W przypadku osób wymagających opieki pozostających w związku małżeńskim, prawo do świadczenia pielęgnacyjnego może być przyznane jedynie wtedy, gdy współmałżonek legitymuje się orzeczeniem o znacznym stopniu niepełnosprawności. Teza od Redakcji

Świadczenie pielęgnacyjne przysługuje wyłącznie w sytuacji, gdy zakres i charakter opieki nad niepełnosprawnym członkiem rodziny uniemożliwia podjęcie jakiejkolwiek pracy zarobkowej. Sam fakt opieki nad osobą niepełnosprawną nie stanowi podstawy do przyznania tego świadczenia, jeśli opieka nie wyklucza możliwości podjęcia zatrudnienia. Teza od Redakcji

Sytuacja, w której strona musi definitywnie zrezygnować z przyznanego już świadczenia przed otrzymaniem decyzji przyznającej korzystniejsze świadczenie, stawia wnioskodawcę w trudnej sytuacji niepewności i obawy o uzyskanie nowego świadczenia. Organy administracji powinny podejmować takie działania, aby umożliwić stronie wybór korzystniejszego świadczenia, zapewniając, że nie dojdzie do kumulatywnego

Świadczenie pielęgnacyjne przysługuje opiekunowi osoby niepełnosprawnej, który zawiesił prawo do emerytury, ponieważ zawieszenie to eliminuje negatywną przesłankę uzyskania świadczenia przewidzianą w art. 17 ust. 5 pkt 1 lit. a ustawy o świadczeniach rodzinnych. Teza od Redakcji

Zwołując się na obowiązującą ustawę oraz wyrok Trybunału Konstytucyjnego, wywiązywanie się z obowiązków alimentacyjnych poprzez sprawowanie opieki nad niepełnosprawnym członkiem rodziny, nie może być z góry wykluczone jedynie na podstawie osiągnięcia przez wnioskodawcę pewnego wieku (np. 75 lat) i pobieranej emerytury.

W celu przyznania świadczenia pielęgnacyjnego konieczne jest wykazanie, że jedyną przyczyną rezygnacji z zatrudnienia była konieczność sprawowania opieki nad osobą niepełnosprawną, a organy administracyjne są zobowiązane do oceny faktycznego charakteru i zakresu sprawowanej opieki, co nie oznacza naruszania ustaleń stanu zdrowia wynikających z orzeczenia o niepełnosprawności.

Zgodnie z art. 17 ust. 5 pkt 1 lit. a ustawy o świadczeniach rodzinnych, osoba posiadająca ustalone prawo do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy nie może pobierać świadczenia pielęgnacyjnego, chyba że zawiesi pobieranie renty. Teza od Redakcji

Świadczenie pielęgnacyjne z tytułu rezygnacji z zatrudnienia wymaga ustalenia związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy niepodejmowaniem pracy a koniecznością stałej opieki nad osobą niepełnosprawną; oceny tej należy dokonywać na datę składania wniosku o świadczenie, a nie na podstawie uprzedniej historii zawodowej. Teza od Redakcji

Dla przyznania świadczenia pielęgnacyjnego istotne jest istnienie rzeczywistej konieczności sprawowania opieki, uniemożliwiającej podjęcie zatrudnienia. W przypadku zbiegu uprawnień do świadczeń należy umożliwić wnioskodawcy dokonanie wyboru świadczenia, informując go o takiej możliwości, niezależnie od tego, czy jest reprezentowany przez profesjonalnego pełnomocnika. Teza od Redakcji

Przy przyznawaniu świadczenia pielęgnacyjnego kluczowe jest ustalenie bezpośredniego związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy rezygnacją z zatrudnienia a sprawowaniem stałej opieki, niezależnie od potencjalnych możliwości wsparcia ze strony rodzeństwa, jeśli faktycznie to wnioskodawca sprawuje pełną opiekę nad osobą niepełnosprawną.

Świadczenie pielęgnacyjne przysługuje jedynie członkom rodziny zobowiązanym do alimentacji, a obowiązek alimentacyjny nie występuje między powinowatymi, co wyklucza możliwość przyznania świadczenia pielęgnacyjnego opiekunowi teściowej.

Świadczenie pielęgnacyjne nie przysługuje osobie, której bliski krewny pozostaje w związku małżeńskim z osobą wymagającą opieki, chyba że współmałżonek legitymuje się orzeczeniem o znacznym stopniu niepełnosprawności.

Niepodejmowanie lub rezygnacja z zatrudnienia w celu sprawowania opieki nad osobą niepełnosprawną w znacznym stopniu, która uniemożliwia kontynuowanie aktywności zawodowej, uprawnia do otrzymania świadczenia pielęgnacyjnego, niezależnie od wcześniejszych przyczyn bierności zawodowej, jeżeli nie ma innych możliwości zapewnienia opieki przez osoby zobowiązane do alimentacji. Teza od Redakcji

Art. 17 ust. 1 ustawy o świadczeniach rodzinnych nie zakreśla żadnych ram czasowych co do wykazania rezygnacji lub niepodejmowania zatrudnienia z powodu konieczności sprawowania opieki nad osobą niepełnosprawną, a ocena spełnienia przesłanek określonych w tym artykule powinna być dokonywana na dzień złożenia wniosku o przyznanie świadczenia pielęgnacyjnego.

Świadczenie pielęgnacyjne przysługuje osobie sprawującej faktyczną, całodobową opiekę nad niepełnosprawnym członkiem rodziny, jeśli z tego powodu osoba ta nie podejmuje żadnego zatrudnienia, niezależnie od istnienia rodzeństwa zobowiązanego do alimentacji. Teza od Redakcji

Należyta świadomość świadczeniobiorcy co do skutków wystąpienia określonych okoliczności dla prawa do świadczenia jest kluczowa dla uznania świadczenia za nienależnie pobrane; odpowiednie pouczenie powinno być zrozumiałe i odnosić się do konkretnej sytuacji wnioskodawcy, a jego brak może wyłączyć jego złą wiarę.

Rezygnacja z zatrudnienia lub niepodejmowanie pracy zarobkowej może uzasadniać przyznanie świadczenia pielęgnacyjnego tylko wtedy, gdy konieczność sprawowania opieki nad osobą niepełnosprawną w stopniu znacznym jest na tyle absorbująca, że obiektywnie uniemożliwia kontynuowanie lub podjęcie zatrudnienia. Teza od Redakcji

Skarga kasacyjna, aby została uwzględniona, musi być prawidłowo sformułowana, zawierać konkretne przepisy prawa materialnego, które zdaniem skarżącego zostały naruszone, oraz jasno i precyzyjnie uzasadniać, na czym polegało to naruszenie i jaka powinna być właściwa interpretacja prawa.

Warunkiem przyznania prawa do świadczenia pielęgnacyjnego osobom wskazanym w art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy o świadczeniach rodzinnych, innym niż spokrewnione w pierwszym stopniu z osobą wymagającą opieki, jest legitymowanie się rodziców osoby wymagającej opieki lub jej współmałżonka orzeczeniem o znacznym stopniu niepełnosprawności.