Nie można zgodzić się z poglądem, że argumentacja zawarta w wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 29 kwietnia 1998 r. /OTK 1998 nr 6 poz. 112/, wskazująca na niekonstytucyjność art. 27 ust. 6 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ w związku z dopuszczalnością stosowania wobec tej samej osoby za ten sam czyn sankcji administracyjnej

Od rozstrzygnięcia wszystkich zarzutów odwołania organ odwoławczy nie może się zwolnić z tego powodu, że niektórych z tych zarzutów strona nie podnosiła w toku postępowania, również w toku postępowania kontrolnego.

Jeżeli podatnik wystąpił o zwrot różnicy podatku w okresie późniejszym niż był do tego uprawniony nie oznacza to jeszcze, że była to kwota nienależna w rozumieniu art. 27 ust. 6 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./.

W sytuacji, gdy podatnikowi przysługiwało uprawnienie do obniżenia kwoty podatku należnego, lecz uprawnienie to utracił na skutek nie przestrzegania rygorów przewidzianych w ustawie z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./, brak jest podstaw prawnych do zaliczenia tego podatku do kosztów uzyskania przychodów.

Skutkiem prawnym niewyłączenia pracownika w przypadku występowania okoliczności, których następstwem - zgodnie z art. 130 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./ - powinno być jego wyłączenie od udziału w sprawie jest wadliwość postępowania, która pociąga za sobą - w przypadku decyzji ostatecznej - sankcje w postaci wznowienia postępowania na podstawie

W stanie prawnym obowiązującym przed dniem 24 września 2000 r., to jest dniem wejścia w życie zmiany do ustawy z dnia 28 lipca 1990 r. o działalności ubezpieczeniowej /Dz.U. nr 11 poz. 62 ze zm./ działalność zakładu ubezpieczeń polegająca na odsprzedaży przedmiotów ubezpieczenia nie mieściła się w pojęciu działalności ubezpieczeniowej, nie mieściła się również w zakresie "usług ubezpieczeniowych" i

Organ podatkowy nie może odmówić uchylenia decyzji ostatecznej z przyczyn określonych w art. 245 par. 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./, jeżeli kwota podatku wynikająca z tej decyzji została przez podatnika uiszczona przed upływem przedawnienia.

Skoro zgodnie z przepisami prawa materialnego podatnikiem jest spółka cywilna, to w momencie jej rozwiązania wspólnicy tracą legitymację do występowania w postępowaniu dotyczącym zobowiązań spółki.

Niezgodne z zasadą praworządności byłoby postępowanie organów podatkowych akceptujące w stosunku do sprzedawcy wartość usług /zawyżoną według organów/ i zadeklarowany od nich podatek należny, a kwestionujące prawo nabywcy do uwzględnienia tego podatku jako podlegającego odliczeniu z tej przyczyny, że cena za usługi jest wyższa od tej, którą strony powinny uzgodnić, gdyby kierowały się realiami rynkowymi

Jednym ze skutków wygaśnięcia decyzji o zabezpieczeniu jest niemożność rozpoznawania odwołania od tej decyzji.

Decyzja organu celnego dokonującego kwalifikacji importowanego towaru według kodu PCN ma wiążący charakter dla organów podatkowych.

Nie można podzielić poglądu skarżącego, iż w sytuacji gdy Urząd Skarbowy określił wartość użytkowania wieczystego dla potrzeb wymiaru opłaty skarbowej to decyzja ta wiąże organy podatkowe na podstawie art. 194 par. 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./ w zakresie wartości tego prawa określonego na podstawie art. 14 ust. 3 ustawy z dnia 15 lutego 1992

Nie ulega wątpliwości, że wartość nieruchomości ustalona przez biegłych odbiega od ceny sprzedaży o 111,39 procent. W tej sytuacji zachodziła podstawa określona w art. 14 ust. 3 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych /t.j. Dz.U. 1993 nr 106 poz. 482 ze zm./ do obciążenia strony kosztami opinii biegłych. Nie miały więc w tym przypadku zastosowania przepisy art. 264 i art

Decyzje wydawane na podstawie art. 10 ust. 2 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ tj.: decyzje określające kwoty, o które chodzi w powołanym przepisie, w innej wysokości aniżeli zadeklarowana przez podatnika mają charakter deklaratoryjny /art. 21 par. 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa - Dz.U. nr 137

Przez koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów należy rozumieć takie wydatki podatnika, które prowadzą do osiągnięcia przychodów oraz dotyczą przychodów otrzymanych lub należnych w danym roku. Wobec tego są to wydatki związane z już istniejącymi źródłami przychodów, a nie z tworzeniem nowych źródeł przychodu.

Organ podatkowy obowiązany jest nie tylko do ustalania, czy zachodzą przesłanki wymienione w art. 67 par. 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./, lecz także obowiązany jest do wyważenia interesu społecznego z indywidualnym interesem strony, gdyż zobowiązuje go do tego art. 2 Konstytucji RP w każdym przypadku, w którym w sprawie ma zastosowanie norma

Ustawowy zastaw powstały przed dniem 1 stycznia 1998 r., to jest przed datą wejścia w życie ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. Nr 137, poz. 926 ze zm.), wygasł z mocy jej art. 327, bez względu na fazę postępowania egzekucyjnego, jeżeli przedmiot zastawu nie został wcześniej sprzedany.

1. Za niedopuszczalne w państwie prawa należy uznać takie zachowanie organów celnych, które na przejściu granicznym aprobują działanie Banku Staropolskiego odsyłają do tego banku osoby dokonujące wpłat gotówkowych związanych z należnościami podatkowymi i celnymi związanymi z odprawa towarów, natomiast skutkami takich skutecznych wpłat gotówkowych próbują obciążyć tylko i wyłącznie stronę. 2. Dokonanie

Rzeczą niedopuszczalną jest, by pracownik organu podatkowego wykonywał jakąkolwiek odpłatną /nieformalną/ obsługę podległych podatników i fałszował przy tym dokumenty składane w urzędzie skarbowym, posługując się pieczęcią urzędową z datownikiem. Tego rodzaju działanie jest nie tylko przestępstwem przeciwko dokumentom, ale jednocześnie czynnikiem korupcjogennym aparatu podatkowego i powoduje utratę