Prawo do zasiłku pielęgnacyjnego ustala się od miesiąca, w którym złożono wniosek o ustalenie stopnia niepełnosprawności, przy czym data przyznania świadczenia uzależniona jest od spełnienia wszystkich wymaganych przesłanek określonych w ustawie o świadczeniach rodzinnych.

W przypadkach wątpliwości co do kompletności materiału dowodowego w postępowaniu administracyjnym, organy mają obowiązek dokładnego wyjaśnienia stanu faktycznego sprawy, jednak nie muszą dopuszczać nowych dowodów, jeżeli dostępne dowody są już w pełni wystarczające do podjęcia decyzji.

Osoba, która nie jest obciążona obowiązkiem alimentacyjnym względem niepełnosprawnej osoby dorosłej i która zrezygnowała z pracy zarobkowej w celu sprawowania nad nią opieki, nie ma prawa do świadczenia pielęgnacyjnego na podstawie przepisów ustawy o świadczeniach rodzinnych, ponieważ kluczowym warunkiem do uzyskania świadczenia jest ciążący obowiązek alimentacyjny w rozumieniu Kodeksu rodzinnego i

Posiadanie prawa do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy wyklucza możliwość uzyskania świadczenia pielęgnacyjnego, chyba że osoba dokonuje zawieszenia prawa do renty – wówczas wyeliminowana jest negatywna przesłanka wyłączająca prawo do świadczenia pielęgnacyjnego.

Prawo do świadczenia pielęgnacyjnego przysługuje osobom, na które ciąży obowiązek alimentacyjny względem osoby niepełnosprawnej, przy czym krąg osób zobowiązanych jest ściśle określony przez przepisy Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, co wyklucza osoby będące w stopniu powinowactwa takie jak szwagierka.

Świadczenie pielęgnacyjne przysługuje osobie opiekującej się członkiem rodziny, gdy zakres wykonywanej przez nią opieki wymaga rezygnacji z zatrudnienia czy innej pracy zarobkowej, a ocena tej konieczności wymaga analizy całokształtu okoliczności, w tym stanu zdrowia osoby wymagającej opieki i jej faktycznej zależności od wsparcia opiekuna.

Wypowiedzenie umowy o świadczenie zdrowotne zawartej na podstawie ustawy o działalności leczniczej wymaga wskazania szczegółowych okoliczności uzasadniających jej rozwiązanie, a brak takiego wskazania skutkuje jego nieskutecznością w świetle art. 27 ust. 4 pkt 8 oraz art. 27 ust. 8 pkt 3 u.d.l.

Świadczenie pielęgnacyjne przysługuje osobie, która nie podejmuje zatrudnienia lub rezygnuje z niego w celu sprawowania opieki nad członkiem rodziny, jeśli opieka ta ma charakter stały lub długotrwały i jest adekwatna do potrzeb zdrowotnych osoby niepełnosprawnej, niezależnie od tego, czy są inne osoby zobowiązane alimentacyjnie.

W sytuacji, gdy uprawniony wyraża wolę skorzystania ze świadczenia korzystniejszego i deklaruje chęć rezygnacji z wcześniej pobieranego świadczenia, przyznanie świadczenia pielęgnacyjnego powinno nastąpić od daty złożenia wniosku, nawet jeśli w tym okresie pobierane było świadczenie wykluczające możliwość otrzymania świadczenia pielęgnacyjnego.

Niepodejmowanie zatrudnienia przez osobę sprawującą całodobową i stałą opiekę nad członkiem rodziny z orzeczeniem o znacznym stopniu niepełnosprawności jest wystarczającą przesłanką do przyznania świadczenia pielęgnacyjnego, nawet jeśli wcześniej opiekun rezygnował z pracy z innych przyczyn, a konieczność sprawowania takiej opieki uniemożliwia skarżącemu podejmowanie jakiejkolwiek pracy zarobkowej.

Jeżeli osoba jest zatrudniona na podstawie umowy o pracę i prowadzi działalność gospodarczą w dwóch różnych państwach UE, obejmuje ją w zakresie zabezpieczenia społecznego zasadniczo tylko ustawodawstwo tego państwa, w którym jest zatrudniona na podstawie umowy o pracę.

Pracownik delegowany do pracy w innym państwie UE powinien posiadać nie tylko wydany przez ZUS dokument A1 (zaświadczenie dotyczące właściwego ustawodawstwa), ale także kartę EKUZ (Europejska Karta Ubezpieczenia Zdrowotnego). Karta ta uprawnia go do korzystania z bezpłatnej opieki zdrowotnej w danym państwie (w którym pracownik tymczasowo wykonuje pracę) w nagłych przypadkach.

Emeryci i renciści otrzymają list z Zakładu Ubezpieczeń Społecznych. W kopercie znajdą się dwie informacje: na temat marcowej waloryzacji oraz trzynastych emerytur.

Decyzja zmieniająca prawo do świadczenia wychowawczego ma charakter konstytutywny i działa jedynie ze skutkiem ex nunc, co wyklucza możliwość wydania jej z mocą wsteczną, a w razie nienależnie pobranego świadczenia, organ powinien działać na podstawie przepisów dotyczących zwrotu takich świadczeń.

Ubezpieczonemu, który pozostawał w zawodowej służbie wojskowej przed 2 stycznia 1999 r. i pobiera emeryturę wojskową, przysługuje prawo do wyboru jednego ze świadczeń emerytalnych: z systemu wojskowego lub powszechnego, zgodnie z art. 95 ust. 1 i 2 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych.