Art. 14 ust. 10 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ wyłącza ze zwolnienia podatników sprzedających wyroby z metali szlachetnych lub z udziałem tych metali, a więc dokonujących sprzedaży tych towarów nawet wówczas, gdy stanowi margines działalności. Przedmiotem działalności prowadzonej przez podatnika był między innymi wyrób i sprzedaż

1. Przepis art. 233 par. 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./ w zdaniu drugim zawiera stwierdzenie, że przekazując sprawę do ponownego rozpoznania organ odwoławczy może wskazać, jakie okoliczności organ I instancji powinien wziąć pod uwagę przy ponownym jej rozpatrywaniu. W cytowanym przepisie chodzi zwłaszcza o okoliczności faktyczne, które zostały

Przesłankę udzielenia ulg w spłacie zobowiązań podatkowych, polegających na rozłożeniu na raty zapłaty zaległości podatkowych oraz na umorzeniu należnych od tych zaległości odsetek za zwłokę, stanowi ważny interes podatnika, a w wypadku umorzenia odsetek za zwłokę ponadto interes publiczny.

Odmówić wyjaśnienia przedstawionej wątpliwości prawnej.

Jedynymi faktycznymi odbiorcami energii oraz podmiotami czerpiącymi z niej korzyści byli najemcy, stąd dopuszczalne było refakturowanie należności za nią według stawek podatku od towarów i usług stosowanych przez "dostawców" energii w fakturach wystawionych na skarżącą. Natomiast podatki i opłaty z tytułu własności i użytkowania wieczystego są niezależne od tego, czy nieruchomości były wynajmowane

Konieczność spłacenia /wraz z odsetkami/ zaciągniętego wcześniej kredytu bankowego, ponoszenie bieżących kosztów związanych z wykonywaniem usług, a także sezonowość osiągania przychodów - nie mogą być zaliczone do sytuacji szczególnych, uzasadniających zastosowanie swoistej ulgi w postaci żądanego rozłożenia na raty zaległości podatkowej.

Skoro umowa zawarta między stronami spełnia wszelkie przesłanki zarówno z art. 264 Kc, jak też z art. 720 par. 1 Kc, to przypisanie przez organy skarbowe umowie zawartej w trybie art. 264 Kc innej kwalifikacji prawnej /z art. 720 Kc/ bez wykazania pozorności treści oświadczenia woli stron w celu obejścia przepisów prawa podatkowego stanowi dowolną i subiektywną interpretację organów, sprzeczną z zasadą

Ryzyko wyboru niewłaściwego /nieuczciwego/ kontrahenta obciąża nabywcę towarów i usług. Nabywca towarów i usług może potrącić tylko podatek uiszczony przez zbywcę. Podatek nieuiszczony obciąża nabywcę choćby był on w dobrej wierze, co nie stoi na przeszkodzie dochodzenia przez niego odszkodowania od zbywcy za poniesioną szkodę.

Art. 9 Kpa nakłada na organ podatkowy obowiązek informowania stron o okolicznościach faktycznych i prawnych, które mogą mieć wpływ na ustalenie ich praw i obowiązków oraz udzielenia niezbędnych wyjaśnień i wskazówek. Podatnik prowadzący na własny rachunek działalność gospodarczą nie jest tym przepisem zwolniony od dołożenia należytych starań, by zapoznać się z przepisami regulującymi jego uprawnienia

Gmina pomagała w upłynnianiu mienia likwidowanych spółdzielni przejmując mienie trudno zbywalne w procesach likwidacyjnych i następnie je odsprzedając. Czynności podejmowane przez Gminę mają zatem charakter ciągły i nie mieszczą się w zakresie zadań publicznych gminy i jednocześnie spełniają warunki wskazane w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o

To miejsce wykonania samej usługi nie zaś miejsce przekazania jej efektów bądź "konsumpcji" /skutków/ konkretnej usługi, ma decydujący wpływ na jej opodatkowanie.

1. Gmina jako osoba prawna wykonująca zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność, w zakresie w jakim realizuje we własnym imieniu i na własny rachunek czynności określone w art. 2 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./, co ma miejsce w szczególności w ramach prowadzonej przez nią działalności gospodarczej

Przypisanie przez organy skarbowe umowie zawartej w trybie art. 264 Kc innej kwalifikacji prawnej - według art. 720 Kc, bez wykazania zamiaru obejścia w ten sposób przez stronę przepisów prawa podatkowego stanowi, dowolną interpretację organów, sprzeczną z zasadą autonomii woli stron przy zawieraniu umów /art. 353[1] Kc/.

Nie jest budową budynku w rozumieniu art. 2 pkt 3 ustawy z dnia 8 maja 1998 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. nr 74 poz. 471/ wpłacanie rat na poczet ceny kupna mieszkania w budynku wielomieszkaniowym, wznoszonym w ramach prowadzonej działalności gospodarczej przez podmiot, który zobowiązał się do ustanowienia odrębnej własności konkretnego lokalu i do sprzedaży go

Przy tłumaczeniu umów należy raczej badać, jaki był zgodny zamiar stron i cel umowy, aniżeli opierać się na jej dosłownym brzmieniu /art. 65 par. 2 Kc/. Nie wyłącza to jednakże wnioskowania o zgodnym zamiarze stron wyrażonym w umowie na podstawie brzmienia wyrazów w niej użytych, jeżeli usprawiedliwiają to okoliczności, w jakich umowa została zawarta i spisana.

Zakaz wszczęcia po ogłoszeniu upadłości postępowania przeciwko syndykowi z tytułu wierzytelności podlegającej zgłoszeniu do masy upadłości /argument a contrario z art. 62 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 24 października 1934 r. Prawo upadłościowe - Dz.U. 1991 nr 118 poz. 512 ze zm./ nie dotyczy postępowania podatkowego wszczętego w celu udokumentowania decyzją podatkową wierzytelności

Dla ustalenia obowiązku zapłaty odsetek w podatku od towarów i usług nie ma znaczenia przyczyna, która spowodowała, że podatnik nie obliczył i nie wpłacił należnego podatku w terminie. Z uwagi na samoobliczeniową metodę powstawania zobowiązania w podatku od towarów i usług - obowiązek naliczania i pobór odsetek za zwłokę jest niezależny od tego, z czyjej winy /podatnika czy organu podatkowego/ powstała

Jeżeli organ celny pobrał podatek w kwocie niższej od należnej, organem właściwym do określenia podatku w prawidłowej wysokości jest właściwy dla podatnika organ podatkowy. Obowiązek zapłaty różnicy między podatkiem wynikającym z decyzji urzędu skarbowego a podatkiem pobranym przez urząd celny obciąża importera towaru.

W prawie podatkowym zastosowanie art. 155 Kpa mogłoby mieć miejsce zupełnie wyjątkowo, a mianowicie wtedy, gdyby ustawodawca przewidział dla organu podatkowego pewien luz decyzyjny.

Konsekwencją przyjęcia do rozliczenia podatkowego faktury wystawionej przez podmiot nie zarejestrowany dla celów podatku VAT jest to, że faktura taka dla nabywcy towaru lub usługi nie może stanowić podstawy do odliczenia lub otrzymania zwrotu wykazanego na tej fakturze podatku.

W świetle przepisów prawa handlowego przez zarejestrowanie spółka z ograniczoną odpowiedzialnością nabywa osobowość prawną /art. 171 Kh/. Dopóki więc istnieje wpis w rejestrze handlowym, dopóty nie można mówić, że podmiot ten nie istnieje. Dla przyjęcia, że fakturę wystawił podmiot nieistniejący, koniecznym jest wykazanie przez organ podatkowy tego faktu.

Zdarzeniem prawnym, z którym ustawa o podatkach i opłatach lokalnych wiąże obowiązek uiszczenia opłaty targowej, jest dokonywanie sprzedaży.

Gdy praca małżonka podatnika świadczona jest w ramach prowadzonej działalności gospodarczej /jednego źródła przychodów/, czyli ma na celu uzyskiwanie przychodów z tej działalności, to niezależnie od tego, w jakiej świadczona jest formie /czy bezumownie, czy na podstawie umowy o pracę, czy też umowy zlecenia lub umowy o dzieło/, jej wartość nie stanowi kosztu uzyskania przychodu /art. 23 ust. 1 pkt

Każda ze stron umowy cywilnoprawnej jest stroną postępowania w sprawie opłaty skarbowej /art. 28 Kpa/, a zatem organ administracji powinien rozstrzygając sprawę w drodze decyzji uczynić to w stosunku do obu stron umowy sprzedaży, a nie tylko wobec sprzedającego.