O imporcie usług w rozumieniu art. 4 pkt 5 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ należy mówić także wówczas, gdy podatnik miał obowiązek przekazywania zapłaty poza granice Polski osobie mającej tam siedzibę lub miejsce zamieszkania, choćby nawet faktycznie zapłaty tej nie dokonał.

Niedopuszczalna jest droga sądowa dochodzenia roszczenia o wydanie przez pracodawcę informacji podatkowej o uzyskanych ze stosunku pracy dochodach i zaliczkach pobranych na podatek dochodowy.

Uprawnienie do odliczenia podatku VAT przysługuje wyłącznie w sytuacji, gdy nabywane przez podatnika samochody osobowe podlegają dalszej odprzedaży stanowiącej przedmiot jego działalności gospodarczej. Pojęcie odsprzedaży oznacza tylko i wyłącznie czynność, której przedmiotem jest ów samochód osobowy. Jeśli natomiast podatnik sprzedaje samochody ciężarowe - uniwersalne, to następuje zmiana tożsamości

Wyrażona w art. 121 par. 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./ zasada zaufania do organów podatkowych nie może być traktowana wyłącznie jako abstrakcyjny postulat wobec tych organów, lecz jako norma prawna, której zastosowanie mieć będzie konkretny wymiar.

Objęcie najpierw kontrolą, a następnie decyzją określającą wymiar podatku w podatku od towarów i usług, tego samego zakresu zobowiązań, których dotyczyły korekty złożone przez podatnika powoduje bezskuteczność tego rodzaju korekty. Treść art. 81 par. 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./ czytać należy łącznie z normami art. 207 par. 2 i art. 128 tej

Podatnik nie może dwukrotnie korzystać z ulgi mieszkaniowej z tytułu obracania na cele mieszkaniowe tymi samymi środkami. Nie jest natomiast zasadne zrównanie sytuacji podatnika, który wydatkował na cele mieszkaniowe tylko środki zgromadzone w kasie, objęte już ulgą, do którego ma w pełni zastosowanie art. 27a ust. 12 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /t.j. Dz.U

1. W przepisie art. 27 ust. 7 z dnia 8 stycznia 1993 r. ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ jest mowa tylko o sytuacji związanej z terminem realizowania przez podatnika prawa do zmiany już złożonej deklaracji. Nie dotyczy on kwestii składania nie przekazanych w terminie deklaracji. 2. Nie składanie przez podatnika deklaracji w podatku od towarów

Narodowy Bank Polski w latach 1997-2000 realizując cele określone w art. 5-6 ustawy z dnia 31 stycznia 1989 r. o Narodowym Banku Polskim /Dz.U. 1992 nr 72 poz. 360 ze zm./ oraz art. 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. o Narodowym Banku Polskim /Dz.U. nr 140 poz. 938 ze zm./ miał obowiązek uiszczenia podatku od nieruchomości według stawek określonych w art. 5 ust. 1 pkt 2 i 6 ustawy z dnia 12 stycznia

nie można wywodzić z faktu uzupełnienia par. 54 ust. 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 21 grudnia 1995 r. w sprawie wykonania przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 154 poz. 797 ze zm./ o dodatkowy pkt 2a, w drodze jego nowelizacji obowiązującej od dnia 1.01.1997 r., dokonanej par. 1 pkt 17 lit. "a" rozporządzeniem z dnia 26 grudnia 1996 r. /Dz.U. nr

Artykuł 16 ust. 1 pkt 8 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych /Dz.U. 1993 nr 106 poz. 482 ze zm./ przewiduje, że nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków m.in. na objęcie lub nabycie udziałów albo wkładów w spółdzielni, udziałów w spółce albo akcji oraz innych papierów wartościowych; wydatki takie są jednak kosztem uzyskania przychodu przy ustalaniu dochodu

Sporządzony po wydaniu zaskarżonej decyzji ostatecznej deklaratywny dokument prywatny stwierdzający oświadczenia co do pewnych faktów związanych z zakończonym postępowaniem administracyjnym - nie może stanowić przedmiotu uzupełniającego dowodu z dokumentów w trybie i na podstawie art. 52 ust. 2 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ to podatnicy są obowiązani składać deklaracje podatkowe dla podatku od towarów i usług, a kwoty wynikające z tych deklaracji traktuje się ex lege jako kwoty zgodne ze stanem faktycznym, do czasu ewentualnego określenia ich w innej wysokości przez właściwy organ

Złożenie wniosku w trybie art. 31 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./ nie może zastąpić trybów postępowania przewidzianych czy to w ustawie z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./, czy to w Kodeksie postępowania administracyjnego.

Kwoty zaliczone do biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów w rozumieniu art. 39 ust. 2 ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości /Dz.U. nr 121 poz. 591 ze zm./, stanowiące wydatki przyszłe, stają się kosztami uzyskania przychodów w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych /Dz.U. 1993 nr 106 poz. 482 ze zm./ w momencie ich rzeczywistego

Ustawa z dnia 17 listopada 2000 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 105 poz. 1107/, opublikowana w Dzienniku Ustaw z dnia 30 listopada 2000 r. zapewniła adresatom norm prawnych odpowiedni czas na przystosowanie się do zmienionych regulacji i na bezpieczne podjęcie odpowiednich decyzji, co do dalszego postępowania. Oznacza to, że podatnik znając obowiązujący

Ustalenie przez współwłaścicieli nieruchomości, że z określonych części nieruchomości /pomieszczeń/ będą korzystać poszczególni pojedynczy współwłaściciele lub grupa współwłaścicieli /związana umową spółki cywilnej/, należy uznać za ustalenie sposobu i zakresu korzystania ze wspólnej nieruchomości przez poszczególnych współwłaścicieli, a nie za nawiązanie stosunku najmu między ogółem współwłaścicieli

Nie można podzielić stanowiska, iż po zakończeniu roku podatkowego orzekanie o wysokości zaliczek na podatek dochodowy od osób prawnych staje się bezprzedmiotowe, a zwłaszcza, że podatnik nie może ponosić po zakończeniu roku podatkowego skutków prawnych niezapłacenia w terminie zaliczek na podatek w prawidłowej wysokości.

Zmiana opinii klasyfikacyjnej wydanej przez uprawniony organ /podmiot/ w odniesieniu do tego samego towaru dokonana we właściwym trybie i przez uprawniony organ /podmiot/, z którą związana jest zmiana obciążeń podatkowych z tytułu podatku od towarów i usług nie może działać wstecz.

Przepisy art. 27 ust. 5, 6 i 8 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ nie odnoszą się do przypadku, gdy podatnik w deklaracji wykazał kwoty do przeniesienia na następne okresy rozliczeniowe, a organy skarbowe kwotę tę jedynie obniżają.

Przekazanie pracownikom wczasów czy kolonii sfinansowanych z funduszu świadczeń socjalnych świadczonych przez obce firmy nie podlega podatkowi VAT. Nie trzeba ujmować tych świadczeń w rozliczeniach podatkowych, także przy wyliczaniu stosunku sprzedaży opodatkowanej do sprzedaży zwolnionej.

Z zawartego w art. 18a ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych /t.j. Dz.U. 1993 nr 106 poz. 482 ze zm./ sformułowania wynika, że pojęcie "montaż" zostało bezpośrednio powiązane łącznikiem "i" z zakupem maszyny lub urządzenia, w związku z czym pod tym pojęciem należy rozumieć czynności związane z przystosowaniem danej maszyny do pracy w określonym miejscu /

Jeśli zapisy w podatkowej księdze przychodów i rozchodów opierają się na dowodach nie odzwierciedlających rzeczywistych zdarzeń lub księga nie rejestruje wszystkich zdarzeń, to należy traktować ją jako nierzetelną, a w konsekwencji nie może ona stanowić dowodu w postępowaniu podatkowym.

Działalność gospodarczą w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./ odróżnia od działalności wykonywanej osobiście w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 2 ustawy nie tyle fakt realizowania osobiście działalności na rzecz określonego kręgu podmiotów, nie mających przymiotu "ludności", lecz zarobkowy, zorganizowany