Gramatyczna wykładnia art. 29 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ nie pozwala w sposób jednoznaczny przyjąć iż przepis ten nie stanowi w sposób jasny, czy sankcja z ust. 2 odnosi się do całego obrotu uzyskanego przez podatnika, czy wyłącznie do kwot podatku naliczonego związanego ze sprzedażą na rzecz osób fizycznych nie

1. Importem usług są usługi świadczone na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, za których wykonanie należność jest przekazywana osobie lub jednostce mającej siedzibę bądź miejsce zamieszkania za granicą. Do usług tych należą usługi zarządzania. 2. Zgodnie z par. 6 ust. 1 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 21 grudnia 1995 r. w sprawie wykonania przepisów ustawy o podatku od towarów i usług

1. Z przepisu art. 19 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ wynika przede wszystkim, że podatnik ma jedynie prawo, a nie obowiązek, do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. 2. Przepis art. 40 ustawy z dnia 30 sierpnia 1996 r. o komercjalizacji i prywatyzacji przedsiębiorstw państwowych /Dz.U. nr 118 poz

1. Reklamę stanowią zawsze informacje o konkretnych towarach, o ich zaletach, wartościach i możliwościach nabycia, przekazywane bliżej nieokreślonemu kontrahentowi, mające na celu zachęcenie do kupna ich potencjalnego klienta. 2. Kasetony informujące, iż w danym punkcie /sklepie/ sprzedawane są bliżej nieokreślone wyroby danej firmy pełnią rolę szyldu informacyjnego. Kasetony te nie można zatem zaliczyć

W świetle art. 7 ust. 2 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn /Dz.U. 1997 nr 16 poz. 89 ze zm./ nie wystarczy zawarte w akcie darowizny zobowiązanie obdarowanych przez darczyńców do wykonania polecenia, skoro zobowiązanie takie nie stwarza po stronie osób, na rzecz których zostało uczynione, żadnych roszczeń /nie powstaje po stronie tych osób żadna wierzytelność w stosunku

Jeżeli podatnik nie sprzedaje towarów i nie świadczy usług, o których mowa w art. 29 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./, nie można mu czynić zarzutu, że nie prowadzi ewidencji przy zastosowaniu kasy rejestrującej.

1. Nie znajduje uzasadnienia w treści art. 19 ust. 1 i 3 w zw. z art. 10 ust. 2 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ twierdzenie, iż organ podatkowy, stwierdzając nieprawidłowe /wcześniejsze z punktu widzenia art. 19 ust. 3/ obniżenie podatku należnego o podatek naliczony, winien dokonać korekty podatku naliczonego, "przenosząc

1. Nie mogą stanowić podstawy zapisów w księdze rachunkowej takie dowody księgowe, które nie są zgodne z rzeczywistym przebiegiem operacji gospodarczej, jaką dokumentują, a więc są nierzetelne przez to na przykład, że wskazują na udział w tej operacji gospodarczej strony, która w niej nie brała udziału lub operację tę opisują w sposób niezgodny z rzeczywistością, wskazując na sprzedaż towaru lub usługi

Zobowiązanie podatkowe w wypadku przewidzianym w art. 30 ust. 7 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodwym od osób fizycznych /Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./ powstaje dopiero z chwilą doręczenia decyzji organu podatkowego, a zatem decyzja ta ma charakter konstytutywny.

Stosownie do art. 2 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatne świadczenie usług na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, ale także - eksport usług, tj. świadczenie przez podatnika usług poza państwową granicą Rzeczypospolitej Polskiej /art. 4 pkt 6 tej ustawy

1. Sprawa nie znajduje rozstrzygnięcia, jeśli organ II instancji uchyla decyzję organu I instancji i ani nie orzeka w tym zakresie co do istoty sprawy, ani nie umarza postępowania w I instancji. 2. Przepisy podatkowe powinny być interpretowane ściśle, zgodnie z zasadami wykładni językowej, a stosowanie analogii lub też wykładni rozszerzającej czy ścieśniającej jest niedopuszczalne. 3. Żaden z przepisów

Przepis par. 6 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 25 stycznia 1994 r. w sprawie odliczeń od dochodu wydatków inwestycyjnych oraz obniżek podatku dochodowego /Dz.U. 1996 nr 39 poz. 171/ nie stanowi przeszkody do obniżenia zryczałtowanego podatku dochodowego o kwotę wydatków inwestycyjnych przez podatnika, którego inna działalność została odrębnie opodatkowana na zasadach ogólnych i który odliczył

Art. 3 ust. 1 pkt 5 lit. "a" ustawy z dnia 31 stycznia 1989 r. o opłacie skarbowej /Dz.U. nr 4 poz. 23 ze zm./ przewiduje trzy zwolnienia od opłaty skarbowej. Na podstawie pierwszego z nich umowa sprzedaży nie podlegałaby opłacie skarbowej, gdyby został od niej naliczony podatek VAT.

Wydany na podstawie art. 6 ust. 10 pkt 2 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./ przepis par. 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 21 grudnia 1995 r. w sprawie wykonania przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 154 poz. 797/ nie może być, jako odstępstwo od zasady, interpretowany w drodze wykładni rozszerzającej

Ulgi z tytułu darowizn na rzecz osób fizycznych, na cele naukowe, oświatowe, ochrony zdrowia i inne /art. 26 ust. 1 pkt 1 lit. "a" ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./ w brzmieniu obowiązującym w latach 1992-1996 zostały "zniesione" ustawą z dnia 21 listopada 1996 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U.

Dla ustalenia wartości gruntu nabytego przez skarżących należało przyjąć do porównania przeciętne ceny z dnia dokonania czynności cywilnoprawnej, a w przypadku braku innych transakcji z tego dnia należało przyjąć ceny transakcji zawartych w okresie zbliżonym do dnia dokonania czynności cywilnoprawnej, a więc nieznacznie go wyprzedzającym lub nieznacznie następującym po tym dniu.

Przepis art. 25 ust. 3 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku do towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ stanowi, że obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do podatników, którzy nie dokonali zgłoszenia rejestracyjnego lub zostali wykreśleni z rejestru, o którym mowa w art. 9 tej ustawy. Z powyższego unormowania nie wynika, aby zasada rozliczania

Obowiązek uiszczenia opłaty skarbowej jest obowiązkiem powstającym nie z mocy decyzji administracyjnej, lecz z mocy samego prawa z chwilą zaistnienia zdarzenia, z którym ustawa o opłacie skarbowej wiąże powstanie tego zobowiązania, a więc z chwilą zawarcia przed notariuszem umowy sprzedaży nieruchomości, zaś decyzja organu podatkowego, określająca inną od obliczonej i pobranej przez notariusza wysokość

Brak "skutku" to jest przychodu nie dyskwalifikuje wydatku jako kosztu poniesionego w celu osiągnięcia przychodu.

Z przywileju, polegającego na prawie do obniżenia kwoty podatku należnego o kwoty podatku naliczonego przy nabywaniu towarów i usług może korzystać jedynie podatnik, który przestrzega przepisów w zakresie dokumentowania obrotów.

Samoobliczenie podatku VAT, w którym - co do zasady - winien znaleźć zastosowanie art. 18 ust. 7 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./, co jest niemożliwe tylko z tego powodu, że w miesiącu, w którym podatnik otrzymał potwierdzenie wywozu towaru za granicę nie występował po jego stronie podatek należny, stanowi podatkowy

1. W sytuacji, gdy organ podatkowy kwestionuje zobowiązanie podatkowe wynikające z deklaracji podatkowej, podatnik otrzymując decyzję w sprawie wymiaru podatku od towarów i usług rozliczającą ten podatek za dany miesiąc obliczeniowy ma prawo domniemywać, że okres ten został przez organ podatkowy rozliczony w sposób prawidłowy i ostateczny, również w zakresie zobowiązań wynikających z zastosowania art

1. Po zlikwidowaniu podatnika będącego osobą prawną lub jednostką organizacyjną, nie posiadającą osobowości prawnej /ale będącą podmiotem praw i obowiązków na podstawie ustawy podatkowej/, nie jest dopuszczalne prowadzenie postępowania w sprawie określenia zobowiązania podatkowego nie wykonanego przez tego podatnika, w którym jako strona postępowania wskazany zostałby nie istniejący już podmiot. 2.