Miejscem uzyskania dochodu w rozumieniu art. 30 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./ jest miejsce, w którym znajduje się źródło przychodu.

Stosowana wykładnia systemowa i funkcjonalna /mieszcząca się jednak w wykładni gramatycznej/ pozwala na uznanie w określonych warunkach wydatków na budowę ogrodzenia jako podlegających odliczeniu w ramach konsumowanej podczas budowy budynku mieszkalnego ulgi budowlanej.

1. Decydujące znaczenie dla bytu obowiązku podatkowego w podatku od nieruchomości ma fakt istnienia po stronie oznaczonego podmiotu jednego z tytułów prawnych do nieruchomości, wskazanych w art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych /Dz.U. nr 9 poz. 31 ze zm./, w tych ramach między innymi fakt samoistnego posiadania nieruchomości. 2. Mimo że nie nastąpiło przeniesienie

1. Decydujące znaczenie dla bytu obowiązku podatkowego w podatku od nieruchomości ma fakt istnienia po stronie oznaczonego podmiotu jednego z tytułów prawnych do nieruchomości, wskazanych w art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych /Dz.U. nr 9 poz. 31 ze zm./, w tych ramach między innymi fakt samoistnego posiadania nieruchomości. 2. Mimo że nie nastąpiło przeniesienie

Zewnętrzna wykładnia systemowa odsyłająca do prawa budowlanego pozwala na uznanie w określonych warunkach wydatków na budowę ogrodzenia jako związanych z tzw. dużą "ulgą budowlaną". Stosując w dalszej części rozważań funkcjonalną wykładnię dynamiczną należy podkreślić, że zaspokojenie potrzeb mieszkaniowych to w aktualnych warunkach nie tylko wybudowanie samych murów wznoszonego domu, ale również zadbanie

Określenie wysokości konkretnego obrotu pomiędzy podmiotami powiązanymi na podstawie i w sposób określony w art. 17 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ ma na celu nie tylko określenie prawidłowej wartości podstawy opodatkowania ale również poprzedzające powyższe ustalenie, czy i jaki wpływ na wysokość obrotu

Na podatnika został nałożony obowiązek udokumentowania faktu poniesienia wydatków i ich wysokości za pomocą ściśle wskazanych dowodów.

W odniesieniu do rzeczy ruchomych termin półroczny, o którym mowa w art. 4 pkt 7 lit. "b" ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./, biegnie od momentu ich nabycia przez podatnika. Przy tym termin ten odnosi się do każdorazowego nabycia towaru. Podatnik może nabyć rzecz jako używaną ponad 6 miesięcy u sprzedawcy, a następnie

Wydatki związane z organizacją wycieczki dla kontrahentów firmy czy koszty związane z przyjmowaniem przedstawicieli kontrahentów, spotkań z nimi, zapewnieniem im noclegów i poczęstunków, czy wreszcie wręczenie w ramach reklamy firmy różnych przedmiotów /upominków/, stanowią koszty uzyskania przychodu, ale podatnik wykazać musi nie tylko fakt ich poniesienia, przedstawiając w tym zakresie faktury i

Ustalenie dodatkowego zobowiązania podatkowego w podatku od towarów i usług na podstawie art. 27 ust. 6 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ dopuszczalne być może wyłącznie w stosunku do podmiotu, który składając deklarację podatkową wadliwą dla przywoływanego przepisu prawa był podatnikiem w rozumieniu podmiotowych i przedmiotowych

1. Obowiązek złożenia przez podatnika we właściwym urzędzie skarbowym przed rozpoczęciem ewidencjonowania pisemnego oświadczenia o liczbie stanowisk kasowych w danym punkcie /obiekcie/ sprzedaży detalicznej wraz z podaniem miejsca /adresu/, w którym ta działalność jest prowadzona, określony w par. 6 ust. 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 24 grudnia 1996 r. w sprawie kas rejestrujących /Dz.U

1. Ustawodawca w podatku dochodowym nie posługuje się kategorią kosztów prowadzonej działalności jako instytucją samodzielną, lecz wiąże pojęcie kosztu z pojęciem przychodu. Pierwotnym czynnikiem pozwalającym uznać wydatek za koszt uzyskania jest zawsze przychód. Ciężar udowodnienia poniesionych wydatków związanych z przychodem spoczywa zawsze na podatniku, który z tego wywodzi korzystne dla siebie

Umowa o oddanie mienia Skarbu Państwa do odpłatnego korzystania zawarta została na podstawie art. 39 w związku z art. 37 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 13 lipca 1990 r. o prywatyzacji przedsiębiorstw państwowych /Dz.U. nr 51 poz. 298 ze zm./ oraz art. 64 i art. 40 ustawy z dnia 30 sierpnia 1996 r. o komercjalizacji i prywatyzacji przedsiębiorstw państwowych /Dz.U. nr 118 poz. 561/ nie miał do skarżącej

Spółka nie uruchomiła żadnej z działalności mieszczących się w zakresie działalności ujętym w akcie notarialnym założenia spółki. Jednakże najem /dzierżawa/ nieruchomości świadczony na rzecz innego podmiotu stanowi o wykonywaniu działalności w postaci usług, objętych obowiązkiem podatkowym w podatku VAT.

Spółka nie podlegała obowiązkowi podatkowemu w zakresie wpłat z zysku. Obowiązek podatkowy jest obowiązkiem osobistym, który nie może być przenoszony na inny podmiot w drodze umowy cywilnoprawnej. Wszelkie obowiązki podatkowe, a także związane z nimi uprawnienia wynikać mogą tylko i wyłącznie z ustaw podatkowych i nie mogą być znoszone, zmieniane czy poszerzane umowami cywilnoprawnymi. Skarżąca nie

Gmina nabywając mienie po zlikwidowanych jednostkach nie miała na celu wykorzystania go dla zaspokojenia potrzeb komunalnych, lecz dalszą jego odsprzedaż. Sprzedawane towary były częścią majątku Gminy, która tego mienia nie wykorzystywała w ramach prowadzonej działalności własnej o której mowa w art. 7 ust. 1 i art. 9 ust. 2 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminy /Dz.U. 1996 nr 13 poz. 74

Zwrot wypłaconych przez zakład ubezpieczeń odszkodowań nie może być zaliczony do wydatków na cele związane z utrzymaniem zasobów mieszkaniowych i inne cele statutowe spółdzielni mieszkaniowych.

Spadkobierca /obdarowany/, który zbył udział w lokalu /budynku/ innej osobie nie będącej spadkobiercą /obdarowanym/, nie traci z tego powodu prawa do ulgi przewidzianej w art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 28 lipca 1989 r. o podatku od spadków i darowizn /t.j. Dz.U. 1997 nr 16 poz. 89 ze zm./, jeżeli będzie nadal w tym lokalu /budynku/ mieszkał przez okres 5 lat od dnia określonego w ust. 2 pkt 5 lit. "a

Nawet w wypadku nieuzupełnienia przez stronę rzeczywistych braków odwołania, brak jest podstaw do umorzenia postępowania odwoławczego. W takim wypadku nie sposób mówić o bezprzedmiotowości postępowania /art. 208 par. 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa - Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./. Przedmiot sprawy nadal istnieje. Niepodanie przez stronę w wyznaczonym terminie elementów wymaganych

Na podstawie art. 123 par. 1 in initio w zw. z art. 190 par. 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./ strona winna być zawiadomiona o przeprowadzeniu przez organ podatkowy dowodu z wykładni organu statystyki publicznej niezbędnej dla rozstrzygnięcia o obowiązku podatkowym przynajmniej na siedem dni przed terminem wystąpienia o taką wykładnię.

1. Art. 332 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./, nakazując stosowanie do odpowiedzialności osób trzecich za zaległości podatkowe powstałe przed dniem 1 stycznia 1998 r. przepisów ustawy o zobowiązaniach podatkowych odnosi się wyłącznie do materialnoprawnych przepisów określających zasady tej odpowiedzialności /art. 40-47 ustawy z dnia 19 grudnia 1980

Wobec tego, że podatnicy nie prowadzili szczegółowej 'dokumentacji' pozwalającej na precyzyjne ustalenie uzyskanej produkcji gotowej i ubytków, uznać należy za uzasadnione zastosowanie rozliczenia produkcji według wskaźników i opracowania książkowego. Rozchód surowca mięsnego uzyskanego z uboju nie znalazł bowiem odzwierciedlenia w zrealizowanych przychodach uzyskanych ze sprzedaży mięsa i wędlin.

Postępowanie w trybie wznowienia postępowania nie jest postępowaniem odwoławczym. Nie ma więc do niego zastosowania art. 335 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz.926 ze zm./.

1. Zgodnie z Klasyfikacją Usług do usług finansowych /KU 94/ zaliczać należało usługi bankowe /podbranża 9401/, czyli usługi związane z udzielaniem kredytów oraz z obsługą obrotu gotówkowego i bezgotówkowego. Sprzedaż papierów wartościowych, do których zaliczyć należy akcje, nie może więc być uznana za usługę bankową tj. finansową, korzystającą ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie