Posiadanie licencji na krajowy transport drogowy nie uprawnia wykonującego do ignorowania przepisów dotyczących przewozów okazjonalnych, w tym wymogów konstrukcyjnych pojazdów. Ograniczenia te są zgodne z prawem i nie naruszają konstytucyjnych zasad równości oraz wolności prowadzenia działalności gospodarczej. Skarga kasacyjna oddalona.

Przewóz okazjonalny samochodem osobowym niespełniającym kryterium konstrukcyjnego podlega ograniczeniom wynikającym z art. 18 ust. 4b ustawy o transporcie drogowym. Posiadanie licencji na krajowy transport drogowy osób samochodem osobowym nie wyklucza konieczności spełnienia wymogów przewozu okazjonalnego.

W transporcie materiałów zakwalifikowanych jako odpady przewoźnik zobowiązany jest do posiadania odpowiedniej dokumentacji przewozowej, zgodnie z przepisami ustawy o odpadach. Brak dokumentu skutkuje nałożeniem kary administracyjnej zgodnie z ustawą o transporcie drogowym.

Decyzja administracyjna doręczona pełnomocnikowi przed poinformowaniem organu o cofnięciu pełnomocnictwa jest skuteczna, a odwołanie wniesione po tym terminie jest spóźnione. NSA nakazał rozpatrzenie, czy były przesłanki do przywrócenia terminu.

Uprawniony, któremu zarzucono niewykazanie rzeczywistego i ciągłego używania znaku towarowego przez 5 lat, musi przedstawić odpowiednie dowody potwierdzające to używanie. Brak pełnych danych dotyczących klientów i charakteru sprzedaży skutkować będzie uznaniem, że znak nie był realnie używany.

Decyzje administracyjne nakładające obowiązki, mimo upływu terminu wykonania tych obowiązków, mogą podlegać weryfikacji w trybie art. 155 k.p.a., jeśli istota zobowiązania pozostaje niezmieniona. Upływ terminu stanowi przesłankę ewentualną, lecz nie podważa prawnego bytu nałożonego zobowiązania.

Okoliczności wskazujące na zaniechanie zarządzającego transportem w zakresie obowiązku przeprowadzenia badań technicznych pojazdów nie mogą być uznane za sytuacje wyjątkowe, uzasadniające wyłączenie odpowiedzialności na podstawie art. 92c ust. 1 u.t.d. (orzeczenie NSA z dnia 13 lutego 2025 r.).

Kierujący pojazdem ciężarowym jest zobowiązany do posługiwania się prawidłowym urządzeniem viaBox przypisanym do aktualnego numeru rejestracyjnego pojazdu w celu uiszczenia opłat elektronicznych za przejazdy po drogach krajowych, a brak spełnienia tego warunku skutkuje nałożeniem sankcji prawnych.

Posiadanie licencji na krajowy transport drogowy osób samochodem osobowym nie uprawnia do wykonywania przewozu okazjonalnego bez spełnienia dodatkowych wymogów konstrukcyjnych przewidzianych przez Ustawę o Transporcie Drogowym.

Korzystanie z urządzenia viaBox przypisanego do innego numeru rejestracyjnego niż aktualnie wymagany stanowi naruszenie przepisów dotyczących opłat elektronicznych i uzasadnia nałożenie kary pieniężnej, pomimo uprzedniego zamknięcia starego konta urządzenia.

Skarga kasacyjna została oddalona; Naczelny Sąd Administracyjny uznał za zgodne z prawem nałożenie kary pieniężnej za przejazd pojazdem bez uiszczenia opłaty elektronicznej, potwierdzając prawidłowość rozstrzygnięć organu I instancji i Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego.

Niepojęcie przez przedsiębiorcę skutecznych działań naprawczych na rzecz wykluczenia przyszłych naruszeń w zakresie transportu drogowego skutkuje utratą dobrej reputacji, zgodnie z art. 7d ust. 5 pkt 1 ustawy o transporcie drogowym.

Ubezpieczenie odpowiedzialności cywilnej (OC) jest nierozerwalnie związane z wykonywaniem działalności gospodarczej. Może być ono obowiązkowe albo dobrowolne. Przedsiębiorcy wykupują takie ubezpieczenie, aby ograniczyć ryzyko związane z wykonywaną działalnością na wypadek szkód wyrządzanych osobom trzecim w związku z wykonywaną działalnością. Wykupienie polisy powoduje określone skutki podatkowe. W

Możliwość opodatkowania przychodów z działalności gospodarczej (lekarz) zryczałtowanym podatkiem dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne.

Sąd ubezpieczeń społecznych ocenia prawidłowość decyzji o odpowiedzialności osoby trzeciej za zobowiązania składkowe według stanu prawnego i faktycznego istniejącego w dacie wydania decyzji. Przedawnienie zobowiązań płatnika, które nastąpiło dopiero w toku postępowania sądowego, nie może być podstawą do zwolnienia osoby trzeciej z odpowiedzialności ustalonej prawidłowo wydaną decyzją.