecz osoby trzeciej na podstawie art. 393 k.p.c. nie wymaga by osoba ta była skonkretyzowana już w chwili zawarcia umowy, wystarczy, że wskazane zostaną okoliczności, które pozwolą na jej zindywidualizowanie. Wprowadzenie takiego zastrzeżenia wzmacnia pozycję podwykonawcy w stosunku do bezwzględnie obowiązujących postanowień zawartych

Przyznanie "odpowiedniej sumy pieniężnej" na podstawie art. 12 ust. 4 ustawy z dnia 17 czerwca 2004 r. o skardze na naruszenie prawa strony do rozpoznania sprawy w postępowaniu sądowym bez nieuzasadnionej zwłoki pełni rolę sankcji dla państwa za wadliwe zorganizowanie wymiaru sprawiedliwości.

W sprawach, w których przedmiotem sporu nie jest wysokość zobowiązania składkowego, ale wysokość samej podstawy wymiaru - wartość przedmiotu zaskarżenia stanowi różnica między deklarowaną przez płatnika składek podstawą wymiaru składek a podstawą wymiaru określoną przez organ rentowy za sporny okres - art. 22 w związku z art. 3982 § 1 k.p.c.

Kwalifikacja umowy inwestycyjnej jako umowy na rzecz osoby trzeciej bądź dokonywanie jej oceny w oparciu o instytucję przekazu nie ma decydującego znaczenia ze względu na podobieństwo skutków. Ocena, czy czynność prawna podlega art. 134 p.u.n. wymaga zbadania, czy ekwiwalentem przysporzenia uzyskanego wskutek tej czynności jest świadczenie, które beneficjent przysporzenia spełnił albo przyrzekł spełnić

Ponieważ skarga na przewlekłość postępowania może być wniesiona jedynie w toku postępowania (a więc do czasu zakończenia postępowania co do istoty sprawy), to późniejsze jej wniesienie jest niedopuszczalne, co prowadzi do odrzucenia tego środka prawnego przy odpowiednim zastosowaniu przepisów o postępowaniu zażaleniowym obowiązujących w postępowaniu, którego skarga dotyczy (art. 8 ust. 2 ustawy o skardze

Usunięcie wadliwości lub uzupełnienie postępowania dowodowego, nawet w znacznym zakresie, bez względu na ich znaczenie dla merytorycznego rozstrzygnięcia, powinno nastąpić w drugoinstancyjnym - a nie ponowionym pierwszoinstancyjnym postępowaniu.

Trudności kadrowe sądu nie mogą blokować sprawnego prowadzenia postępowania. To bowiem na władzach kraju spoczywa obowiązek należytego zorganizowania funkcjonowania władzy sądowniczej. Tak samo należy ocenić trudności natury organizacyjnej.

W sprawach o podział majątku wspólnego po ustaniu wspólności majątkowej małżeńskiej wartością przedmiotu zaskarżenia jest nie wartość całego majątku podlegającego podziałowi, lecz wartość interesu majątkowego, którego dotyczy zaskarżenie. Z reguły nie można ona przekraczać wartości udziału w dzielonym majątku uczestnika wnoszącego skargę kasacyjną. Tylko wyjątkowo, w wypadku, gdy uczestnik zaskarża

Jakkolwiek opinia biegłych sporządzona na podstawie art. 11 u.p.o.z.p. stanowi bardzo istotny dowód w tym zakresie, to ocena stopnia prawdopodobieństwa popełnienia czynu zabronionego, a w związku z tym wybór między środkiem nieizolacyjnym, a izolacyjnym, należy do sądu, a nie do biegłych. Stanowisko to znajduje uzasadnienie już w ogólnych założeniach postępowania cywilnego, w ustawie doznaje jednak

Zastosowanie art. 5 k.c. już jest ograniczone ze względu na istniejący w ramach art. 145 k.c. obowiązek uwzględniania interesów obu stron. Art. 5 k.c. stosujemy, bowiem co do zasady, wówczas, gdy istnieje potrzeba ochrony drugiej strony stosunku prawnego, jej słusznego interesu, który na tę ochronę zasługuje i wówczas, gdyby w inny sposób nie można zabezpieczyć interesu zagrożonego wykonywaniem prawa

Do podziału majątku wspólnego małżonków, od chwili ustania ustawowej małżeńskiej wspólności majątkowej stosujemy przepisy o dziale spadku. Podziałem powinien być objęty każdy składnik, który należał do tego majątku w chwili ustania ustawowej wspólności i istnieje nadal w momencie dokonywania podziału.

Określenie wysokości zadośćuczynienia za doznaną krzywdę w razie uszkodzenia ciała lub rozstroju zdrowia stanowi istotne uprawnienie sądu merytorycznie rozpoznającego sprawę, który wskazał w uzasadnieniu zaskarżonego orzeczenia na motywy ustalenia wysokości zasadzonej należności. Korygowanie - także w postępowaniu kasacyjnym - zasądzonego już zadośćuczynienia uzasadnione jest wówczas, gdy przy uwzględnieniu

Zgodnie z art. 1009 k.c, przyczyna wydziedziczenia musi wynikać z treści testamentu. Spadkodawca może użyć słów ustawy przy wskazaniu w testamencie przyczyny wydziedziczenia, ale musi także wymienić konkretne przejawy zachowania spadkobiercy wypełniające przytoczoną przez niego ustawową przesłankę wydziedziczenia, ponieważ jest to konieczne do oceny - w razie sporu - czy przesłanki wydziedziczenia

Przesłanka oczywistej zasadności skargi kasacyjnej oznacza, iż dla przeciętnego prawnika podstawy wskazane w skardze prima facie zasługują na uwzględnienie. Sytuacja taka w szczególności istnieje wtedy, gdy bez wątpienia wystąpiły uchybienia, na które powołuje się skarżący, lub gdy jest pewne, że miały one wpływ na treść zaskarżonego orzeczenia albo podniesione zarzuty oczywiście uzasadniają wniesiony

Akceptacja sytuacji, w której treść księgi wieczystej w chwili założenia nie przedstawiałaby w sposób pełny stanu prawnego nieruchomości, sprzeciwiałaby się w sposób oczywisty zasadzie, że księgi wieczyste prowadzi się w celu ustalania stanu prawnego nieruchomości. "Księga", która w chwili założenia nie spełniałaby wymagania ujawnienia pełnego stanu prawnego w zakresie własności nieruchomości nie mogłaby

Z art. 651 k.c. wynika, że wykonawca ma obowiązek poinformować inwestora nie tylko o wadach dostarczonej mu dokumentacji, lecz także, jeśli zajdą inne okoliczności, które mogą przeszkodzić prawidłowemu wykonaniu robót.

Władanie przez przedsiębiorstwo państwowe cudzą nieruchomością w zakresie odpowiadającym służebności przesyłu w błędnym przekonaniu, że jest ono wykonywane na podstawie decyzji wydanej na podstawie art. 35 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 12 marca 1958 r. o zasadach i trybie wywłaszczania nieruchomości (jedn. tekst: Dz.U. z 1974 r. Nr 10, poz. 64 ze zm.), może prowadzić do zasiedzenia takiej służebności.