1. Wystawienie rachunku dotyczącego należności określonych w art. 43 ustawy z dnia 6 kwietnia 1984 r. o gospodarce energetycznej /Dz.U. nr 21 poz. 96 ze zm./ za nielegalne pobieranie paliwa lub energii ze wspólnej sieci, jak i odmowa uwzględnienia odwołania odbiorcy energii elektrycznej, kwestionującego zasadność wystawienia tego rachunku, nie następują w drodze decyzji administracyjnej i nie podlegają

Pojęcie "dorosły" w rozumieniu art. 43 Kpa jest tożsame z pojęciem "pełnoletni" użytym w art. 10 par. 1 kodeksu cywilnego.

W sprawie o roszczenie pracownika ze stosunku pracy pozwany zakład pracy nie ma obowiązku uiszczenia opłat sądowych (art. 263 § 1 kodeksu pracy), nie ma więc do niego także zastosowania art. 11 ust. 1 ustawy z dnia 13 czerwca 1967 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (Dz.U. nr 24, poz. 110 ze zm.).

1. Informacja udzielona prasie na podstawie art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 26 stycznia 1984 r. - Prawo prasowe /Dz.U. nr 5 poz. 24 ze zm./, jak też odpowiedź na krytykę prasową udzieloną na podstawie art. 6 ust. 2 i 3 tej ustawy, nie są decyzjami administracyjnymi w rozumieniu art. 1 par. 1 pkt 1 i par. 2 oraz art. 104 Kpa. Podobnie nie są decyzjami administracyjnymi odmowa udzielenia prasie informacji

Ustanowienie hipoteki przymusowej na nieruchomości powierzonej przez Skarb Państwa Agencji Własności Rolnej Skarbu Państwa w trybie przewidzianym w ustawie z dnia 19 października 1991 r. o gospodarowaniu nieruchomościami rolnymi Skarbu Państwa oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz.U. nr 107, poz. 464) nie jest dopuszczalne.

Zasada, że spory o roszczenia ze stosunku pracy rozstrzygają sądy pracy /art. 22 par. 1 i art. 262 par. 1 Kp oraz art. 476 par. 1 pkt 1 Kpc/ dotyczy również stosunku pracy na podstawie powołania /art. 68-72 Kp/ i mianowania /art. 76 Kp/, chyba że tryb dochodzenia niektórych roszczeń pracowników mianowanych został uregulowany odmiennie /np. art. 38 ustawy z 16 września 1982 r. o pracownikach urzędów

1. Sprawy o nadanie klauzuli wykonalności wyrokowi Naczelnego Sądu Administracyjnego orzekającego na podstawie art. 208 Kpa o zwrocie kosztów postępowania sądowego na rzecz skarżącego od organu, który wydał zaskarżoną decyzję /postanowienie, uchwałę/ nie należy do właściwości Naczelnego Sądu Administracyjnego, lecz do właściwości sądów powszechnych, a mianowicie sądu rejonowego jako organu egzekucyjnego

Przepisy kodeksu postępowania cywilnego o doręczeniu mają charakter obligatoryjny, który wyłącza swobodną dyspozycję stron w zakresie sposobu doręczania pism sądowych. Dyspozycja art. 133 § 3 zd. 1 k.p.c. wiąże zarówno sąd, jak też same strony, które jedynie poprzez cofnięcie pełnomocnictwa lub jego ograniczenie albo upoważnienia określonej osoby do odbioru pism mogą uniknąć doręczenia przez sąd pisma

Tylko oddanie pisma procesowego w polskim urzędzie pocztowym jest równoznaczne z wniesieniem go do sądu /art. 165 par. 2 Kpc w związku z art. 211 Kpa/.

Dokumenty wydane przez urząd skarbowy na podstawie par. 10 ust. 1 zarządzenia Ministra Finansów z dnia 16 listopada 1982 r. w sprawie szczegółowych zasad ustalania wartości wkładów inwestycyjnych zagranicznych podmiotów gospodarczych działających w zakresie drobnej wytwórczości oraz nadwyżki wpływów z eksportu nad wydatkami na import /M.P. nr 27 poz. 240 ze zm./ są zaświadczeniami, na które przysługuje

1. Pozew skierowany przeciwko osobie fizycznej, prowadzącej działalność gospodarczą, powinien wskazywać miejsce zamieszkania tej osoby (art. 126 § 2 i art. 187 § 1 k.p.c.). 2. Doręczenie pism sądowych wymienionej osobie następuje według zasad przewidzianych dla doręczeń osobie fizycznej.