Sąd, do którego wpłynęła skarga o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia nie może badać, czy spełnia ona warunki określone w art. 4245 § 1 k.p.c, gdyż jest to zastrzeżone do wyłącznej kompetencji Sądu Najwyższego.

Do wartości przedmiotu zaskarżenia skargą kasacyjną nie wlicza się kosztów procesu.

W terminie określonym w art. 3985 § 1 k.p.c. dopuszczalne jest ponowne wniesienie skargi kasacyjnej w przypadku, gdy pierwsza skarga została odrzucona z powodu nieusunięcia w terminie braków, o których mowa w art. 3984 § 2 k.p.c.

1. Strona, która z żądaniem doręczenia wyroku sądu drugiej instancji z uzasadnieniem wystąpiła przed jego ogłoszeniem, nie jest uprawniona do wniesienia skargi kasacyjnej (art. 3985 § 1 w związku z art. 387 § 3 k.p.c.). 2. Przepis art. 48 § 1 pkt 5 k.p.c. nie odnosi się do udziału sędziego w wydaniu orzeczenia w postępowaniu dotyczącym badania dopuszczalności skargi kasacyjnej.

Nadzorca sądowy nie jest legitymowany do wniesienia zażalenia na postanowienie sędziego-komisarza wydane w następstwie rozpoznania sprzeciwu wierzyciela.

1. Telefoniczne zawiadomienie o terminie rozprawy apelacyjnej (art. 472 k.p.c.) może spowodować błąd strony co do daty rozprawy, a w konsekwencji usprawiedliwiać przekroczenie terminu do złożenia wniosku o doręczenie wyroku z uzasadnieniem. 2. Uwzględnienie zażalenia na postanowienie o odrzuceniu wniosku o doręczenie odpisu wyroku sądu drugiej instancji z uzasadnieniem, jeżeli równocześnie następuje

Uchwała Rady Izby Komorniczej podjęta na podstawie art. 74 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. o komornikach sądowych i egzekucji /Dz.U. nr 133 poz. 882 ze zm./, której przedmiotem jest wniosek o wszczęcie postępowania dyscyplinarnego przeciwko komornikowi, nie podlega kognicji sądu administracyjnego.

Brak jest podstaw, aby termin do wniesienia kasacji liczyć na nowo od daty wyznaczania stronie kolejnych pełnomocników z urzędu.

W razie wniesienia pisma do sądu niewłaściwego, strona we wniosku o przywrócenie terminu do dokonania czynności procesowej nie może skutecznie powoływać się na to, że uchybienie terminu nastąpiło z powodu „przetrzymania” pisma przez sąd niewłaściwy i przekazania go sądowi właściwemu po terminie do dokonania czynności procesowej.

Postanowienie sądu drugiej instancji odrzucające wniosek strony o doręczenie odpisu wyroku z uzasadnieniem w celu wniesienia skargi kasacyjnej jest postanowieniem kończącym postępowanie w sprawie w rozumieniu art. 3941 § 2 k.p.c. W postępowaniu wszczętym w wyniku wniesienia do Sądu Najwyższego zażalenia od postanowienia sądu drugiej instancji obowiązuje przymusowe zastępstwo strony przez adwokata lub

Niedopuszczalna jest skarga o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego wyroku Sądu Najwyższego.

Sąd wieczystoksięgowy może odmówić wpisu w księdze wieczystej, gdy istnieje znana mu urzędowo przeszkoda do jego dokonania.

Stronie nie przysługuje środek odwoławczy od orzeczeń i innych rozstrzygnięć wydanych w toku postępowania prowadzonego na podstawie ustawy z dnia 17 czerwca 2004 r. o skardze na naruszenie prawa strony do rozpoznania sprawy w postępowaniu sądowym bez nieuzasadnionej zwłoki (Dz. U. Nr 179, poz. 1843).

Błędne nazwanie środka zaskarżenia kasacją, która spełnia wymagania określone w art. 3984 k.p.c, nie uzasadnia jej odrzucenia przez sąd drugiej instancji (art. 3986 § 1 k.p.c), jeżeli oczywistą intencją skarżącego jest wniesienie skargi kasacyjnej.

Odwołanie przez stronę oświadczenia pełnomocnika procesowego o cofnięciu odwołania od decyzji organu rentowego na podstawie art. 93 k.p.c. nie może nastąpić w zażaleniu na postanowienie o umorzeniu postępowania.

Powaga rzeczy osądzonej (art. 366 k.p.c.) dotyczy tylko tych orzeczeń sądów ubezpieczeń społecznych, których podstawa faktyczna nie może ulec zmianie lub gdy odwołanie od decyzji organu rentowego zostało oddalone po stwierdzeniu niespełnienia prawnych warunków do świadczenia wymaganych przed wydaniem decyzji.

Postanowienie odrzucające zażalenie na postanowienie oddalające skargę na naruszenie prawa strony do rozpoznania sprawy w postępowaniu sądowym bez nieuzasadnionej zwłoki nie jest postanowieniem kończącym postępowanie w sprawie w rozumieniu art. 3941 § 2 k.p.c., a więc nie przysługuje od niego zażalenie do Sądu Najwyższego.

Wadliwe złożenie skargi na przewlekłość postępowania i podejmowanie przez stronę czynności opóźniających rozpoznania sprawy są okolicznościami, które sąd bierze pod uwagę, rozpoznając drugą skargę na przewlekłość postępowania złożoną przez tę stronę (art. 2 ust. 2 ustawy z dnia 17 czerwca 2004 r. o skardze na naruszenie prawa strony do rozpoznania sprawy w postępowaniu sądowym bez nieuzasadnionej zwłoki

Skoro zgodnie z art. 272 k.s.h., (...) rozwiązanie spółki następuje po przeprowadzeniu likwidacji, z chwilą wykreślenia spółki z rejestru - (to) w dniu drugoinstancyjnego wyrokowania pokrzywdzona spółka posiadała tzw. zdolność sądową, czyli zdolność do wystąpienia z powództwem jako strona procesowa, i dopuszczalne było zasądzenie na jej rzecz odszkodowania z urzędu w trybie art. 415 § 4 k.p.k.