Naczelny Sąd Administracyjny oddala skargę kasacyjną G.S., uznając za prawidłowe pozostawienie w ewidencji punktów karnych przypisanych za wykroczenia drogowe, w świetle braku podstaw do ich wykreślenia wobec niezaistnienia zatarcia ukarania (art. 46 k.w.).

Wypłata zysków wypracowanych przed przekształceniem jednoosobowej działalności gospodarczej w spółkę z o.o., stanowi przychód z tytułu udziału w zyskach osób prawnych, podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, mimo wcześniejszego opodatkowania tych zysków na poziomie działalności jednoosobowej.

Przychody osiągane przez wnioskodawcę z tytułu świadczenia usług doradczych sklasyfikowanych jako PKWiU 62.09.20.0 mogą być opodatkowane według stawki 8,5% ryczałtu, o ile spełnione są warunki ustawowe przewidziane w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym.

Brak okazania wymaganej dokumentacji w trakcie kontroli przez przedsiębiorcę transportowego, obowiązanego do rejestrowania czasu pracy kierowców w przypadku przewozów przekraczających 50 km, uzasadnia nałożenie kary pieniężnej, o ile uniemożliwia to przeprowadzenie efektywnej kontroli zgodnie z obowiązującymi przepisami.

Operator publicznego transportu zbiorowego jest zobligowany do uzyskania zaświadczenia potwierdzającego uprawnienie do wykonywania takich przewozów, co weryfikowane jest przez organy kontrolne, a jego brak uzasadnia nałożenie kary pieniężnej.

Wykonywanie przewozu okazjonalnego pojazdem niespełniającym kryteriów konstrukcyjnych określonych w art. 18 ust. 4a ustawy o transporcie drogowym uzasadnia nałożenie kary, niezależnie od zgłoszenia licencji. Zamówienie takiego przewozu poprzez aplikację mobilną potwierdza jego charakter zarobkowy i nie zwalnia z wymogów przewozu okazjonalnego.

Profesjonalny zarządzający transportem drogowym nie może powoływać się na nieznajomość przepisów czy wyjątkowych okoliczności pandemii COVID-19 jako podstawy do uniknięcia kary, gdy formalnie ogłoszono przepisy niestosowania pewnych ulg.

Naczelny Sąd Administracyjny orzekł, iż oddala skargę kasacyjną w sprawie cofnięcia uprawnień do kierowania pojazdami, podtrzymując prawidłowość zastosowanej wykładni i uznając zarzuty skargi za niezasadne.

NSA orzekł, że decyzja cofająca wypis z licencji wspólnotowej i zawieszająca wydawanie nowych świadectw kierowców jest zgodna z prawem, jako że wynika z ustalonego naruszenia przepisów unijnych dotyczących niewłaściwego wykorzystywania świadectwa kierowcy, co obliguje organ do wydania decyzji bez możliwości uznaniowości.

Oznaczenie "coffee break" nie posiada charakteru odróżniającego wymaganego dla znaku towarowego w rozumieniu art. 1291 ust. 1 pkt 2 p.w.p., ponieważ stanowi jedynie komunikat o powszechnie znanej treści nieodróżniającej, co wyklucza jego rejestrację jako znak towarowy.