Ciężar dowodu co do wykazania istnienia związku przyczynowego między konkretnym wydatkiem a uzyskanym przychodem obciąża podatnika. Z takich okoliczności sprawy jak brak konkretnej tematyki przeprowadzonych szkoleń, brak jakichkolwiek materiałów związanych z poruszanymi w trakcie tych szkoleń zagadnieniami czy wreszcie fakt, że ich uczestnicy nie mogli podać zarówno miejsca, jak i daty tych szkoleń
Nie podlegają opłacie skarbowej czynności cywilnoprawne w postaci umowy sprzedaży towarów zawierane przez podatników, o których mowa w art. 5 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./. Oznacza to, że wyłączona od opłaty skarbowej jest również sprzedaż towarów używanych, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 5 tej ustawy dokonywana
1. Jeżeli ustawodawca nakazuje podatnikom grupować przychody i koszty ich uzyskania w celu ustalenia dochodu z poszczególnych źródeł przychodów, limit wydatków na reprezentację i reklamę prowadzoną w sposób niepubliczny określony w art. 23 ust. 1 pkt 23 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /t.j. Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./, które mogą być zaliczone do kosztów
W 1995 r. w podatku dochodowym od osób fizycznych kosztem uzyskania przychodów przy sprzedaży akcji /udziałów/ pokrytych w formie wkładu niepieniężnego były wydatki poniesione na ich nabycie tzn. wydatki poniesione na nabycie składników majątkowych /praw/ stanowiących następnie przedmiot wkładu niepieniężnego /art. 23 ust. 1 pkt 38 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych
Instytucja zaniechania poboru podatku przewidziana w art. 8 ust. 2 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. 1993 nr 108 poz. 486 ze zm./ dotyczyła zobowiązań podatkowych, które już powstały, ale nie minął ich termin płatności.
Dla celów podatkowych nie jest istotne w jaki sposób w zakresie cywilnoprawnym strony ustalą swoje wzajemne rozliczenia. Istotne natomiast znaczenie ma faktyczne zużycie materiałów dla zrealizowania określonej inwestycji i uzyskanego z tego tytułu przychodu, gdyż na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych /Dz.U. 1993 nr 106 poz. 482 ze zm./ zasadą
Z całokształtu unormowania zawartego w ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /t.j. Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./ wynika, że decyzje dotyczące tego podatku za 1994 rok, wydane w oparciu o przepis art. 45 ust. 6 tej ustawy, mają charakter decyzji określających.
Zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych /Dz.U. nr 9 poz. 31 ze zm./ od podatku od nieruchomości zwalnia się te nieruchomości lub ich części, które są zajęte na potrzeby organów i administracji samorządu terytorialnego. O zwolnieniu od podatku decyduje zatem okoliczność, iż nieruchomość jest wykorzystywana przez organy lub administrację samorządu
1. Spółka prawa handlowego nie będącej bankiem i nie posiadająca zezwolenia Prezesa NBP na prowadzenie działalności bankowej w zakresie udzielania pożyczek nie jest przedmiotem wymienionym w par. 68 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 czerwca 1992 r. w sprawie opłaty skarbowej /Dz.U. nr 53 poz. 253 ze zm./, a zatem udzielone przez te spółki pożyczki nie mogły w 1994 r. korzystać
Art. 18 par. 2 ustawy z dnia 22 marca 1991 r. prawo o publicznym obrocie papierami wartościowymi i funduszach powierniczych /Dz.U. nr 35 poz. 155 ze zm./ wymaga zezwolenia Komisji Papierów Wartościowych na prowadzenie przedsiębiorstwa maklerskiego. Natomiast zgodnie z par. 63 pkt 13 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 czerwca 1992 r. w sprawie opłaty skarbowej /Dz.U. nr 53 poz. 253 ze zm./
Określając zobowiązanie podatkowe na podstawie art. 5 ust. 3 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. 1993 nr 108 poz. 486 ze zm./ organ musi uwzględnić wszystkie możliwości jakie podatnikowi dają przepisy regulujące sposób jego ustalania.
Art. 23 ust. 1 pkt 7 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /t.j. Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./ w brzmieniu ustalonym przez art. 1 ustawy z dnia 16 grudnia 1993 r. o zmianie ustaw regulujących zasady opodatkowania i niektórych innych ustaw /Dz.U. nr 134 poz. 646/ stanowi, że za koszty uzyskania przychodów nie uważa się odpisów i wpłat na różnego rodzaju funduszy
1. Niedopuszczalne jest określenie przychodu w drodze oszacowania podstawy opodatkowania i jednoczesne uznanie podatkowej księgi przychodów i rozchodów za rzetelną /par. 10 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 14 grudnia 1995 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów - Dz.U. nr 148 poz. 720/. 2. Postępowanie w sprawie podatku dochodowego jest odrębnym postępowaniem
Od zasady wynikającej z regulacji art. 19 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ ustawodawca podatkowy wprowadził odstępstwo mające zastosowanie w przypadku, gdy podatek VAT naliczony został w określonej kwocie przy zakupie lub imporcie towarów i usług związanych zarówno ze sprzedażą opodatkowaną, jak i ze sprzedażą
Spóźnione obniżenie podatku należnego traktowane jest jako zawyżenie podatku naliczonego i podlega obligatoryjnej sankcji określonej w art. 27 ust. 6 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ w brzmieniu nadanym ustawą z dnia 21 listopada 1996 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr
O zryczałtowanej formie opodatkowania decyduje fakt osiągania przez podatnika przychodów z prowadzonej działalności gospodarczej, a nie dokumenty potwierdzające zgłoszenie prowadzenia działalności czy ich klasyfikacja statystyczna.
Ustanowiony od dnia 1 stycznia 1994 r. w ust. 21 objaśnień do podatkowej księgi przychodów i rozchodów, stanowiących załącznik do rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 15 grudnia 1992 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów /Dz.U. nr 99 poz. 496 ze zm./ wymóg zamieszczania w rachunkach numeru rejestracyjnego pojazdu dotyczy wyłącznie samochodów osobowych.
Dokument księgowy powinien zawsze znajdować oparcie w prawidłowych dowodach źródłowych.
Rozstrzygnięcie organów podatkowych /w zakresie prawidłowego określenia zobowiązania w podatku od towarów i usług za dany miesiąc oraz konstytutywnego ustalenia podwyższenia podatku należnego albo zwiększenia podatku należnego/ winno być zawarte w jednej decyzji, ponieważ ostatecznie wpłacie podlega kwota podatku należnego /w tym ustalonego sankcyjnie/ pomniejszona o kwotę podatku naliczonego przy
Przepis art. 21 ust. 3 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ w zasadzie nie uzależnia zwrotu na rzecz podatnika różnicy między podatkiem naliczonym a należnym, od bezpośredniego i ścisłego związku pomiędzy czynnościami nabycia towarów i usług, które zgodnie z odrębnymi przepisami są zaliczane przez podatnika do środków trwałych
Przy założeniu racjonalnego działania ustawodawcy, użycie w art. 7 ust. 1 pkt 5 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. w podatku od towaru i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ słowa "użytkownik" w rozumieniu prawa cywilnego pozbawione byłoby jakiejkolwiek logiki, choćby z tego względu, że użytkowanie jest prawem niezbywalnym /art. 254 Kc/. Pozostaje więc przyjąć, że słowa tego użył
Przepisy art. 20 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./, w tym ust. 2 tego artykułu, nie mają zastosowania do podatników, którzy dokonują jednocześnie sprzedaży opodatkowanej oraz wykonują czynności nie objęte zakresem przedmiotowym podatku od towarów i usług.
Możliwość zaliczenia konkretnego wydatku do kategorii kosztów uzyskania przychodu prowadzonej działalności gospodarczej uzależniona jest od osiągnięcia przychodu, istnienia bezpośredniego związku przyczynowego między tym wydatkiem, a uzyskanym przychodem oraz od właściwego udokumentowania tego wydatku, przy czym przesłanki te muszą zostać spełnione łącznie.
Darowizna sprzętu sportowego przekazana na rzecz Kościoła Katolickiego może być uznana jako darowizna przekazana na kościelną działalność charytatywno-opiekuńczą /art. 55 ust. 7 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej - Dz.U. nr 29 poz. 154 ze zm./.