Skarga kasacyjna D.G. na wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego została oddalona przez NSA, stwierdzając, że pobrane świadczenie wychowawcze było nienależnie pobrane, a przy ocenie zarzutów kasacyjnych nie doszukano się istotnych naruszeń prawa.

Nieważność postępowania nie zachodziła. Skarga kasacyjna została oddalona, gdyż zażalenie wniesione po terminie 7 dni było bezskuteczne, co zgodne jest z art. 134 oraz art. 141 § 2 k.p.a. Uzyskane doręczenie było skuteczne.

Rolnik nie traci prawa do świadczenia pielęgnacyjnego, jeśli zaprzestał prowadzenia gospodarstwa zgodnie z wymogami ustawowymi, przy jednoczesnym braku obowiązku alimentacyjnego autonomicznie nakazującego dzielenie się opieką nad osobą niepełnosprawną z innymi członkami rodziny.

Świadczenie pielęgnacyjne przyznaje się na wniosek. W razie upływu terminu poprzedniego świadczenia, konieczne jest złożenie nowego wniosku niezależnie od ciągłości niepełnosprawności. Zaskarżony wyrok WSA odpowiada prawu; skarga kasacyjna oddalona.

Decyzja odmawiająca świadczenia pielęgnacyjnego musi być poprzedzona rzetelną oceną całokształtu materiału dowodowego. Organy administracji publicznej nie mogą samodzielnie oceniać dokumentacji medycznej, naruszając tym samym przepisy Kodeksu Postępowania Administracyjnego i ustawy o świadczeniach rodzinnych.

Skarga kasacyjna Ł.P. przeciwko decyzji odmawiającej umorzenia należności alimentacyjnych z funduszu została oddalona. Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził brak zasadności zarzutów błędnej wykładni art. 30 ust. 2 upoua, potwierdzając prawidłowość oceny sytuacji dochodowej i przesłanek umorzenia dokonanej przez sąd I instancji.

Sąd przyjął, że pobieranie renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy wyłącza przyznanie świadczenia pielęgnacyjnego, chyba że beneficjent zawiesi prawo do renty, eliminując negatywną przesłankę wynikającą z art. 17 ust. 5 pkt 1 lit. a) u.ś.r., co zgodne jest z obecnym orzecznictwem i wyrokiem TK.

Osoba sprawująca faktyczną, intensywną opiekę nad niepełnosprawnym członkiem rodziny, uniemożliwiającą jej podejmowanie pracy zarobkowej, uprawniona jest do świadczenia pielęgnacyjnego, niezależnie od istnienia innych zobowiązanych do alimentacji krewnych.

Rezygnacja z zatrudnienia w celu sprawowania opieki nad osobą niepełnosprawną stanowi uzasadnioną przesłankę do przyznania świadczenia pielęgnacyjnego, jeżeli wykonywane obowiązki opiekuńcze uniemożliwiają podjęcie pracy zarobkowej.

Osadzenie skarżącego w zakładzie karnym per se nie uzasadnia przywrócenia uchybionego terminu do wniesienia odwołania, jeśli nie wykazano szczególnych okoliczności niezależnych od skarżącego, co wskazuje na wysoki stopień prawdopodobieństwa braku winy (art. 58 § 1 k.p.a.).

Skarga kasacyjna dotycząca stwierdzenia uchybienia terminu do wniesienia zażalenia, wniesiona przez I.B., nie zasługuje na uwzględnienie, gdyż doręczenie zostało skutecznie zrealizowane, a wymogi proceduralne zostały dochowane przez organy administracyjne.

NSA oddala skargę kasacyjną ZUS, utrzymując wyrok WSA wskazujący na konieczność pełnego wyjaśnienia kwestii przedawnienia składek i dokumentację przesłanek całkowitej nieściągalności, potwierdzając naruszenie zasad postępowania przez ZUS.

W sytuacji równoczesnego prawa do specjalnego zasiłku opiekuńczego i wniosku o świadczenie pielęgnacyjne, organ administracyjny zobowiązany jest umożliwić dokonanie wyboru świadczenia bez uprzedniego zrzeczenia się już przyznanego zasiłku, zapewniając stronom możliwość skutecznego wyboru świadczenia zgodnie z art. 27 ust. 5 u.ś.r.

Z art. 17 ust. 1 u.ś.r. nie można wnosić, że posiadanie licznego rodzeństwa wyklucza prawo do świadczenia pielęgnacyjnego, a zakres opieki obejmuje także czynności domowe jako przeszkodę w podjęciu pracy.

Oddalenie skargi kasacyjnej z powodu braku zarzutów procesowych uniemożliwiających skuteczne podważenie ustaleń faktycznych sprawy, co uniemożliwiło skuteczność zarzutów materialnoprawnych (art. 30 ust. 2 upoua).

Organ administracji, uwzględniając zasady konstytucyjne oraz Konwencję o Prawach Dziecka, winien przyjąć, że osoba faktycznie sprawująca pieczę nad małoletnim ma prawo do wnioskowania o świadczenia alimentacyjne z funduszu alimentacyjnego, nawet jeśli nie jest jego przedstawicielem ustawowym.

Skarga kasacyjna T.N. na wyrok WSA w Krakowie dotyczący odmowy przyznania prawa do świadczenia pielęgnacyjnego podlegała oddaleniu z powodu nieprawidłowego określenia podstaw kasacyjnych, uniemożliwiającego ocenę zasadności zarzutów.

Umowa o pełnienie funkcji rodziny zastępczej zawodowej nie jest umową zlecenia w rozumieniu ustawy o świadczeniach rodzinnych, co pozwala na przyznanie świadczenia pielęgnacyjnego osobie pełniącej tę funkcję, mimo osiągania przychodów z tytułu tej umowy.

Wobec zbiegu uprawnień skarżącego do świadczenia pielęgnacyjnego i specjalnego zasiłku opiekuńczego, brak wyraźnego wyboru świadczenia uniemożliwia przyznanie pielęgnacyjnego. NSA oddala skargę kasacyjną, uznając, że decyzja o zasiłku była prawidłowa."}

Świadczenie pielęgnacyjne przysługuje osobie rezygnującej z zatrudnienia na rzecz opieki nad niepełnosprawną, niezależnie od istnienia rodzeństwa również obciążonego obowiązkiem alimentacyjnym, jeśli warunki opieki uniemożliwiają podjęcie pracy.