Czy współwłaściciel nieruchomości będący jej zarządcą ma obowiązek rozliczyć podatek od towarów i usług tylko od sprzedaży usług najmu w części stosownej do wielkości swoich udziałów?

Budowle oświetlenia dróg publicznych, jako urządzenia techniczne służące bezpieczeństwu ruchu na drogach, stanowią element składowy drogi i podlegają zwolnieniu od podatku od nieruchomości na podstawie art. 7 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych /Dz.U. nr 9 poz. 31 ze zm./.

Przez wykonanie decyzji określającej zaległość podatkową i odsetki od tej zaległości należy rozumieć każdą przewidziana prawem możliwość prowadzącą do wygaśnięcia zobowiązania podatkowego, a tym samym zlikwidowania zaległości w danym tytule podatkowym i odsetkach. Do wykonania decyzji prowadzi zarówno dobrowolna wpłata należnego podatku przez podatnika, jak i przymusowe wykonanie zobowiązania w drodze

Wykładnia przepisu par. 9 ust. 8 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 17 stycznia 1997 r. w sprawie amortyzacji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych /Dz.U. nr 6 poz. 35 ze zm./, w brzmieniu nadanym nowelizacją z dnia 7 lutego 1997 r. /Dz.U. nr 14 poz. 78/, prowadzi do konstatacji, że przy spełnieniu wskazanych w tym przepisie warunków podatnik mógł w okresie od 1 stycznia 1997

Za rezygnację ze zwolnienia nie może być uznana sytuacja, w której podatnik nie składa oświadczenia o wyborze zwolnienia przewidzianego w art. 14 ust. 6 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./.

Nie do zaakceptowania na gruncie zasady wyrażonej w art. 2 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej jest sytuacja, aby podatnik korzystający z możliwości stworzonej wyraźnie przez ustawodawcę w przepisie art. 21 ust. 5 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./, w przypadku nieuwzględnienia jego wniosku przez urząd skarbowy, mógł

Z tego, iż dłużnik nie wywiązuje się ze swojego zobowiązania, nie można wyciągnąć wniosku, iż fakt ten stanowi równocześnie nieodpłatne świadczenie wierzyciela na rzecz dłużnika.

Podatnik zwrócił się z zapytaniem czy na wykonywane usługi świadczone dla nierezydenta będzie mógł zastosować stawkę podatku w wysokości 0%.

Określając kwotę pomniejszenia z tytułu odliczeń wymienionych w art. 27a ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /t.j. Dz.U. 2000 nr 14 poz. 176 ze zm./, należy ustalić czy i w jakiej części oszczędności z kasy mieszkaniowej zostały dwukrotnie odliczone, tj. raz jako oszczędności, drugi raz, jako wydatki na inwestycje, o których mowa w art. 27a ust. 1 pkt

1. Organy podatkowe rozstrzygające sprawę opodatkowania obiektu posiadającego cechy sprecyzowane w ramach definicji budynku zawartej w art. 3 ust. 4 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych /Dz.U. nr 9 poz. 31 ze zm./ zobowiązane są do stosowania w pierwszej kolejności wykładni językowej tego przepisu. 2. Brak jest jakichkolwiek podstaw prawnych do odnoszenia pojęć zawartych

Nie zachowanie przez organ I instancji terminu z art. 200 par. 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./, poprzez wcześniejsze wydanie i doręczenie stronie decyzji, nie może stanowić przesłanki z art. 240 par. 1 pkt 4 Ordynacji podatkowej wyrażającej się w tym, że strona nie z własnej winy nie brała udziału w postępowaniu, a wobec tego brak jest podstaw

Art. 118 par. 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./, który przewiduje swoiste przedawnienie prawa do wydania decyzji o odpowiedzialności osoby trzeciej, ma zastosowanie również przy ocenie dopuszczalności orzekania o odpowiedzialności osób trzecich za zaległości podatkowe powstałe przed 1 stycznia 1998 r.

Jeżeli Izba Skarbowa nie zakwestionowała ważności umowy o pracę, zarzucając np. zawarcie jej dla pozoru, czy też nie podnosiła działania Rady Nadzorczej na szkodę spółki, które oczywiście musiałoby być potwierdzone w odpowiednim postępowaniu, to brak było podstaw do podważania składników i wysokości wynagrodzenia, ustalonego w umowie o pracę zawartej przez prywatnego pracodawcę ze swoim pracownikiem

Nie znajduje dostatecznego uzasadnienia wniosek wyprowadzony przez stronę skarżącą z brzmienia art. 10 ust. 3 zdanie drugie in fine ustawy z dnia 31 stycznia 1989 r. o opłacie skarbowej /Dz.U. nr 4 poz. 23 ze zm./, o konieczności ustalenia przez organ podatkowy wartości przedmiotu sprzedaży z uwzględnieniem opinii co najmniej dwóch biegłych. Posłużenie się przez ustawodawcę liczbą mnogą w sformułowaniu