Przepis art. 163 post. spadk. ma na celu zapewnienie powstałemu w wyniku działu gospodarstwu realnych możliwości produkcyjnych. Stąd też ocena sposobu i terminów spłaty należności spadkowych wiąże się ściśle z interesem społeczno--gospodarczym dominującym w postępowaniu działowym i wymaga inicjatywy sądu, nawet bez wniosku osoby zainteresowanej, co do zbadania okoliczności faktycznych niezbędnych do

Żądanie kwalifikuje się jako powództwo z art. 416 k.p.c. o ustalenie nieistnienia małżeństwa, jeżeli chodzi o stwierdzenie, czy mocą zdarzeń składających się na akt zawarcia małżeństwa nawiązał się stosunek prawny małżeństwa. Jeżeli natomiast żądanie zmierza do stwierdzenia, czy zdarzenia takie w ogóle miały miejsce, chodzi już tylko o wniosek z art. 26 prawa o aktach stanu cywilnego.

Przekazanie sprawy przez sąd niewłaściwy sądowi właściwemu jest według art. 207 § 1 k.p.c. jedynie fragmentem postępowania, które zostało wszczęte przez wniesienie pozwu przed sąd niewłaściwy. Mimo przekazania sprawy postępowanie zachowuje ciągłość, której wyrazem jest m. in. zasada, że pozew wniesiony do sądu niewłaściwego przerywa także bieg przedawnienia i prekluzji.

Zarządzenia nadrzędnych władz spółdzielni co do funduszu płac obowiązują spółdzielnię oraz wiążą jej członków zatrudnionych w ramach spółdzielczego stosunku pracy. Zarządzenia te jednak nie mają wpływ na stosunki obligacyjne spółdzielni wynikające z umów zawartych z osobami nie będącymi jej członkami i nie związanymi z nią spółdzielczym stosunkiem pracy.

Na postanowienie w sprawie zabezpieczenia kosztów procesu na podstawie art. 123 i nast. k.p.c. nie przysługuje ani zażalenie (art. 391 k.p.c.), ani też skoro nie jest to postanowienie kończące postępowanie rewizja (art. 369 § 1 k.p.c.).

W razie wyrządzenia szkody przez pracownika wskutek zagarnięcia powierzonego mu mienia jest on obowiązany do jej naprawienia w wysokości obliczonej na podstawie cen rynkowych, a nie według tzw. cen urzędowych, nie odpowiadających rzeczywistej wartości towaru a ustalonych administracyjnie dla rozliczeń w obrocie reglamentowanym.

Żądanie eksmisji z lokalu użytkowego może być uznane za niezgodne z powszechnie ugruntowanymi zasadami moralności i za niedopuszczalne w myśl przepisu art. 3 p.o.p.c. np. wówczas, gdy realizacja tego żądania zagrażałaby bezpośrednio powszechnemu i podstawowemu interesowi społecznemu. Natomiast nie można uważać za nadużycie prawa żądania eksmisji tylko dlatego, że ma być eksmitowana jednostka gospodarki

Pracownik już zatrudniony, który zawarł z tym samym lub innym pracodawcą umowę o drugie zatrudnienie, nie może następnie powoływać się na to, że nie wykonał obowiązków z jednej lub z obu umów o pracę dlatego, iż miał dwie posady i z tej przyczyny nie mógł podołać obowiązkom, jakie przyjął na siebie.

1. Dowód z przesłuchania interwenienta ubocznego przeprowadza się w trybie dowodu z przesłuchania stron tylko wówczas, gdy interwencja uboczna jest samoistna w rozumieniu art. 72 k.p.c. W sprawie o odszkodowanie z tytułu manka niczyja interwencja uboczna nie jest samoistna. Dlatego też w takiej sprawie dowód z przesłuchania interwenienta ubocznego jest dowodem z zeznań świadka. 2. Przesłuchanie, w

Właściciel rzeczy nie może być przez osobę trzecią narażony na takie zmiany rzeczy, których nie chce i nie powinien chcieć w swej konkretnej sytuacji. Na przykład właściciel słusznie nie będzie chciał takich zmian, które nie są konieczne, a na których dokonanie mimo że podwyższałyby wartość rzeczy właściciela nie stać. Dokonując zmian w cudzym mieniu, nawet obiektywnie korzystnych, lecz nie odpowiadających

Skrócona forma wyroku zaocznego uwzględniającego powództwo w całości i wydanego bez przeprowadzenia dowodów polega tylko na tym, że sąd może zaniechać uzasadnienia podstawy faktycznej, jako zbędnego ze względu na przyjęcie za prawdziwe okoliczności faktycznych przytoczonych w pozwie. Sąd nie jest natomiast w tym wypadku zwolniony od obowiązku wyjaśnienia podstawy prawnej, która zgodnie z art. 336 §

Paragraf 6 ust. 3 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 25.III.1959 r. (Dz. U. Nr 24, poz. 152) powinien być rozumiany w ten sposób, że do właściwości sądów bądź komisji rozjemczych należy rozstrzyganie tylko o przyczynach rozwiązania stosunku pracy, numeratywnie wymienionych w § 6 ust. 1 rozporządzenia. O wszelkich innych przesłankach orzeczenia o opuszczeniu mieszkania służbowego, z dostarczeniem

1.Przepis art. 20 pr. rzecz, dotyczy wyłącznie nabycia prawa własności lub innych praw rzeczowych, nie odnosi się zaś do stosunków obligacyjnych (np. dzierżawy). 2.Umowę dzierżawy gruntu rolnego na 99 lat uważa się po upływie 30 lat za zawartą na czas nie oznaczony (art. 405 k.z.).

Zawarta przez osoby prywatne umowa dzierżawy 70-hektarowego gospodarstwa rolnego jest z mocy art. 41 p.o.p.c. nieważna, jako godząca w zasady reformy rolnej. Chociaż bowiem przepis art. 2 dekretu z dnia 6.IX.1944 r. o reformie rolnej, określający dla Polski centralnej obszar gospodarstw na 50 ha użytków rolnych, odnosi się do prawa własności, to jednak u podłoża zarówno tego przepisu, jak i reformy

1.Okoliczność, że samochód użyty do przewozu towarów stanowił własność innej osoby, nie wyłącza odpowiedzialności pracodawcy przewidzianej w art. 24 dekretu o powszechnym zaopatrzeniu emerytalnym pracowników i ich rodzin. 2.Fakt, że pracownikowi, który uległ wypadkowi, przysługuje roszczenie z art. 153 k.z. przeciwko PKS jako właścicielowi samochodu, nie zwalnia pracodawcy od odpowiedzialności. Poszkodowanemu

Sąd, podejmując decyzję w kwestiach unormowanych przepisami art. 32 k.r. i 437 k.p.c., powinien mieć na uwadze stan faktyczny istniejący w momencie rozstrzygania sprawy. Orzeczenie w tych kwestiach powinno być bezwarunkowe. Natomiast zmiana stosunków w przyszłości, tj. po rozstrzygnięciu sprawy, stanowić może podstawę do zmiany rozstrzygnięcia na podstawie art. 19 post. rodź. Niedopuszczalne jest zatem

Przepisy ustawy z dnia 4 lutego 1949 r. o uposażeniu pracowników państwowych (Dz. U. Nr 7, poz. 39) wyłączają stosowanie do pracowników kontraktowych, wymienionych w art. 9 dekretu z dnia 14 maja 1946 r. o tymczasowym unormowaniu stosunku służbowego funkcjonariuszy państwowych, przepisów rozporządzenia z dnia 16 marca 1928 r. o umowie o pracę prac. umysł. (Dz. U. Nr 35, poz. 323) między innymi również

Treść art. 5 ustawy z dnia 15 listopada 1956 r. o odpowiedzialności Państwa za szkody wyrządzone przez funkcjonariuszy państwowych wyczerpuje się w tym, że w ramach hipotezy normy art. 1 uzupełnia on zasadą słuszności podstawy odpowiedzialności Państwa przewidziane w powszechnym prawie cywilnym. W ten sposób art. 5 stanowi rozszerzenie przepisu art. 3, z czego jednak nie wynika, aby art. 5 miał sięgać

Sąd, powierzając w wyroku orzekającym rozwód powódce wykonywanie władzy rodzicielskiej nad dzieckiem i odbierając pozwanemu nadzór nad wychowaniem dziecka z pozostawieniem mu jedynie prawa utrzymywania z nim stosunków osobistych", stwarza tym samym z naruszeniem przepisu art. 437 k.p.c. stan rzeczy częściowo podobny do tego, jaki by powstał w razie pozbawienia pozwanego władzy rodzicielskiej. Wyrażenie

Artykuł 42 rozporządzenia Prez. R.P. z dnia 16.III.1928 r. o umowie o pracę pracowników umysłowych (Dz. U. Nr 35, poz. 323 ze zmianami) nie ma zastosowania, gdy zmarły pozostawał w chwili swego zgonu jako członek spółdzielni w spółdzielczym stosunku pracy.

Wyrok skazujący z reguły nie wiąże sądu cywilnego w zakresie wysokości wskazanej przez sąd karny szkody. Wyjątek od tej zasady stanowią wypadki dotyczące prawomocnego skazania w postępowaniu sądowym karnym za zabór w celu przywłaszczenia lub za przywłaszczenie konkretnej rzeczy. Wówczas bowiem określona w wyroku karnym wartość rzeczy będącej przedmiotem zagarnięcia lub przywłaszczenia staje się elementem

Spełnieniu świadczenia wynikającego z umowy najmu nie stoi na przeszkodzie fakt, że wynajmujący nie jest właścicielem przedmiotu najmu. Jeśli niewłaściciel spełnił swe świadczenia, najemca nie może się uchylić od wzajemnego świadczenia wynikającego zumowy na tej podstawie, że wynajmujący nie był uprawniony do dysponowania przedmiotem najmu. Tak samo nie może się uchylić od odpowiedzialności za szkodę

W rozumieniu art. 102 k.p.c. pozwany nie daje powodu do wytoczenia sprawy, jeżeli postępowanie jego i postawa jego wobec roszczenia strony powodowej oceniona zgodnie z doświadczeniem życiowym usprawiedliwiają wniosek, że strona powodowa uzyskałaby zaspokojenie roszczenia bez wytoczenia powództwa. Jeżeli postępowanie pozwanego i jego postawa wobec roszczenia strony powodowej, ocenione w ten sposób,

Szkodą pozostającą w normalnym związku przyczynowym ze śmiertelnym wypadkiem, któremu uległ użytkownik gospodarstwa rolnego, jest wartość pracy, jaką tenże użytkownik świadczył w gospodarstwie w celu jego racjonalnego prowadzenia. Wartość wkładu pracy użytkownika gospodarstwa rolnego mogłaby tylko w tym wypadku być równa wysokości ogólnej przychodowości gospodarstwa, gdyby zmarły wyłącznie sam uprawiał