Przepis art. 16 ust. 1 pkt 5 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych /Dz.U. 1993 nr 106 poz. 482 ze zm./ stanowi, że do kosztów uzyskania przychodów nie zalicza się strat w środkach trwałych i obrotowych, w części pokrytej odpisami amortyzacyjnymi oraz otrzymanym odszkodowaniem z tytułu ubezpieczenia. Ustawodawca nie dozwolił wszakże na zaliczanie do kosztów uzyskania

Ocena zakresu zastosowania art. 26 ust. 1 pkt 1, ewentualna dopuszczalność stosowania art. 34 ust. 1 pkt 2 w związku z art. 8 ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości /Dz.U. nr 121 poz. 591 ze zm./ do inwentaryzowania leków w takiej jednostce organizacyjnej jak szpital, wymagają pogłębionej analizy, przy której należy rozważyć skorzystanie ze środka dowodowego w postaci opinii biegłego, ewentualnie

W art. 138 ust. 1 pkt 13 ustawy z dnia 26 listopada 1998 r. o finansach publicznych /Dz.U. nr 155 poz. 1014 ze zm./ ustawodawca penalizuje wszelkie odstępstwa od warunków inwentaryzowania wynikających z ustawy z dnia 24 września 1994 r. o rachunkowości /Dz.U. nr 121 poz. 591 ze zm./, a więc zarówno niepodjęcie inwentaryzacji, jak i niepełne jej przeprowadzenie, czy też przeprowadzenie jej w taki sposób

Kwoty zaliczone do biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów w rozumieniu art. 39 ust. 2 ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości /Dz.U. nr 121 poz. 591 ze zm./, stanowiące wydatki przyszłe, stają się kosztami uzyskania przychodów w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych /Dz.U. 1993 nr 106 poz. 482 ze zm./ w momencie ich rzeczywistego

1. Przepisu art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych /t.j. Dz.U. 1993 nr 106 poz. 482 ze zm./, nie można odrywać od art. 9 ust. 1 tej ustawy, zobowiązującego podatników do prowadzenia ewidencji rachunkowej zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający ustalenie wysokości dochodu /straty/, podstawy opodatkowania i należnego podatku. 2. Przepisy art

Regulacja art. 20 ust. 2 i 3 ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości /Dz.U. nr 121 poz. 591 ze zm./ w powiązaniu z art. 9 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych /Dz.U. 1993 nr 106 poz. 482 ze zm./ wskazuje na to, że dla celów tego podatku wprowadzona została zasada szczegółowego dokumentowania zdarzeń gospodarczych. Sam fakt nie ujęcia dowodów księgowych w księdze

Skoro czas realizacji poszczególnych robót przekroczył trzy miesiące, to podatnik, mimo że zawarł umowy określające termin wykonania robót poniżej trzech miesięcy, nie miał prawa zaniechać ich wyceny i ujęcia w inwentaryzacji, albowiem nie spełniał przesłanek określonych przepisem art. 34 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości /Dz.U. nr 121 poz. 591 ze zm./.

Działalność kantorową mogą prowadzić wyłącznie osoby nie karane za przestępstwa wymienione w art. 77 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości /Dz.U. nr 121 poz. 591 ze zm./. Popełnienie czynu z ww. przepisu spełnia kryteria przestępstwa skarbowego w rozumieniu art. 10 ust. 1 ustawy z dnia 18 grudnia 1998 r. - Prawo dewizowe /Dz.U. nr 160 poz. 1063 ze zm./.

Za przypadek uzasadnionego braku możliwości uzyskania zewnętrznych, obcych dowodów źródłowych należy uznać odmowę wydania rachunku przez rolnika sprzedającego produkty zwierzęce z własnej hodowli /art. 20 ust. 4 ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości /Dz.U. nr 121 poz. 591/.

Przewidziane w art. 204 ust. 6 ustawy z dnia 28 sierpnia 1997 r. o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych /Dz.U. 1997 nr 139 poz. 934 ze zm./ powiadomienie o stwierdzonych nieprawidłowościach nie jest decyzją administracyjną ani innym aktem bądź czynnością prawną, o której mowa w art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm

Faktury i ich kopie są - zgodnie z art. 24 ust. 4 ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości /Dz.U. nr 121 poz. 591/ - dowodami księgowymi i powinny być przechowywane w sposób umożliwiający sprawdzalność ksiąg rachunkowych. Zapewnienie dostępności ksiąg do badania przez organy kontroli, to zarówno obowiązek podatnika wynikający z art. 11 ust. 4 pkt 2 ww. ustawy, jak i zagwarantowane ustawowo

Odwołanie wniesione na podstawie art. 33 ust. 2 ustawy z dnia 13 października 1994 r. o biegłych rewidentach i ich samorządzie (Dz. U. 1994 r. Nr 121 poz. 592) przez biegłego rewidenta, ukaranego przez Krajowy Sąd Dyscyplinarny drugiej instancji karą dyscyplinarną zawieszenia w czynnościach zawodowych na okres od roku do lat trzech, Sąd Okręgowy w Warszawie rozpoznaje jednoinstancyjnie z udziałem uczestników

1. Czym innym są wymogi księgowości, wskazane w ustawie z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości /Dz.U. nr 121 poz. 591/, a czym innym procedura dowodzenia faktów w postępowaniu podatkowym. Zgodnie z art. 180 par. 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./, jako dowód należy dopuścić wszystko, co może przyczynić się do wyjaśnienia sprawy. Jeżeli zatem

Wbrew stanowisku Strony skarżącej, użyte w ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. - Prawo celne /Dz.U. 1994 nr 71 poz. 312 ze zm./ pojęcie "środki trwałe" nie jest tożsame z pojęciem zdefiniowanym w ustawie z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości /Dz.U. nr 121 poz. 591/. Ustawy te regulują różne dziedziny i realizują różne cele.

Zarówno raty leasingowe, jak i czynsz inicjalny oraz prowizja od umów leasingu stanowią koszty uzyskania przychodów, te ostatnie nie dotyczą tylko 1994 r. a więc winne zostać rozliczone w oparciu o art. 15 ust. 1 i 4 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych /Dz.U. 1993 nr 106 poz. 482 ze zm./ oraz par. 1 ust. 1 pkt 1, par. 34 ust. 1 i 2 rozporządzenia Ministra Finansów

W art. 5 pkt 6 ustawy z dnia 13 października 1994 r. o biegłych rewidentach i ich samorządzie /Dz.U. nr 121 poz. 592 ze zm./ nie wymieniono zakresu egzaminów, a jedynie ograniczono się do ogólnego wymogu, a mianowicie złożenia z wynikiem pozytywnym egzaminu na biegłego rewidenta przed Komisją. Krajowa Rada Biegłych Rewidentów nie wykazała, aby szczegółowy zakres wiedzy w ramach tematów egzaminacyjnych