Paragraf 6 ust. 3 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 25.III.1959 r. (Dz. U. Nr 24, poz. 152) powinien być rozumiany w ten sposób, że do właściwości sądów bądź komisji rozjemczych należy rozstrzyganie tylko o przyczynach rozwiązania stosunku pracy, numeratywnie wymienionych w § 6 ust. 1 rozporządzenia. O wszelkich innych przesłankach orzeczenia o opuszczeniu mieszkania służbowego, z dostarczeniem

1.Przepis art. 20 pr. rzecz, dotyczy wyłącznie nabycia prawa własności lub innych praw rzeczowych, nie odnosi się zaś do stosunków obligacyjnych (np. dzierżawy). 2.Umowę dzierżawy gruntu rolnego na 99 lat uważa się po upływie 30 lat za zawartą na czas nie oznaczony (art. 405 k.z.).

Zawarta przez osoby prywatne umowa dzierżawy 70-hektarowego gospodarstwa rolnego jest z mocy art. 41 p.o.p.c. nieważna, jako godząca w zasady reformy rolnej. Chociaż bowiem przepis art. 2 dekretu z dnia 6.IX.1944 r. o reformie rolnej, określający dla Polski centralnej obszar gospodarstw na 50 ha użytków rolnych, odnosi się do prawa własności, to jednak u podłoża zarówno tego przepisu, jak i reformy

1.Okoliczność, że samochód użyty do przewozu towarów stanowił własność innej osoby, nie wyłącza odpowiedzialności pracodawcy przewidzianej w art. 24 dekretu o powszechnym zaopatrzeniu emerytalnym pracowników i ich rodzin. 2.Fakt, że pracownikowi, który uległ wypadkowi, przysługuje roszczenie z art. 153 k.z. przeciwko PKS jako właścicielowi samochodu, nie zwalnia pracodawcy od odpowiedzialności. Poszkodowanemu

Sąd, podejmując decyzję w kwestiach unormowanych przepisami art. 32 k.r. i 437 k.p.c., powinien mieć na uwadze stan faktyczny istniejący w momencie rozstrzygania sprawy. Orzeczenie w tych kwestiach powinno być bezwarunkowe. Natomiast zmiana stosunków w przyszłości, tj. po rozstrzygnięciu sprawy, stanowić może podstawę do zmiany rozstrzygnięcia na podstawie art. 19 post. rodź. Niedopuszczalne jest zatem

Przepisy ustawy z dnia 4 lutego 1949 r. o uposażeniu pracowników państwowych (Dz. U. Nr 7, poz. 39) wyłączają stosowanie do pracowników kontraktowych, wymienionych w art. 9 dekretu z dnia 14 maja 1946 r. o tymczasowym unormowaniu stosunku służbowego funkcjonariuszy państwowych, przepisów rozporządzenia z dnia 16 marca 1928 r. o umowie o pracę prac. umysł. (Dz. U. Nr 35, poz. 323) między innymi również

Treść art. 5 ustawy z dnia 15 listopada 1956 r. o odpowiedzialności Państwa za szkody wyrządzone przez funkcjonariuszy państwowych wyczerpuje się w tym, że w ramach hipotezy normy art. 1 uzupełnia on zasadą słuszności podstawy odpowiedzialności Państwa przewidziane w powszechnym prawie cywilnym. W ten sposób art. 5 stanowi rozszerzenie przepisu art. 3, z czego jednak nie wynika, aby art. 5 miał sięgać

Sąd, powierzając w wyroku orzekającym rozwód powódce wykonywanie władzy rodzicielskiej nad dzieckiem i odbierając pozwanemu nadzór nad wychowaniem dziecka z pozostawieniem mu jedynie prawa utrzymywania z nim stosunków osobistych", stwarza tym samym z naruszeniem przepisu art. 437 k.p.c. stan rzeczy częściowo podobny do tego, jaki by powstał w razie pozbawienia pozwanego władzy rodzicielskiej. Wyrażenie

Artykuł 42 rozporządzenia Prez. R.P. z dnia 16.III.1928 r. o umowie o pracę pracowników umysłowych (Dz. U. Nr 35, poz. 323 ze zmianami) nie ma zastosowania, gdy zmarły pozostawał w chwili swego zgonu jako członek spółdzielni w spółdzielczym stosunku pracy.

Wyrok skazujący z reguły nie wiąże sądu cywilnego w zakresie wysokości wskazanej przez sąd karny szkody. Wyjątek od tej zasady stanowią wypadki dotyczące prawomocnego skazania w postępowaniu sądowym karnym za zabór w celu przywłaszczenia lub za przywłaszczenie konkretnej rzeczy. Wówczas bowiem określona w wyroku karnym wartość rzeczy będącej przedmiotem zagarnięcia lub przywłaszczenia staje się elementem

Spełnieniu świadczenia wynikającego z umowy najmu nie stoi na przeszkodzie fakt, że wynajmujący nie jest właścicielem przedmiotu najmu. Jeśli niewłaściciel spełnił swe świadczenia, najemca nie może się uchylić od wzajemnego świadczenia wynikającego zumowy na tej podstawie, że wynajmujący nie był uprawniony do dysponowania przedmiotem najmu. Tak samo nie może się uchylić od odpowiedzialności za szkodę

W rozumieniu art. 102 k.p.c. pozwany nie daje powodu do wytoczenia sprawy, jeżeli postępowanie jego i postawa jego wobec roszczenia strony powodowej oceniona zgodnie z doświadczeniem życiowym usprawiedliwiają wniosek, że strona powodowa uzyskałaby zaspokojenie roszczenia bez wytoczenia powództwa. Jeżeli postępowanie pozwanego i jego postawa wobec roszczenia strony powodowej, ocenione w ten sposób,

Szkodą pozostającą w normalnym związku przyczynowym ze śmiertelnym wypadkiem, któremu uległ użytkownik gospodarstwa rolnego, jest wartość pracy, jaką tenże użytkownik świadczył w gospodarstwie w celu jego racjonalnego prowadzenia. Wartość wkładu pracy użytkownika gospodarstwa rolnego mogłaby tylko w tym wypadku być równa wysokości ogólnej przychodowości gospodarstwa, gdyby zmarły wyłącznie sam uprawiał

1. Z treści art. 4 ustawy z dnia 15.XI.1956 r. (Dz. U. Nr 54, poz. 243), wynika, że nie każde naruszenie prawa przy wydaniu orzeczenia powoduje odpowiedzialność Państwa, lecz tylko naruszenie prawa kwalifikowane, to jest takie, które jest ścigane w trybie postępowania karnego lub dyscyplinarnego. 2. Uznanie winy sprawcy szkody przez organy przełożone nad sprawcą szkody musi określać konkretnie zarówno

Okoliczność, że dokument stwierdzający treść ostatniej woli testatora został podpisany tylko przez dwóch świadków, nie wyłącza prowadzenia dowodu, że było ich trzech, byleby ich przymiot świadków został należycie udowodniony. Nie ma też istotnego znaczenia fakt dokonania szeregu czynności zbędnych z punktu widzenia art. 82 prawa spadkowego (jak np. podpisania dokumentu przez testatora i poświadczenia

Wprawdzie w przepisach o odszkodowaniu za niewykonanie lub nienależyte wykonanie zobowiązań nie przewidziano solidarności współodpowiedzialnych, jednakże nie wyłącza to zobowiązania każdego z nich do pokrycia całej szkody, z tym ograniczeniem, że zaspokojenie wierzyciela przez jednego z dłużników zwalnia pozostałych. Będzie to w szczególności uzasadnione wtedy, gdy przypisane kilku dłużnikom naruszenie

W razie przejęcia długu przechodzi on na nowego dłużnika bez zmiany istoty. Jeżeli więc roszczenie powoda do danego dłużnika miało charakter cywilny, pozostaje ono takie samo również w stosunku do nowego dłużnika.

Okoliczność, że wskutek reorganizacji" i widocznego zaniedbania ze strony powołanych organów właściwa komisja rozjemcza nie wykonuje swych obowiązków, nie wpływa na zmianę właściwości w tym znaczeniu, by w miejsce komisji rozjemczej do rozpoznawania spraw należących do jej kompetencji właściwym stawał się sąd.

Spóźnione a nie usprawiedliwione zgłoszenie się do pracy pracownika przywróconego do pracy prawomocnym wyrokiem sądowym może w określonych okolicznościach stanowić ciężkie naruszenie podstawowego obowiązku pracowniczego, upoważniające do rozwiązania umowy bez wypowiedzenia.

Dopuszczalna jest interwencja uboczna po stronie pozwanej spółdzielni jej członka w sprawie z powództwa zarządu tejże spółdzielni, która ma za przedmiot żądanie unieważnienia uchwały walnego zgromadzenia spółdzielni przywracającego temuż członkowi spółdzielni prawa członkowskie.

Przesłanki art. 13 dekretu o publicznej gospodarce lokalami nie zachodzą wtedy, gdy przedmiotem umowy są świadczenia dla ustępującego z lokalu najemcy, wynikające z likwidacji istniejącego pomiędzy stronami stosunku najmu. W szczególności ważne są umowy, w których wynajmujący i najemca uzgadniają wzajemne zobowiązania pozostające w bezpośrednim związku z umową najmu. Chodzie tu może zwłaszcza o zagadnienie

W razie niedopuszczalnego połączenia w jednym pozwie żądań kilku powodów sąd nie może pozwu odrzucić, lecz powinien żądania te rozłączyć, a jeśli sąd, do którego pozew wpłynął, nie będzie właściwy do rozpoznania wyodrębnionych spraw sprawy te powinien przekazać sądowi właściwemu.

Zatarcie skazania nie wyłącza zastosowania art. 7 k.p.c..

Poszkodowany nie może być zmuszony do poddania się zabiegowi operacyjnemu; decyzja w tym przedmiocie należy wyłącznie do niego. Odmowa zaś poddania się operacji nie może być uznana za działanie sprzeczne z zasadami współżycia społecznego, tym samym więc nie może powodować zmniejszenia odszkodowania. Poszkodowany bowiem może nie być psychicznie przygotowany do poddania się operacji, która zawsze jest