Wykładnia gramatyczna użytego przez ustawodawcę pojęcia "koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów" oznacza, że podatnik ma możliwość odliczania dla celów podatkowych wszelkich wydatków, pod warunkiem że wykaże ich bezpośredni związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, a ich poniesienie ma lub może mieć bezpośredni wpływ na wielkość osiągniętego przychodu. Z powyższego wynikają dwie konstatacje

Zgodnie z art. 248 par. 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./ właściwym do stwierdzenia nieważności decyzji w przypadkach wymienionych w art. 247 tej ustawy jest organ wyższego stopnia, lecz uchylając /jako organ II instancji/ wydaną przez organ niewłaściwy decyzję Urzędu Skarbowego, błędnie uznała się jednocześnie za organ właściwy do orzekania w

Przedmiotem postępowania prowadzonego w trybie art. 253 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./ nie jest - w przeciwieństwie do postępowania odwoławczego - ponowne merytoryczne rozstrzygnięcie sprawy zwrotu nadpłaty lecz dokonanie weryfikacji wydanej już ostatecznej decyzji z jednego tylko punktu widzenia, a mianowicie czy za ewentualną zmianą lub uchyleniem

Uchybienie terminu może być poczytane jako zawinione przez stronę jeżeli godziła się na nie, jakkolwiek mogła mu zapobiec.

Przepisy ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ nie zawierają przepisu, który zwalniałby import przedmiotów wkładu niepieniężnego, będących towarami w rozumieniu art. 4 pkt 1 ustawy o VAT, w celu wniesienia do spółki kapitałowej przez wspólnika /akcjonariusza/ zagranicznego. Oznacza to, że będzie miało miejsce opodatkowanie

Import przedmiotów wkładu niepieniężnego, będących towarami w rozumieniu art. 4 pkt 1 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./, w celu wniesienia do spółki kapitałowej przez wspólnika /akcjonariusza/ zagranicznego, podlega opodatkowaniu jako towar importowany do kraju, zgodnie z art. 2 ust. 2 ustawy, ponieważ przepis art. 7 ust

Decyzję, o jakiej mowa w art. 233 par. 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./, organ odwoławczy może wydać tylko wówczas, gdy organ I instancji albo w ogóle nie przeprowadził postępowania wyjaśniającego, albo przeprowadzone postępowanie wyjaśniające nie jest wystarczające do prawidłowego rozstrzygnięcia sprawy i jednocześnie brak jest podstawy do zastosowania

1. Usytuowanie przepisów o zabezpieczeniu w Dziale III ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./ i odesłanie do przepisów ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji /Dz.U. 1991 nr 36 poz. 161 ze zm./ przemawia za tym, że do przepisów tych nie mają zastosowania zasady ogólne postępowania oraz przepisy dotyczące wszczęcia

Działalność kantorową mogą prowadzić wyłącznie osoby nie karane za przestępstwa wymienione w art. 77 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości /Dz.U. nr 121 poz. 591 ze zm./. Popełnienie czynu z ww. przepisu spełnia kryteria przestępstwa skarbowego w rozumieniu art. 10 ust. 1 ustawy z dnia 18 grudnia 1998 r. - Prawo dewizowe /Dz.U. nr 160 poz. 1063 ze zm./.

Brak na fakturze zapisu "Faktura VAT ZPChr" skutkuje sankcją określoną w par. 54 ust. 4 pkt 1 lit. "c" rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 21 grudnia 1995 r. w sprawie wykonania przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 154 poz. 797 ze zm./ .

Wydatki z tytułu opłat leasingowych ponoszone w okresie po kradzieży przedmiotu leasingu nie stanowią kosztu uzyskania przychodów w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych /Dz.U. 1993 nr 106 poz. 482 ze zm./.

W przeciwieństwie do osoby fizycznej, dla której pismo można pozostawić u sąsiada /art. 149 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa - Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./, możliwości takiej nie ma w odniesieniu do osoby prawnej. Dlatego też pokwitowanie odbioru decyzji przez inny podmiot prawny, mający siedzibę w tym samym budynku, nie stanowi skutecznego doręczenia.

Określenie przez Ministra Finansów przypadków gdy podatnikami akcyzy są osoby lub jednostki inne niż producent lub importer wyrobów akcyzowych formalnie wynikało z upoważnienia ustawowego zawartego w art. 35 ust. 4 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz podatku akcyzowym, obowiązującym w chwili wydania /wspomnianego wyżej/ rozporządzenia Ministra Finansów. Jednakże upoważnienie

Ustalona konstytucyjnie bezwzględna wyłączność ustawy dla normowania wszystkich istotnych elementów stosunku podatkowego ma ten skutek, że upoważnienia zawarte w art. 35 ust. 4 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ do określenia przez Ministra Finansów, w drodze rozporządzenia, przypadków, gdy podatnikami akcyzy są osoby

Przepisy rozdziału 5 działu IV ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./ określają w sposób szczegółowy tryb doręczenia pism w postępowaniu podatkowym. Jednym z wymogów prawidłowego doręczenia pisma jest potwierdzenie własnoręcznym podpisem tego faktu przez odbierającego pismo /art. 152 par. 1 Ordynacji podatkowej/.

Tak jak podatnikowi ustawodawca przydał niezbywalne prawo do odliczenia podatku naliczonego od podatku należnego, tak organy podatkowe wyposażył w instrumenty kontrolne pozwalające na badanie prawidłowości rozliczeń z fiskusem. Jakkolwiek fałszywa byłaby teza, iż interesy obu wymienionych stron są w tych uwarunkowaniach sprzeczne i prowadzą do nieuchronnej konkurencji uprawnień, to jednak, co należy

Przepis art. 15 ust. 2 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ nie uzależnia dopuszczalności pomniejszenia obrotu o kwoty odpowiadające wartości zwróconych towarów i kwoty zwrócone z tytułu uznanych reklamacji od posiadania przez podatnika oryginału paragonu z kasy fiskalnej potwierdzającego zakup towaru.

Wszczęcie przez prokuratora postępowania karnego o popełnienie przestępstwa polegającego na usiłowaniu wyłudzenia z budżetu państwa kwoty nadwyżki podatku naliczonego nad należnym stanowi dla organów podatkowych dostateczną podstawę do zawieszania postępowania podatkowego w sprawie zadeklarowanego zwrotu. Poczynione w postępowaniu prokuratorskim i sądowym ustalenia w szczególności w zakresie postępowania

Organem właściwym do rozpoznania odwołania jest organ wyższego stopnia nad organem rozpoznającym sprawę w I instancji, czyli w konkretnej sprawie Izba Skarbowa /art. 220 par. 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa - Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./. Przy pomocy odwołania sprawa podatkowa jest przenoszona w obręb kompetencji organu wyższego stopnia. Na tym polega zasada dewolutywności

Organ podatkowy nie może odmówić przyjęcia dowodu przedstawionego przez stronę. Odmowa jego przyjęcia przez organ I instancji, a następnie dopuszczenie i ocena jego skutków w postępowaniu odwoławczym jest naruszeniem zasady instancyjności.

1. Zeznanie podatkowe podatnika stanowi oświadczenie o wysokości osiągniętego dochodu /art. 45 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych - Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./ oraz o kosztach jego uzyskania /art. 22 tej ustawy/. Jest ono wiążące do czasu kiedy organ podatkowy nie określi podatku w innej wysokości /art. 45 ust. 6/. 2. Z chwilą wejścia w życie ustawy

O tym, czy najem ma charakter działalności usługowej, czy też jest pobieraniem pożytków cywilnych, przesądza zamiar wynajmującego, czy jego intencją jest czerpanie zysków z powtarzającego się wynajmowania rzeczy, czy też umowa najmu ma charakter incydentalny.