Kosztem uzyskania przychodów są tylko takie straty, których występowanie w toku działalności danego rodzaju jest nieuniknione. Innymi słowy chodzi o straty, które są normalnym, chociaż niechcianym następstwem działania w danej branży. Celowi osiągnięcia przychodów służy zatem sama działalność gospodarcza, a straty są jedynie ubocznym skutkiem tej działalności.

Aby określone świadczenie, do ponoszenia którego zobowiązany jest podatnik, uznać za trwały ciężar w rozumieniu powołanego art. 26 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./, powinno być ono kwalifikowane jako świadczenie /powinność/ oparte o zasadę nieekwiwalentności, istniejące przez dłuższy okres czasu. Chodzi więc niewątpliwie

Według Klasyfikacji Wyrobów i Usług za działalność usługową uważa się działalność, której przedmiotem są wszelkie czynności świadczone na rzecz podmiotów gospodarczych prowadzących działalność o charakterze produkcyjnym, nie tworzącym bezpośrednio nowych dóbr materialnych jak również czynności świadczone na rzecz podmiotów gospodarki narodowej oraz na rzecz ludności, przeznaczone dla celów konsumpcji

Żaden przepis prawa podatkowego nie uzależnia zaliczania do kosztów uzyskania przychodu tylko takiego wydatku, który został zapłacony w formie gotówkowej. Forma zapłaty określonej należności nie decyduje bowiem ani o faktycznej wysokości wydatku, ani też o tym, czy dany wydatek stanowi koszt uzyskania przychodu. Skorzystanie przez strony danego stosunku prawnego z rozliczenia w formie potrącenia wzajemnych

Przywrócenie terminu nie jest dopuszczalne, gdy strona /bądź jej pełnomocnik/ dopuściła się choćby lekkiego niedbalstwa. O braku winy w niedopełnieniu obowiązku można mówić tylko w przypadku stwierdzenia, że dopełnienie obowiązku stało się niemożliwe z powodu przeszkody nie do przezwyciężenia, czyli gdy strona nie mogła przeszkody usunąć, nawet przy użyciu największego w danych warunkach wysiłku. Do

Zgodnie z art. 145 par. 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./, jeżeli strona ustanowiła pełnomocnika, pisma doręcza się pełnomocnikowi. Każde inne doręczenie, o ile powoduje dla strony ujemne skutki procesowe, jest niewłaściwe i nie może być uznane za skuteczne.

W myśl art. 52 par. 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./ za zaległość podatkową uważa się także niezapłaconą w terminie płatności zaliczkę na podatek, w tym również zaliczkę, o której mowa w art. 23 par. 4 Ordynacji podatkowej lub ratę podatku.

Istota umowy renty polega na zobowiązaniu się jednej ze stron do świadczeń okresowych w pieniądzu lub rzeczach oznaczonych co do gatunku na rzecz drugiej strony lub też na rzecz osoby trzeciej.

Zgodnie z art. 903 Kc, powoływanym przez organy podatkowe, przez umowę renty jedna ze stron zobowiązuje się względem drugiej do określonych świadczeń okresowych w pieniądzu lub w rzeczach oznaczonych tylko co do gatunku.

Byt odsetek za zwłokę jest nierozerwalnie związany z istnieniem zaległości podatkowej i praktycznie - decyzji określającej jej wysokość.

Spełnienie świadczenia ze zwłoką, w tym także opóźnione wypłacenie przez spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością dywidendy wspólnikom, nie oznacza, że w ten sposób doszło do otrzymania przez dłużnika /którym w wypadku wypłaty dywidendy jest spółka/ nieodpłatnego świadczenia od wierzycieli /wspólników, którzy uzyskali prawo do dywidendy/, a tym samym że dłużnik uzyskał przychód, o którym mowa w art.

Analiza Klasyfikacji Rodzajowej Środków Trwałych wprowadzonej par. 1 zarządzenia nr 51 Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 17 grudnia 1991 r. w sprawie stosowania Klasyfikacji Rodzajowej Środków Trwałych /Dz.Urz. GUS 1991 nr 21 poz. 132/ - stanowiącej załącznik do tego Zarządzenia, wydany odrębnie w serii wydawniczej GUS "Zeszyty Metodyczne", Warszawa 1991 r. - prowadzi do wniosku, że na

O ile w postępowaniu podatkowym, dotyczącym dochodu z nieujawnionych źródeł przychodu, zostanie stwierdzone poniesienie wydatków przekraczających znacznie zeznany dochód, to na podatniku ciąży wykazanie, iż wydatki te znajdują pokrycie w określonych źródłach przychodów lub w posiadanych zasobach.

W niniejszej sprawie nie było świadczenia wzajemnego - skarżący miał możliwość bezpłatnego korzystania z pieniędzy /art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych - Dz.U. 1993 nr 106 poz. 482 ze zm./. Dopóki Sąd nie zarejestruje podwyższenia kapitału dopóty podatnik nie może traktować wpłat jako nie podlegających zwrotowi. Dlatego też z punktu widzenia podatkowego

Wybór przez stronę możliwości przewidzianych w art. 213 lub art. 220 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./ musi być konsekwentny; skorzystanie przez stronę z jednego z wymienionych środków procesowych uniemożliwia w tym samym czasie skorzystanie ze środka drugiego.

Ograniczenie możliwości ustanowienia renty uznaniowej /art. 903 i nast. Kc/, o której mowa w art. 26 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./ jedynie do rent o charakterze alimentacyjnym to jest na rzecz osoby znajdującej się w niedostatku nie znajduje podstaw zarówno w przepisach Kodeksu cywilnego jak i ustawy o podatku

W sytuacji gdy podatnik uzyskał korzystną dla siebie opinię izby skarbowej, powinien podnieść tę kwestię jeszcze w toku postępowania podatkowego, co pozwoliłoby na jej ewentualne uwzględnienie w decyzji. Wskazanie na opinię dopiero w skardze do sądu jest spóźnione, właściwe jest złożenie wniosku o wznowienie postępowania.

Konserwacja, bieżące remonty, dbałość o ogrzewanie budynku i wywóz nieczystości mogą być uznane za odpłatną usługę administrowania, która winna być opodatkowana podatkiem VAT w wysokości tej usłudze przynależnej.

Zwolnienie określone w art. 7 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ dotyczy czynności podlegających opodatkowaniu na podstawie art. 2 ust. 3 pkt 2 tej ustawy, w wyniku których osoby fizyczne określone w tym przepisie osiągają przy chody, o których mowa w art. 12 ust. 1-6 i art. 13 pkt 2-8 ustawy z dnia 26 lipca

Skoro już 28 marca 2001 r. Prezes GUC wystąpił do Światowej Organizacji Celnej w Brukseli, to powinien on oceniać stan niniejszej sprawy na dzień wydawania przez siebie zaskarżonego postanowienia i zważywszy na to, iż zachodzi konieczność ustalenia przez Światową Organizację Celną taryfikacji przedmiotowych monitorów, powinien zawiesić postępowanie na zasadzie art. 201 par. 1 pkt 2 ustawy z dnia 29

1. W sytuacji, gdy w wyniku odwołania od decyzji wydanej w trybie art. 226 par. 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm.; uchylającej decyzję, od której złożono pierwsze odwołanie/ organ odwoławczy uchyla tę decyzję, to powinien jednocześnie rozpatrzyć pierwsze odwołanie i wydać rozstrzygnięcie odnoszące się do decyzji, od której wniesiono to odwołanie