Osoba chora psychicznie, aby uznać nieobecność w urzędzie pracy za uzasadnioną, nie musi wskazywać choroby jako przyczyny niestawiennictwa, chyba że rzeczywista przyczyna inna niż zapomnienie wyklucza taką możliwość; skarga kasacyjna oddalona.

Pracodawca jest zobowiązany do zatrudnienia w pełnym wymiarze czasu pracy co najmniej jednego pracownika służby bhp na każdych 600 pracowników. Przepisy bhp mają charakter obligatoryjny, a ich spełnienie jest warunkiem sine qua non dla zapewnienia odpowiednich norm bezpieczeństwa w miejscu pracy.

Przedłużenie kontroli przez organy Państwowej Inspekcji Pracy jest zgodne z prawem, jeśli postanowienia Konwencji nr 81 MOP, ratyfikowane przez Polskę, nie ograniczają czasu trwania kontroli, a zakończenie czynności kontrolnych następuje po rozpatrzeniu zgłoszonych przez pracodawcę zastrzeżeń do protokołu.

NSA orzekł, że brak wystarczających dowodów na prawidłowe doręczenie decyzji Marszałka z 9 marca 2023 r. uniemożliwia uznanie uchybienia terminu do wniesienia odwołania zgodnie z art. 77 § 1 k.p.a.

Naczelny Sąd Administracyjny orzeka, iż organ odwoławczy zobowiązany jest do dokładnego ustalenia doręczenia decyzji, a brak tego ustalenia uniemożliwia rozpatrzenie skargi na odmowę przywrócenia terminu do wniesienia odwołania.

Opłacenie składek, zdefiniowane w art. 71 ust. 1 pkt 2 lit. d ustawy o promocji zatrudnienia, wymaga faktycznego uiszczenia wymaganych składek w określonym przepisem czasie; układy ratalne na poczet zaległych składek nie spełniają tego wymogu.

Ładowarka teleskopowa, wyposażona w napęd mechaniczny i wysięgnik, jest urządzeniem podlegjącym obowiązkowi posiadania kwalifikacji do obsługi. NSA utrzymał wymóg prawny zgodnie z przepisami o dozorze technicznym.

Decyzja Marszałka Województwa o wykreśleniu A. Sp. z o.o. z rejestru agencji zatrudnienia jest decyzją związaną, nieuznaniową, gdyż niewywiązanie się z obowiązków informacyjnych przez agencję w przewidzianym terminie skutkuje automatycznym wykreśleniem z rejestru, zgodnie z art. 18m ust. 1 pkt 6 w zw. z art. 19e i 19f ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy.

Skarga kasacyjna dotycząca obowiązku zwrotu nienależnie pobranego zasiłku dla bezrobotnych jest niezasadna, a art. 76 ust. 2 pkt 3 ustawy o promocji zatrudnienia i rynku pracy nie budzi wątpliwości interpretacyjnych. Zobowiązanym do zwrotu jest osoba, która pobrała zasiłek za okres, za który przyznano jej inne świadczenie.

Dla zapewnienia oświetlenia naturalnego w pomieszczeniach stałej pracy obowiązują przepisy zasad bezpieczeństwa i higieny pracy, które przewidują, że brak oświetlenia naturalnego jest możliwy tylko pod warunkiem uzyskania zgody inspektora sanitarnego w porozumieniu z inspektorem pracy.

W pomieszczeniach pracy stałej zgoda na stosowanie wyłącznie oświetlenia elektrycznego może być wydana, gdy zachodzą trudności związane z technologią produkcji, co nie obejmuje magazynowania towarów; brak podstaw do zmiany zaskarżonych orzeczeń.

Skarga kasacyjna A. K. od wyroku WSA w Warszawie stwierdzającego zgodność z prawem utraty statusu bezrobotnego, na skutek niestawiennictwa w terminie wyznaczonym przez urząd pracy, podlega oddaleniu. Doręczenie zastępcze dokonane zgodnie z art. 44 § 4 k.p.a. uznaje się za skuteczne.

W sytuacji, gdy działania kontrolne zostały wstrzymane z uwagi na sprzeciw strony kontrolowanej, a czas trwania kontroli nie przekraczał okresu niezbędnego do jej przeprowadzenia, przewlekłość postępowania kontrolnego nie zachodzi, a ograniczenia czasowe u.p.p. mogą być wyłączone przez umowy międzynarodowe.

Sąd przychylił się do zarzutów skargi kasacyjnej, uznając brak podstaw prawnych do obowiązków nałożonych przez inspektora pracy przed końcem 2020 r., związanych z ryzykiem zawodowym i ochroną przed SARS-CoV-2.

1. Nie jest uprawnione zastosowanie dyrektyw wykładni funkcjonalnej do przepisów art. 33 ust. 1 i art. 34 ust. 1 RODO, tj. przepisów określających obowiązki administratorów danych osobowych w zakresie, w którym pełnią oni rolę gwarantów prawa lub wolności osób fizycznych. 2. Zastosowanie dyrektyw funkcji prowadzące do ograniczenia zastosowania takich przepisów prowadziłoby do ograniczenia ochrony praw

Okres pobierania zasiłku dla bezrobotnych nie ulega przesunięciu z powodu późniejszego przyznania świadczenia rehabilitacyjnego. Zasiłek dla bezrobotnych jest przekształcany na świadczenie rehabilitacyjne, zaś status bezrobotnego i prawo do zasiłku są zawieszane na czas pobierania świadczenia rehabilitacyjnego.

Zasiłek dla bezrobotnych przysługuje osobom spełniającym ustawowe kryteria, w tym opłacającym składki na ubezpieczenia społeczne. Okresy pobierania zasiłku chorobowego nie są zaliczane do stażu wymaganego do przyznania tego zasiłku, zgodnie z art. 71 ust. 1 pkt 2 ustawy o promocji zatrudnienia.

Zawieszenie działalności gospodarczej spółki, której członek zarządu stara się o uznanie statusu bezrobotnego, nie wyklucza z definicji okoliczności gotowości do podjęcia zatrudnienia, uprawniającej do uznania za bezrobotnego w rozumieniu ustawy o promocji zatrudnienia.

Brak wykazania przez skarżącą okoliczności uzasadniających umorzenie zaległości wynikających z tytułów wykonawczych uniemożliwia przyjęcie naruszenia zasady uznania administracyjnego przy odmowie ich umorzenia (art. 76 ust. 7 pkt 1 i 4 ustawy o promocji zatrudnienia).

Przywrócenie terminu do wniesienia odwołania w postępowaniu administracyjnym wymaga uprawdopodobnienia, że uchybienie terminu nastąpiło bez winy strony, a samo oświadczenie składającego nie stanowi wystarczającego dowodu na wykazanie bezwinności.

Pełnienie funkcji prokurenta w spółce z o.o. uniemożliwia uzyskanie statusu osoby bezrobotnej ze względu na wykonywanie innej pracy zarobkowej. Ocena przesłanek uzyskania tego statusu bazuje na dacie rejestracji w urzędzie pracy.

Właściwość miejscowa organu administracji publicznej musi być przestrzegana przy rozpatrywaniu wniosku o uznanie za osobę bezrobotną, a naruszenie tej zasady prowadzi do nieważności decyzji administracyjnej.

Decyzja Kierownika Rejonowego Urzędu Pracy z dnia 10 sierpnia 1998 r. uznająca A. A. za osobę bezrobotną nie została wydana z rażącym naruszeniem prawa, a czynności organu administracyjnego z tego okresu nie naruszają prawa w sposób istotny.

Okres zawieszenia działalności gospodarczej istotnie wpływa na opóźnienie nabycia prawa do zasiłku dla bezrobotnych zgodnie z art. 75 ust. 1 pkt 8 ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy. Sprawa wymaga ponownego rozpatrzenia przez SAD z uwzględnieniem tej przesłanki.