Zgodnie z art. 19 pkt 1 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./ Sąd ten nie jest właściwy w sprawach należących do właściwości innych sądów. Z art. 83 ust. 2 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych /Dz.U. nr 137 poz. 887/ wynika jednoznacznie, że od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, dotyczących między innymi

W sprawie o zwrot emerytury górniczej ze względu na przyjęcie niewłaściwego przelicznika z tytułu wykonywania pracy pod ziemią, wartością przedmiotu zaskarżenia w postępowaniu kasacyjnym jest różnica pomiędzy wartością świadczenia pobieranego przez ubezpieczonego, a hipotetyczną wartością świadczenia, jakie by otrzymywał, gdyby jego żądanie zastosowania wyższego przelicznika zostało uwzględnione.

W uzasadnionych przypadkach wskazana przez wnoszącego kasację wartość przedmiotu zaskarżenia podlega sprawdzeniu przez sąd apelacyjny, który bada, czyjej oznaczenie nastąpiło zgodnie z regułami określonymi w art. 19-24 KPC.

Przepisy art. 44 ustawy o zawodzie lekarza i art. 24 ustawy o zawodach pielęgniarki i położnej mają charakter przepisów szczególnych i nadal obowiązują, gdyż art. 3 § 1 Przepisów wprowadzających Kodeks karny statuujący, że „z dniem wejścia w życie kodeksu karnego tracą moc przepisy dotyczące przedmiotów w tym kodeksie unormowanych, chyba że przepisy tej ustawy stanowią inaczej”, nie może odnosić się

Skargi na decyzje wydane na podstawie art. 41a ustawy z dnia 20 grudnia 1990 r. o ubezpieczeniu społecznym rolników /Dz.U. 1998 nr 7 poz. 25 ze zm./ przez Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego lub upoważnionego przez niego pracownika są rozpatrywane przez Naczelny Sąd Administracyjny.

W sprawach dotyczących przyznania rolnikowi świadczeń emerytalno-rentowych w drodze wyjątku, a nie uregulowanych w art. 55 ust. 1 ustawy z dnia 20 grudnia 1990 r. o ubezpieczeniu społecznym rolników /Dz.U. 1998 nr 7 poz. 25/ stosuje się przepisy o przyznawaniu i wypłacie świadczeń z ubezpieczenia /art. 55c cyt. ustawy/.

Spór o to, czy wartość wykupionych pracownikom przez pracodawcę polis grupowego ubezpieczenia na życie stanowi dochód, od którego należy odprowadzić składkę na ubezpieczenie społeczne jest sporem o podstawę wymiaru tej składki w rozumieniu art. 393 pkt 5 KPC.

Niedopuszczalna jest droga sądowa dla dochodzenia zwrotu od gminy wpłaty dokonanej na rzecz budżetu miasta przez osobę ubiegającą się o zezwolenie na sprzedaż alkoholu.

Sprawa, w której spór między ubezpieczonym a rolniczym organem rentowym powstał w skutek zawieszenia wypłaty świadczenia lub jego części, jest sprawą o świadczenie w rozumieniu art. 393 pkt 1 KPC.