Skarga o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia (art. 4241 § 1 k.p.c.) nie przysługuje od postanowienia sądu drugiej instancji co do wysokości stosunkowej opłaty egzekucyjnej (art. 49 ust. 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. o komornikach sądowych i egzekucji - jedn. tekst: Dz. U. z 2006 r. Nr 167, poz. 1191) w zw. z art. 770 k.p.c. in fine.

Postanowienie oddalające zażalenie na postanowienie sądu pierwszej instancji odwołujące syndyka nie jest orzeczeniem kończącym postępowanie w sprawie w rozumieniu art. 4241 § 1 k.p.c.

Wspólnik spółki komandytowej, któremu sąd przyznał prawo do przejęcia majątku spółki (art. 66 w zw. z art. 103 k.s.h.), wstępuje do sprawy w miejsce wykreślonej z rejestru spółki jako jej ogólny następca prawny.

Zażalenie na postanowienie sądu drugiej instancji oddalające wniosek o przyznanie od Skarbu Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej stronie z urzędu, jest niedopuszczalne.

1. Uzasadnienie postanowienia o przedstawieniu zagadnienia prawnego powinno zawierać możliwe rozwiązania danego zagadnienia, które w ocenie sądu rozpatrującego środek odwoławczy mogą wchodzić w rachubę oraz przedstawienie argumentów w stosunku do każdego z nich, nie jest natomiast wystarczające ograniczenie się do zaprezentowania jednego stanowiska z przytoczeniem argumentów, które mogłyby je uzasadniać

1. Art. 390 § 1 k.p.c. przewiduje i dopuszcza stawianie wyłącznie zagadnień (pytań) prawnych „do rozstrzygnięcia”, nie zaś „do uzupełnienia”. 2. Dowiedzenie się przez osobę trzecią o naruszeniu jej praw na skutek zajęcia przed dniem 5 lutego 2005 r. nie eliminuje możliwości objęcia przysługującego jej żądania o zwolnienie zajętego przedmiotu od egzekucji terminem zawitym wprowadzonym art. 841 § 3 k.p.c

Orzekając przysposobienie pełne i decydując o potrzebie sporządzenia nowego aktu urodzenia osoby przysposobionej, sąd nie może nakazać dokonania zmiany w tym akcie jej miejsca urodzenia.

W sprawach, których przedmiotem jest spór związany z zawarciem umowy o reemisję (w tym - z określeniem wysokości wynagrodzenia z tytułu reemisji), o której mowa w art. 211 ust. 1 PrAut, droga sądowa jest czasowo niedopuszczalna, a wyczerpanie drogi postępowania przedsądowego przed Komisją Prawa Autorskiego jest obligatoryjne.

Sprawa o ustalenie wysokości emerytury dla potrzeb świadczenia przedemerytalnego jest sprawą o prawo majątkowe, wobec czego o dopuszczalności skargi kasacyjnej decyduje wartość przedmiotu zaskarżenia (art. 3982 § 1 k.p.c.).

Wskazanie w zdaniu 2 art. 1184 § 2 k.p.c., że sąd polubowny nie jest związany przepisami o postępowaniu przed sądem nie odnosi się do bezwzględnie obowiązujących przepisów kodeksu postępowania cywilnego normujących postępowanie przed sądem polubownym.

Hipoteka przymusowa, która polega na obciążeniu nieruchomości dłużnika w celu zabezpieczenia nie może być wpisana, gdy dłużnik utracił już prawo własności.

Nie można uznać, że zagadnienie przedstawione przez sąd do rozstrzygnięcia Sądowi Najwyższemu budzi poważne wątpliwości, jeżeli sąd przedstawiający zagadnienie nie uzasadnił tego przez wykazanie, że dotychczasowe orzecznictwo i doktryna prawa nie dają w tym zakresie wystarczającego rozwiązania.

Obowiązek pouczenia strony o przysługujących jej środkach zaskarżenia uregulowany w art. 327 k.p.c. określa sytuacje, w których sąd dokonuje pouczenia z urzędu - bez jakiejkolwiek aktywności strony. Natomiast w pozostałych przypadkach pouczenie o sposobie zaskarżenia wyroku jest możliwe wtedy, kiedy strona wystąpi o stosowną informację.

Zgodnie z art. 83 § 1 Pr. o not. - sąd rozpoznaje zażalenie na odmowę dokonania czynności notarialnej na rozprawie.

odmawia podjęcia uchwały.

Postanowienie sądu wydane w przedmiocie wniosku złożonego na podstawie art. 18 § 4 k.s.h. podlega zaskarżeniu na podstawie art. 6 § 1 k.k.w., zgodnie ze standardami konstytucyjnymi, wynikającymi z art. 45 ust. 1, art. 78 i art. 176 ust. 1 Konstytucji RP.

Orzeczenie Europejskiego Trybunału Praw Człowieka uznające, że polska władza sądownicza naruszyła prawo strony do rzetelnego procesu sądowego może stanowić podstawę przywrócenia terminu do wniesienia skargi kasacyjnej.

Z art. 90 ustawy o systemie oświaty wynika norma kreująca pomiędzy Skarbem Państwa lub jednostką samorządu terytorialnego, właściwymi do wypłaty dotacji, a osobami prowadzącymi szkoły lub placówki niepubliczne, uprawnionymi do żądania ich otrzymania, stosunek prawny odpowiadający cechom zobowiązania w rozumieniu art. 353 § 1 k.c. Skoro zaś w przepisach ustawy nie przewidziano szczególnego trybu dochodzenia