Pogląd, że budynek wybudowany na nieruchomości gruntowej stanowiącej przedmiot prawa własności osoby fizycznej dla celów podatkowych i w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. "a" oraz art. 10 ust. 1 pkt 8 in fine ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./ może i powinien być traktowany jako odrębna nieruchomość nie znajduje uzasadnienia

1. Na gruncie prawa podatkowego, a w szczególności art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. "d" ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./ przedmiotem regulacji jest takie nabycie, które w wyniku sprzedaży lub zamiany rzeczy może przysporzyć podatnikowi źródeł przychodów. Nie budzi wątpliwości, że przedmiotem umów musi być ta sama rzecz. 2. Jednorazowe

Na postanowienie o odmowie wstrzymania wykonania decyzji skarga do Naczelnego Sądu Administracyjnego nie przysługuje.

W razie gdy decyzja "zaliczkowa" nie uprawomocniła się przed końcem roku podatkowego, postępowanie administracyjne w tej sprawie powinno zostać umorzone, bowiem po zakończeniu roku przedmiotem postępowania wymiarowego może być już tylko określenie zobowiązania podatkowego za rok podatkowy /obecnie zaległości podatkowej lub nadpłaty - por. art. 21 par. 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja

Skoro na organie celnym ciążył jedynie obowiązek płatnika podatku VAT, to nie może on sobie uzurpować praw organu podatkowego tylko dlatego, że przepis art. 11 a ust. 3 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./, określając sposób ustalenia podatku VAT od importowanego towaru przy zaniżonej wartości celnej, przewiduje możliwość

Konstrukcja przepisu art. 27 ust. 5 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ nie opiera się na przesłance winy podatnika, a zatem nie mają znaczenia okoliczności, które spowodowały, że w ewidencji podatkowej nastąpiło zawyżenie podatku naliczonego.

Obniżenie przez podatnika podatku należnego o podatek naliczony przed otrzymaniem faktury danej operacji gospodarczej, tj. w miesiącu otrzymania towaru, a nie w miesiącu otrzymania faktury stanowi naruszenie obowiązków z art. 27 ust. 4 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./, a w konsekwencji obciążenie go sankcjami z art.

Zwolnienie na podstawie przepisów rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 czerwca 1992 r. w sprawie opłaty skarbowej /Dz.U. nr 53 poz. 253 ze zm./ mogło mieć zastosowanie w przypadku, gdy czynność nie była zwolniona od opłaty na podstawie przepisów ustawy z dnia 31 stycznia 1989 r. o opłacie skarbowej /Dz.U. nr 4 poz. 23 ze zm./. Nie miało zastosowania również zwolnienie z art. 3 ust. 1 pkt 5 lit

Zarówno pod rządami ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ przed jej nowelizacją, jak i po wejściu w życie ustawy zmieniającej z dnia 16 listopada 1994 r., urzędy skarbowe, korygując wysokość podatku obliczonego przez podatnika, wydają decyzje deklaratoryjne po myśli art. 5 ust. 3 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach

W warunkach gospodarki rynkowej wiele podmiotów gospodarczych boryka się z trudnościami niejednokrotnie nieusuwalnymi, które w konsekwencji prowadzą do upadłości. W takiej zaś ogólnie panującej sytuacji nie może być podstawą wniosku o umorzenie zaległości podatkowych jedynie stwierdzenie, że strona pozostaje w trudnych warunkach finansowych, spowodowanych niską dochodowością prowadzonej działalności

Brak jest podstawy prawnej do odrębnego, tj. w innej decyzji, ustalania kwoty podatku obliczonej w sposób wskazany w art. 27 ust. 5 pkt 2 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ za ten sam okres objęty już inną decyzją, bo zobowiązanie podatkowe w tym podatku za dany okres obliczeniowy jest jednym zobowiązaniem bez względu

1. Organy prowadzące postępowanie, przywiązując zasadnicze znaczenie do poprawności formalnej dowodu, zamiast do wyjaśnienia, czy koszt został poniesiony i czy miał na względzie uzyskanie przychodu naruszają przepisy postępowania administracyjnego, w szczególności art. 7, art. 75 par. 1, art. 77 par. 1, art. 80, art. 107 par. 3 Kpa, nie wyjaśniając i nie rozważając w dostatecznym stopniu okoliczności

W przypadku obliczenia dochodu, od którego następuje odliczenie darowizn /art. 26 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych - Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./, ustawodawca wyraźnie wykluczył możliwość sumowania dochodów opodatkowanych podatkiem dochodowym i dochodów uzyskiwanych ze źródeł przychodów znajdujących się poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i zwolnionych

Opodatkowanie podatkiem od towarów i usług przekazania przez podatnika na potrzeby reklamy wykonanych uprzednio na jego zamówienie kalendarzy reklamowych znajduje uzasadnienie w art. 2 ust. 3 pkt 1 w związku z art. 4 pkt 1 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./.

Art. 6 ust. 1 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ ma zastosowanie tylko wówczas, gdy spełnione są przesłanki merytoryczne, o których mowa w art. 2 tej ustawy.

1. Przepis art. 3 ust. 1 pkt 5 lit. "a" ustawy z dnia 31 stycznia 1989 r. o opłacie skarbowej /Dz.U. nr 4 poz. 23 ze zm./, w brzmieniu ustalonym przez art. 42 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./, ma zastosowanie nie do czynności cywilnoprawnych w ogóle, a tylko do umów sprzedaży, dzierżawy, poddzierżawy, najmu i podnajmu

Ze zwolnienia przewidzianego w art. 7 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./, dotyczącego świadczenia usług w zakresie finansów /poz. 13 załącznika nr 2 do wyżej wymienionej ustawy/ korzysta spółka akcyjna, która udziela i zaciąga pożyczki pieniężne, jeżeli odpowiada warunkom określonym w art. 11 ust. 5 lub w

Ze zwolnienia przewidzianego w art. 7 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./, dotyczącego świadczenia usług w zakresie finansów /poz. 13 załącznika nr 2 do wyżej wymienionej ustawy/ korzysta spółka akcyjna, która udziela i zaciąga pożyczki pieniężne, jeżeli odpowiada warunkom określonym w art. 11 ust. 5 lub w

Znowelizowana treść przepisu par. 68 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 9 grudnia 1994 r. w sprawie opłaty skarbowej /Dz.U. nr 136 poz. 705/, która weszła w życie z dniem 31 lipca 1996 r., nie wprowadziła zmian merytorycznych; jest jedynie doprecyzowaniem przepisu, którego treść budziła wątpliwość niektórych podatników.

Nieodpłatne przekazanie towarów i wyposażenia przez wspólnika na rzecz nowopowstałej spółki cywilnej nie jest czynnością przekazania przez podatnika towarów oraz świadczenia usług na potrzeby osobiste podatnika lub innych podmiotów i nie podlegała w 1993 r. opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. W stanie prawnym obowiązującym w 1993 r. nie było podstawy prawnej do objęcia opodatkowaniem podatkiem

Jeżeli dochód z udziału w zyskach osób prawnych, który nie został skutecznie wyłączony od podziału między udziałowców w umowie spółki z o.o. zostanie pozostawiony spółce przez takiego udziałowca, to wartość odsetek jakie spółka musiałaby zapłacić, aby pozyskać taki kapitał na rynku /np. przez zaciągnięcie kredytu/ nie jest przychodem w postaci wartości nieodpłatnych świadczeń w rozumieniu art. 12 ust

Podatek od towarów i usług jest podatkiem samoobliczalnym przez podatnika /art. 10 i art. 26 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym - Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./. Jedynie w sytuacji gdy obliczona wysokość podatku lub zwrotu różnicy podatku - zawarta w złożonej deklaracji - jest nieprawidłowa, organy podatkowe uprawnione są do skorygowania tej wysokości

Zgodnie z zasadą in dubio pro tributario, stosowaną w myśl art. 6 i art. 7 przepisów konstytucyjnych obowiązujących w 1994 r., wątpliwości dotyczące wykładni przepisów podatkowych nie powinny być interpretowane na niekorzyść podatnika.

Tak jak nadużyciem prawa i obejściem przepisów ustawy z dnia 29 lipca 1992 r. o grach losowych i zakładach wzajemnych /Dz.U. nr 68 poz. 341 ze zm./ byłoby podejmowanie czynności ubocznych, pozorujących pozbawienie danej gry przymiotów gry losowej, tak samo sprzeczne z przepisami i celami ustawy o grach losowych i zakładach wzajemnych byłoby rozszerzanie przepisów tej ustawy na dozwolone prawem działania