W zaskarżonej decyzji nie wskazano, jakie konkretnie okoliczności faktyczne, istotne w świetle art. 31 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. 1993 nr 108 poz. 486 ze zm./, zostały ustalone, które z nich wzięte zostały pod uwagę przez organ odwoławczy jako uzasadniające częściowe umorzenie zaległości podatkowych, dlaczego organ uznał za uzasadnione umorzenie zaległości

Zgodnie z art. 26 ust. 1 pkt 5 lit. "b" ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. nr 80 poz. 350 ze zm./ od dochodu uzyskanego w roku podatkowym odlicza się poniesione przez podatnika w tym samym roku wydatki na budowę budynku mieszkalnego. Jeżeli natomiast podatnik poniósł wydatki w danym roku podatkowym na budowę domu i zaciągnął na ten cel w tym samym roku kredyt

Różne traktowanie w poszczególnych rejonach kraju podmiotów gospodarczych sprzedających w tym samym okresie takie same towary ewidentnie narusza wyrażoną w art. 8 Kpa zasadę pogłębiania zaufania obywateli do organów państwa oraz konstytucyjną zasadę równości i państwa prawnego.

Fakt, iż ustawa z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./ lub inne przepisy podatkowe nie określają rodzaju wydatków, które można zaliczyć do kosztów reprezentacji i reklamy, nie świadczy o tym, iż każdy wydatek może być uznany za ten koszt. Charakter wydatków na koszt reprezentacji i reklamy winien być na tyle związany z prowadzoną działalnością

1. Podstawą niewadliwej decyzji administracyjnej w każdej sprawie może być tylko ocena zgromadzonego przez organ podatkowy pełnego materiału dowodowego /art. 80 Kpa w związku z art. 77 par. 1 Kpa/. Jeżeli zatem strona przedstawi, zdaniem organu, niepełny materiał dowodowy, organ ma obowiązek z własnej inicjatywy go uzupełnić. 2. Mając na uwadze postanowienia par. 10 ust. 3 w związku z ust. 2 pkt 3

Obowiązujące od 1 stycznia 1994 r. brzmienie art. 29 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. 1993 nr 108 poz. 486 ze zm./ oznacza, że oprocentowanie nadpłat przysługuje niezależnie od przyczyny powstania nadpłaty i nie jest związane wyłącznie z jej powstaniem na skutek uchylenia lub zmiany decyzji ustalającej wysokość zobowiązania podatkowego, jak miało to miejsce przed

Zasadą wynikającą z art. 18 ust. 1 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ jest opodatkowanie sprzedaży stawką 22 procent. Ciężar dowodu, że w kwocie ogólnej sprzedaży mieściły się także towary opodatkowane stawką 7 procent, spoczywa na podatniku.

Użyte pojęcie "reprezentacja" /art. 2 ust. 3 pkt 1 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ nie musi odnosić się do "okazałości, wystawności", a odnosi się do "dobrego reprezentowania się firmy", które może polegać na odpowiednim ubiorze pracowników, wystroju firmy, jej logo, tablicach informacyjnych, sposobie podejmowania interesantów

Obowiązek zgłoszenia zmiany danych zawartych w zgłoszeniu rejestracyjnym odnosi się do sytuacji, gdy zmieniły się dane już zarejestrowanego podmiotu, a nie sytuacji, w której dotychczasowy podmiot przekształcił się /a zatem przestał istnieć/ w inny podmiot.

Warunkiem zaliczenia wydatków na marketing do kosztów uzyskania przychodów jest ich bezpośredni wpływ na wielkość osiągniętego przychodu.

Przekształcenie formy prawnej, o której mowa w art. 24 ust. 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./, następuje wtedy, gdy jeden podmiot posiadający osobowość prawną ulega przekształceniu w inny podmiot, również posiadający osobowość prawną. Nie można zatem mówić o przekształceniu formy prawnej jednostki, która nie posiada pełnej podmiotowości

Zasadą być powinno, że nieznajomość przez obywatela prawa podatkowego nie jest zagadnieniem istotnym dla ustalenia i oceny jego, obiektywnej z mocy prawa, odpowiedzialności podatkowej /art. 2 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych - Dz.U. 1993 nr 108 poz. 486 ze zm., a od 1 stycznia 1998 r. - art. 4, art. 5, art. 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa - Dz.U

Zgodnie z art. 8 ust. 2 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. 1993 nr 108 poz. 486 ze zm./ organy podatkowe mogą zaniechać w całości ustalenia zobowiązań podatkowych i poboru podatków w wypadkach gospodarczo lub społecznie uzasadnionych, a także gdy wymagają tego inne szczególne okoliczności, zwłaszcza gdy pobranie podatku mogłoby zagrozić zdolności gospodarczej zakładu

Decydującym czynnikiem pozwalającym zaliczyć dany wydatek do kosztów uzyskania przychodu jest poniesienie go w celu osiągnięcia przychodu, przy czym każdy wydatek - poza wyraźnie wskazanym w ustawie - wymaga indywidualnej oceny pod kątem adekwatnego związku z przychodami i racjonalności działania dla osiągnięcia przychodu.

Świadczenie spełnione w wykonaniu obowiązku umownego lub ustawowego nie może być uznane za świadczenie w wykonaniu umowy darowizny. Jeżeli możliwości skarżącego pozwalają na przekazanie ich dzieciom pewnej kwoty ponad zwykłe środki służące utrzymaniu, a przeznaczone na kształcenie dzieci, pogłębianie ich wiedzy, nauki języków obcych, to nie można uznać, by świadczenie to przekraczało ramy obowiązku

1. O tym, że raty leasingowe dotyczące leasingu operacyjnego są kosztami stanowi art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416/. Wysokość tych rat jednakże wraz z pozostałymi wydatkami związanymi z używaniem samochodu nie może przekroczyć wysokości wyznaczonej w art. 23 ust. 1 pkt 46 cyt. wyżej ustawy. 2. W niektórych sytuacjach wydatki

Przy stosowaniu przepisu art. 29 ust. 2 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ należy stosować regułę lex benignior nakazującą uznać za wiążącą ustawę bardziej łaskawą dla sprawy czynu naruszającego prawo.

Ustawodawca w art. 14 ust. 10 pkt 1 lit. "b" ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ nie uzależnił stosowania zwolnienia od podatku VAT od tego, czy na podatniku ciąży obowiązek podatkowy w akcyzie. Wyrobem akcyzowym jest towar wymieniony w załączniku nr 6 do ustawy niezależnie od tego, czy podatek został zapłacony przez sprzedawcę

Odsetki w prawie podatkowym, podobnie jak w prawie cywilnym /art. 481 par. 1 Kc/, są wynikiem samej zwłoki dłużnika i ich powstanie jest niezależne od przyczyn zwłoki.

1. Podatnikiem zostaje się przez sam fakt wykonywania czynności, polegających między innymi na sprzedaży towarów i odpłatnym świadczeniu usług /art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym - Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./. Fakt bycia lub nie bycia podatnikiem nie zależy wcale od woli danej osoby. W szczególności nie zależy od tego, czy ktoś pobierał

Zgodnie z art. 27 ust. 2 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ przepis ten ma zastosowanie przy spełnieniu dwóch przesłanek, tj. nieprowadzenia lub nierzetelnego prowadzenia ewidencji, o której mowa w art. 27 ust. 1 tej ustawy oraz określenia wartości nie zaewidencjonowanej sprzedaży w drodze oszacowania. W przypadku zatem