1. W postępowaniu prowadzonym na podstawie art. 154 Kpa zmiana okoliczności faktycznych, jaka nastąpiła po dniu wydania dotychczasowej decyzji, może mieć znaczenie tylko dla oceny występowania przesłanek interesu społecznego lub słusznego interesu strony. Natomiast zmiana obowiązującego prawa powoduje, iż powstaje nowa sprawa nie tylko w sensie procesowym, lecz również w znaczeniu materialnoprawnym

1. Organ odwoławczy powinien nie tylko badać, co zgłoszono do odprawy celnej, lecz jaki towar celny rzeczywiście był przedmiotem importu. 2. Jeżeli urządzenie przemysłowe z uwagi na rozmiary i cykl produkcji jest zgłoszone do odprawy celnej w częściach /elementach/ i w różnym czasie, to podstawę wymiaru cła stanowi pozycja taryfy celnej importowej właściwa dla tego urządzenia, a nie dla poszczególnych

Instytucja stwierdzenia nieważności decyzji stanowi odstępstwo od określonej w art. 16 par. 1 Kpa zasady, że uchylenie lub zmiana decyzji ostatecznych, stwierdzenie ich nieważności może nastąpić tylko w przypadkach przewidzianych w kodeksie postępowania administracyjnego. Stwierdzenie nieważności decyzji z przyczyny rażącego naruszenia prawa może mieć miejsce jedynie wówczas, gdy organ ustali, że decyzja

1. Przepisy kodeksu postępowania administracyjnego dotyczące odwołań nie przewidują obowiązku informowania odwołujących się o terminie rozpoznawania sprawy przez organ odwoławczy. Obowiązek taki istnieje jedynie w razie zarządzenia rozprawy, której przeprowadzenie nie ma charakteru obligatoryjnego /art. 89 par. 1 Kpa/. 2. Powtórne zwrócenie się do organów samorządu adwokackiego o rozpoznanie sprawy

1. Art. 23 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. - Prawo celne /Dz.U. 1989 nr 75 poz. 445/ odnosi się do towaru, a nie do dokumentów jak faktura czy zgłoszenie celne. 2. Stosownie do art. 25 ust. 1 Prawa celnego od wartości transakcyjnej /wartości celnej towaru/ odlicza się ujęte w niej koszty transportu towaru, a także koszty jego ubezpieczenia. Przepisu tego nie można rozumieć w ten sposób, że koszty

Niedopuszczalne jest uznanie powrotnego wywozu poza obrotem czasowym opakowań służących do wielokrotnego użytku.

Sąd gospodarczy nie może wydać wyroku na posiedzeniu niejawnym po rozpoczęciu rozprawy (art. 47917 k.p.c.).

1. Przepis prawa sformułowany fakultatywnie nie może być traktowany jako źródło uprawnienia. Źródłem takim jest dopiero akt właściwej władzy przyznający uprawnienie na podstawie takiego przepisu. 2. Przepis par. 10 ust. 5 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 9 listopada 1987 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów Prawa lokalowego /Dz.U. nr 36 poz. 203/ stosuje się do stanów faktycznych, będących

Skoro przepis art. 14 ust. 1 pkt 38 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. - Prawo celne /Dz.U. nr 75 poz. 445 ze zm./ przewiduje, iż wolny od cła jest towar, który uległ zniszczeniu przed podjęciem do obrotu na polskim obszarze celnym, to również wolny od cła jest towar utracony na skutek kradzieży dokonanej przed podjęciem go do obrotu.

1. Zezwolenie na prowadzenie w przyczepie campingowej sprzedaży napojów alkoholowych przeznaczonych do spożycia poza miejscem sprzedaży byłoby sprzeczne z treścią par. 5 ust. 1 i 2 rozporządzenia Ministra Handlu Wewnętrznego i Usług z dnia 6 maja 1983 r. w sprawie usytuowania punktów sprzedaży napojów alkoholowych oraz trybu wydawania zezwoleń na sprzedaż tych napojów /Dz.U. nr 25 poz. 119 ze zm./.

Zapewnienie należytej pomocy prawnej, o czym mowa w art. 1, art. 3 pkt 1 i art. 68 ust. 3 ustawy z dnia 26 maja 1982 r. - Prawo o adwokaturze /Dz.U. nr 16 poz. 124/, to obecnie w demokratycznym państwie prawnym, w warunkach gospodarki rynkowej, swobody i wolności działalności gospodarczej, nie tylko kwestie ilościowe ale przede wszystkim rzeczywista pomoc prawna, to jest również zapewnienie możliwości

Data zgłoszenia celnego i wydania decyzji o dopuszczeniu towaru do obrotu oraz o wymiarze należności celnych jest jednocześnie datą powstania obowiązku podatkowego w zakresie podatku obrotowego tzw. granicznego.

Przez "działalność gospodarczą" w rozumieniu ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych /Dz.U. nr 9 poz. 31/ należy rozumieć działalność o jakiej mowa w ustawie z dnia 23 grudnia 1988 r. o działalności gospodarczej /Dz.U. nr 41 poz. 324/.

1. Wadliwą decyzję ostateczną można wzruszyć tylko w drodze nadzwyczajnych środków prawnych, a nie w drodze sprostowania na podstawie art. 113 par. 1 Kpa. 2. Przydzielenie innego pomieszczenia zastępczego na podstawie postanowienia "o sprostowaniu oczywistej pomyłki" /art. 113 par. 1 Kpa/ oznacza zmianę rozstrzygnięcia co do istoty.

1. Podatek obrotowy nie jest - w rozumieniu art. 30 ust. 1 ustawy z dnia 23 grudnia 1988 r. o działalności gospodarczej z udziałem podmiotów zagranicznych /Dz.U. nr 41 poz. 325 ze zm./ - "(...) inną opłatą podobną w skutkach do ceł". 2. Karetka pogotowia nie jest towarem przeznaczonym do ochrony pracy w rozumieniu par. 2 ust. 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 15 lutego 1991 r. w sprawie stawek

Lokal zakładowy, o którym mowa w art. 17 ust. 2 ustawy z dnia 20 maja 1975 r. o zakwaterowaniu sił zbrojnych, podlega przepisom ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. - Prawo lokalowe /t.j. Dz.U. 1987 nr 30 poz. 165/.

l. W działalności samorządu radcowskiego, mającego charakter samorządu zawodowego, muszą bezwzględnie być rozdzielone dwie sfery: administracji publicznej i tak zwanego wnętrza organizacyjnego korporacji. Pierwsza z nich może być regulowana wyłącznie przepisami powszechnie obowiązującymi. 2. Granice problematyki regulaminów uchwalanych przez Krajową Radę Radców Prawnych /art. 60 pkt 8 ustawy z dnia

1. Dla spełnienia minimum wymogów, w sprawach w których podstawą odmowy wydania zezwolenia na sprzedaż alkoholu jest wyczerpanie limitu punktów sprzedaży koniecznym jest okazać stronie - i włączyć do akt dla potrzeb kontroli instancyjnej i sądowej - stosownych wyciągów z aktu ustalającego limit punktów sprzedaż dla konkretnej jednostki terytorialnej oraz obowiązującego wykorzystania tego limitu sprawozdania

Decyzja Prezesa Agencji do Spraw Inwestycji Zagranicznych, zezwalająca na przeniesienie wszystkich udziałów podmiotu zagranicznego w spółce na rzecz podmiotu polskiego, wskutek czego podmiot ten skupił 100 procent udziałów, jest wydana z rażącym naruszeniem art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 23 grudnia 1988 r. o działalności gospodarczej z udziałem podmiotów zagranicznych /Dz.U. nr 41 poz. 325 ze zm./.