O tym, jakie sprawy są rozpoznawane przez sądy powszechne i Sąd Najwyższy rozstrzyga art. 2 k.p.c, stanowiący, że do drogi sądowej należą sprawy cywilne, o ile przepisy szczególne nie przekazują ich do właściwości innych organów. O tym zaś, czy sprawa oddana pod osąd jest sprawą cywilną (art. 1 k.p.c.) decyduje przedmiot procesu, czyli dochodzone przed sądem roszczenie i przytoczony przez powoda stan

Wynikająca z art. 6471 § 5 k.c. solidarna odpowiedzialność inwestora za zapłatę wynagrodzenia podwykonawcy występuje tylko wtedy, gdy rezultat świadczenia podwykonawcy stał się składnikiem obiektu stanowiącego przedmiot świadczenia wykonawcy w ramach łączącej go z inwestorem umowy o roboty budowlane. Ponieważ wielu podwykonawców świadczy swoje usługi na podstawie umów o dzieło, a nie umów o roboty

Sam fakt częściowej zapłaty nie jest równoznaczny z wyłączeniem możliwości naruszenia interesów mocodawcy w rozumieniu art. 108 zd. 1 k.c, jak również nie jest równoznaczny ze złożeniem przez dłużnika oświadczenia o poddaniu się egzekucji w rozumieniu art. 777 § 1 pkt 5 k.p.c, które jest oświadczeniem sformalizowanym tak co do formy jak i treści. W konsekwencji przepis ten swoim zakresem normatywnym

Wniosek dłużnika o zmniejszenie kary umownej powinien być złożony we właściwym terminie oraz w sposób pozwalający na podjęcie przez powoda stosownych działań umożliwiających mu obronę jego interesu. Bardziej liberalna wykładnia oświadczenia woli, zakładająca, że w każdym żądaniu oddalenia powództwa o zasądzenie kary umownej, niezależnie od motywów takiego żądania, mieści się implicite wniosek o zmiarkowanie

Zawezwanie posiadacza nieruchomości do próby ugodowej na podstawie art. 184 k.p.c. w sprawie wydania nieruchomości przerywa bieg terminu zasiedzenia - art. 123 § 1 pkt 1 w zw. z art. 175 k.c. Jednak i w tym przypadku należy konsekwentnie przyjmować, iż skutki w zakresie biegu zasiedzenia własności nieruchomości może wywołać zawezwanie do próby ugodowej pochodzące od uprawnionego właściciela nieruchomości

Niezależnie od wymagania określonego w art. 4245 § 1 pkt 5 k.p.c, w stanie prawnym ukształtowanym przez wejście w życie obowiązującej ustawy o Sądzie Najwyższym, Sąd Najwyższy, badając dopuszczalność skargi o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia, musi uwzględnić, że na skutek zmiany stanu prawnego możliwe stało się wzruszenie także takich prawomocnych orzeczeń sądowych, które

Rezultatem pracy i umiejętności ludzkich, o których stanowi art. 627 k.c. nie może być sama czynność, a jedynie wynik tej czynności. Dzieło musi bowiem istnieć w postaci postrzegalnej, pozwalającej odróżnić je od innych przedmiotów i uchwycić istotę osiągniętego rezultatu.

Zgodnie z art. 410 § 1 zdanie pierwsze k.p.c, sąd odrzuca skargę wniesioną po upływie terminu, niedopuszczalną lub nieopartą na ustawowej podstawie. Wstępne badanie skargi o wznowienie postępowania przez sąd na posiedzeniu niejawnym dokonywane jest, stosownie do art. 410 § 1 k.p.c, w trzech płaszczyznach: terminowości wniesienia skargi, dopuszczalności skargi, oparcia skargi na ustawowej podstawie.

Sąd Najwyższy nie jest uprawniony do samodzielnego dokonywania konkretyzacji zarzutów lub też stawiania hipotez co do tego, jakiego aktu prawnego (przepisu) dotyczy podstawa skargi. Nie może także zastąpić skarżącego w wyborze podstawy kasacyjnej, jak również w przytoczeniu przepisów, które mogłyby być naruszone przy wydawaniu zaskarżonego orzeczenia. Sąd Najwyższy może zatem skargę kasacyjną rozpoznawać

Z art. 130 § 1 zdanie drugie k.p.c. wynika powinność sądu rozpoznania pisma zgodnie z jego treścią, także wówczas, gdy zostanie ono mylnie oznaczone lub jest dotknięte innymi oczywistymi niedokładnościami, a oczywiste niedokładności pisma nie stanowią przeszkody do nadania mu biegu i rozpoznania we właściwym trybie. Przepis ten ma zastosowanie także o wniosku o doręczenie odpisu wyroku z uzasadnieniem

Podstawą do powstania obowiązku ubezpieczenia w oparciu o art. 6 ust. 1 pkt 5 i art. 13 pkt 4 ustawy systemowej jest faktyczne wykonywanie działalności pozarolniczej, w tym gospodarczej, co oznacza, że wykonywanie tej działalności, to rzeczywista działalność zarobkowa wykonywana w sposób zorganizowany i ciągły.

Rezultatem pracy i umiejętności ludzkich, o których stanowi art. 627 k.c. nie może być sama czynność, a jedynie wynik tej czynności. Dzieło musi bowiem istnieć w postaci postrzegałnej, pozwalającej odróżnić je od innych przedmiotów i uchwycić istotę osiągniętego rezultatu.

Zgodnie z art. 567 § 3 w zw. z art. 684 k.p.c. sąd ustala skład i wartość majątku ulegającego podziałowi. Skład majątku wspólnego ustala się według chwili ustania tej wspólności, a jego wartość według stanu majątku oraz cen w chwili dokonywania podziału.

Do nierozpoznania istoty sprawy dochodzi wówczas, gdy sąd pierwszej instancji nie odniósł się tego, co było przedmiotem sprawy lub gdy zaniechał zbadania materialnej podstawy żądania albo merytorycznych zarzutów strony, uznając niezasadnie, że konieczność taka nie zachodzi ze względu na występowanie materialnoprawnych lub procesowych przesłanek, które unicestwiają roszczenie. Nierozpoznanie istoty

Uważna analiza aksjologiczna art. 53 § 1 k.p. prowadzi do wniosku, że przepis ten ukształtowany został potrzebą prowadzenia racjonalnej polityki zatrudnienia. Nie można jednak pominąć, że okoliczność ta nie jest wyłączną zmienną. Równoważną wartością jest postulat trwałości zatrudnienia. Oznacza to, że treść przepisu jest wynikiem procesu zapewniającego ustabilizowanie przeciwstawnych wartości. Zrównoważanie

1. Sprawa o wysokość emerytury nie jest sprawą o emeryturę, nawet gdy odwołanie wniesiono od decyzji przyznającej emeryturę. 2. Sprawa o rekompensatę nie jest sprawą o kapitał początkowy, tylko o "odszkodowanie" zwiększające wysokość emerytury ze względu na wartość liczoną podobnie do kapitału początkowego, co uzasadnia stwierdzenie, że o dopuszczalności skargi kasacyjnej decyduje różnica w wysokości

Jeżeli treść oświadczenia spadkodawcy nie została prawidłowo stwierdzona w sposób określony w art. 952 § 2 k.c, pozostaje możliwość stwierdzenia treści testamentu ustnego na podstawie zgodnych zeznań świadków testamentu złożonych przed sądem, stosownie do art. 952 § 3 k.c. Ten sposób stwierdzenia treści testamentu jest ograniczony terminem sześciu miesięcy od otwarcia spadku. Termin jest zachowany

Niezgodność z prawem orzeczenia rodząca odpowiedzialność odszkodowawczą Skarbu Państwa musi mieć charakter kwalifikowany, elementarny i oczywisty. Orzeczenie niezgodne z prawem to orzeczenie niewątpliwie sprzeczne z zasadniczymi i niepodlegającymi różnej wykładni przepisami albo wydane w wyniku szczególnie rażąco błędnej wykładni lub niewłaściwego zastosowania prawa, które jest oczywiste i nie wymaga

Zakład Ubezpieczeń Społecznych, zarówno więc w przypadku wydania decyzji potwierdzającej polski system zabezpieczenia społecznego jak i w przypadku wydania decyzji odmownej powinien niezwłocznie doręczyć decyzję właściwej instytucji państwa wykonywania pracy, która może zgłosić zastrzeżenia lub wątpliwości.

Dokonywana pod kątem spełnienia przesłanek określonych w art. 52 § 1 i 2 k.r.o. ocena nie może być schematyczna, ale musi mieć charakter zindywidualizowany i opierać się na analizie konkretnych okoliczności danej sprawy. Separacja faktyczna może być ważnym powodem orzeczenia rozdzielności majątkowej o ile taki stan rzeczy uniemożliwia lub znacznie utrudnia małżonkom współdziałanie w zarządzie majątkiem

Nie można przyjąć pozorności oświadczeń woli o zawarciu umowy o pracę, gdy pracownik podjął pracę i ją wykonywał, a pracodawca świadczenie to przyjmował. Jednak pogląd ten odnosi się, po pierwsze, do pracy umówionej w umowie o pracę, po drugie, świadczonej w reżimie pracowniczym.

Jeśli ustawodawca nie zdecyduje się na wydanie aktu normatywnego likwidującego stan niezgodności z prawem wywołany brakiem przepisów intertemporalnych regulujących relacje między skargą nadzwyczajną, a skargą o stwierdzenie niezgodności z prawem, to zastosowanie w tej sytuacji znajdzie odpowiednio stosowany art. 4241b k.p.c. zgodnie, z którym w przypadku prawomocnych orzeczeń, od których skarga nie

Usunięcie wadliwości lub uzupełnienie postępowania dowodowego, nawet w znacznym zakresie, bez względu na ich znaczenie dla merytorycznego rozstrzygnięcia, powinno nastąpić w drugoinstancyjnym - a nie ponowionym pierwszoinstancyjnym postępowaniu.

W przypadku konfliktu interesów klientów dewelopera i instytucji go kredytującej, na tle zdarzeń spowodowanych nierzetelnym postępowaniem dewelopera, pierwszeństwo powinny mieć interesy klientów, ze względu na znacznie większe możliwości instytucji kredytujących przeciwdziałania zagrożeniom wynikającym z nierzetelnego postępowania dewelopera.