Przy wydawaniu wtórnika prawa jazdy organ administracji nie ma prawa weryfikować ani ograniczać bezterminowych uprawnień do kierowania pojazdami posiadanych przez wnioskodawcę. Wtórnik dokumentu prawa jazdy powinien jedynie odtwarzać treść utraconego dokumentu, bez zmian w zakresie posiadanych uprawnień.

Wyrok Trybunału Konstytucyjnego, stwierdzający niekonstytucyjność przepisu dotyczącego wyłączności informacji organu kontroli ruchu drogowego jako podstawy decyzji administracyjnej, nie ma zastosowania, gdy strona nie kwestionowała ustaleń faktycznych i przydatności tego dowodu w postępowaniu administracyjnym.

Stwierdzenie pełnienia służby na rzecz totalitarnego państwa nie może być dokonane wyłącznie w oparciu o formalną przynależność do wymienionych formacji, lecz wymaga zbadania wszystkich okoliczności sprawy, łącznie z czynami jednostkowymi funkcjonariusza.

W przypadku przekroczenia przez kierowcę liczby 24 punktów karnych za naruszenie przepisów ruchu drogowego, starosta ma obowiązek skierować kierowcę na egzamin kontrolny sprawdzający kwalifikacje, a decyzja ta ma charakter związany i nie podlega uznaniowej weryfikacji przez organ.

Na podstawie art. 103 ust. 1 pkt 1 lit. a) i b) ustawy o kierujących pojazdami, starosta ma obowiązek wydania decyzji o cofnięciu uprawnień do kierowania pojazdami, gdy zostaną wydane orzeczenia lekarskie i psychologiczne stwierdzające przeciwwskazania do kierowania pojazdami, a decyzja ta ma charakter związany i nie podlega umorzeniu na wniosek skarżącego.

Zatarcie skazania nie zmienia obowiązku poddania się kontrolnemu sprawdzeniu kwalifikacji dla osoby pozbawionej prawa jazdy na okres przekraczający rok w celu jego zwrotu, zgodnie z art. 49 ust. 1 pkt 3 lit. b ustawy o kierujących pojazdami oraz art. 114 ust. 1 pkt 2 lit. b Prawa o ruchu drogowym.

Brak wpisania punktów tymczasowych do ewidencji kierowców naruszających przepisy ruchu drogowego nie uniemożliwia wprowadzenia wpisu ostatecznego po prawomocnym stwierdzeniu naruszenia przepisów.

Przepis art. 15c ust. 3 ustawy o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy nie powinien być stosowany do osób, które mimo okresowej służby na rzecz totalitarnego państwa, znaczącą część swojego okresu zatrudnienia przepracowały w ramach demokratycznych struktur państwowych, gwarantując im w ten sposób ochronę konstytucyjnie chronionych praw do emerytury.