Uznanie w postępowaniu podatkowym, że skarżąca nabyła samochód osobowy, nie podważa ustaleń ostatecznej decyzji administracyjnej wydanej w postępowaniu w przedmiocie rejestracji pojazdu jako samochodu ciężarowego. Konsekwencją zarejestrowania pojazdu był stosowny wpis dokonany przez skarżącą w ewidencji środków trwałych, jest to jednak okoliczność nieistotna w świetle art. 25 ustawy z dnia 8 stycznia

1. Podmioty, zgłaszając do ewidencji działalność gospodarczą, podają szeroki zakres działalności, którą chcą prowadzić. Organy podatkowe, rozważając tak istotną kwestię, jaką jest ustalenie istnienia obowiązku podatkowego w podatku VAT, winny badać stan faktyczny, a więc ustalić zakres faktycznie prowadzonej działalności podatnika. 2. Skoro działalność gospodarcza skarżącej od chwili jej rozpoczęcia

Postępowania w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych i w zakresie podatku od towarów i usług są postępowaniami odrębnymi i rozstrzygnięcia w zakresie jednego podatku z formalnego punktu widzenia nie mają mocy wiążącej w postępowaniu podatkowym dotyczącym drugiego z podatków. Rozstrzygnięcia w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych nie można uznać za rozstrzygnięcie zagadnienia wstępnego

Art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 16 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./ obejmował tylko taki najem, który nie stanowił działalności gospodarczej.

Organy ustalające wysokość wymiaru zobowiązań podatkowych nie są uprawnione do dokonywania zmian w ewidencji gruntów i wypowiadania się w przedmiocie prawa własności gospodarstw rolnych podatników.

Dla określenia, czy podatnik zgodnie z art. 19 ust. 3a ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ skorzystał z uprawnienia wynikającego z art. 19 ust. 1, konieczne jest ustalenie, czy w miesiącu, za który dokonuje obniżenia podatku należnego, otrzymał już towar lub przedpłatę lub usługa została wykonana. Otrzymaniem towaru przy

W sytuacji, gdy zgodnie z art. 5 ust. 3 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych /Dz.U. nr 9 poz. 31 ze zm./ za grunty związane z działalnością gospodarczą uważa się grunty zabudowane i nie zabudowane, będące w posiadaniu podmiotu gospodarczego, a w szczególności grunty pod budynkami produkcyjnymi, magazynowymi, administracyjnymi lub socjalnymi za niewadliwą uznać należy interpretację

1. Organy podatkowe, dokonując szacunkowego ustalenia podstawy opodatkowania na podstawie art. 11 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. 1993 nr 108 poz. 486 ze zm./, zobowiązane są do szczególnie starannego i przemyślanego doboru metod szacowania, jak również zastosowania wszelkiego rodzaju wskaźników. 2. Charakter i odmienne, specyficzne właściwości trzody chlewnej i

Art. 16 ust. 1 pkt 8 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych /Dz.U. 1993 nr 106 poz. 482 ze zm./ nie zezwala na traktowanie jako kosztów uzyskania przychodów wydatków na nabycie papierów wartościowych, a więc i obligacji. Wydatki te mogą być kosztem uzyskania przychodu dopiero przy określaniu dochodu z ich sprzedaży.

Skoro objęcie jednym aktem notarialnym kilku czynności nie pozbawia ich charakteru czynności notarialnych, co więcej - traktuje się je jako oddzielne czynności notarialne, od których należy pobrać oddzielne wynagrodzenie, tym samym zapis par. 1 pkt 1 b poz. 7 załącznika nr 2 do rozporządzenia z dnia 11 stycznia 1994 r. w sprawie określenia listy usług podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów

1. Zgodnie z par. 3 zarządzenia Ministra Finansów dnia 16 maja 1996 r. w sprawie zaniechania poboru podatku dochodowego od niektórych dochodów spółek z udziałem zagranicznym /M.P. nr 33 poz. 338/ weszło ono w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia, tj. od dnia 8 czerwca 1996 r., ale miało zastosowanie do dochodów uzyskanych od dnia 1 stycznia 1992 r. Uiszczone po tej dacie podatki stanowią więc

Wykonywanie usług fotograficznych, wynajmowanie sprzętu, jednorazowe wynajęcie psa do filmu na podstawie umów o dzieło zawieranych wyłącznie z osobami prawnymi i jednostkami organizacyjnymi nie mającymi osobowości prawnej oznacza, iż źródłem przychodów podatnika była działalność wykonywania osobiście /art. 10 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych - Dz.U

Treść art. 26 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./ pozwala na stworzenie swoistej koniunkcji, a mianowicie uzależnienie spełnienia warunków zastosowania tego przepisu od faktycznego wydatkowania określonych kwot na cele mieszkaniowe i potwierdzenia tego faktu, na mocy ustępu 6 tegoż przepisu, na podstawie dokumentów. Niespełnienie

Jeżeli rzecz po upływie okresu umowy została zakupiona przez wcześniejszego leasingobiorcę po cenie odbiegającej /niższej/ od wartości rynkowej albo ceną za przeniesienie własności była np. równowartość kaucji wpłaconej zgodnie z umową, spłata wartości rzeczy w ramach czynszu zapłaconego przez leasingobiorcę w trakcie trwania umowy nie jest kosztem uzyskania przychodu.

Jeżeli organ podatkowy stwierdzi, że podatnik uiści niewłaściwie wyliczone /zawyżone/ należne za dany okres rozliczeniowy zobowiązanie podatkowe z powodu nie wykazanego podatku naliczonego rozliczonego niezasadnie miesiąc wcześniej, to może z urzędu stwierdzić nadpłatę i orzec o jej wysokości.

Upadły podatnik nadal pozostaje podatnikiem, jest podmiotem praw i obowiązków materialnoprawnych i do niego należy obowiązek zapłacenia podatku, w szczególności podatku dochodowego od osób fizycznych za okres sprzed ogłoszenia upadłości.

Skoro ustawodawca daje podatnikowi prawo odliczenia podatku naliczonego od nabytych /zakupionych/ towarów i usług, to podatnik nie może odliczać podatku naliczonego innych nabywców, choćby byli wspólnikami, gdyż - w rozumieniu ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ - nie wspólnicy spółki cywilnej są podatnikami podatku VAT

1. Ulga podatkowa, o której mowa w art. 22 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. 1993 nr 108 poz. 486 ze zm./, ma charakter wyjątkowy, a jej przyznanie zależy od uznania organu podatkowego. Jeżeli więc postępowanie dowodowo-wyjaśniające i dokonana na tej podstawie ocena stanu faktycznego sprawy są przeprowadzone poprawnie, to samo wyprowadzenie z takiej oceny wniosku,

1. Garderoba wspólnika i sposób ubierania się zależą wyłącznie od jego osobowości i gustu, nie ma ona nic wspólnego z reklamą w rozumieniu art. 22 ust. 3 pkt 11 i 12 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. nr 80 poz. 350 ze zm./ 2. Niewątpliwe powiązania personalne i gospodarcze między spółką cywilną i spółką z o.o. uprawniają organy podatkowe do zastosowania art

Z faktu, że organy podatkowe są uprawnione do podejmowania decyzji w sytuacji określonej w art. 14 ust. 3 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ nie można w drodze analogii wyciągać wniosku, że organy te są uprawnione do podejmowania decyzji w każdym przypadku dotyczącym możliwości zmniejszenia podatku należnego o podatek

Nadpłatami w rozumieniu ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. 1993 nr 108 poz. 486 ze zm. art. 29 ust. 1/ są nadpłacone i nienależnie uiszczone podatki. Taka regulacja prawna nie pozwala na rozszerzającą interpretację pojęcia nadpłat przez zaliczenie do nich również nie zwróconych w terminie odsetek od nadpłaty oraz kosztów egzekucyjnych.

Fakt niezłożenia deklaracji dla podatku od towarów i usług z wykazanym podatkiem za dany miesiąc w terminie, o którym mowa w art. 19 ust. 3 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./, nie powoduje automatycznie utraty prawa wynikającego z ustępu pierwszego tego przepisu. Można bowiem z niego skorzystać w następnych okresach podatkowych

Metoda szacunkowa, o której mowa w art. 11 ust. 1 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. 1993 nr 108 poz. 486 ze zm./, nie ma nigdy cech metody doskonałej.

Rozłożenie zaległości podatkowej na raty stanowi swoistą ulgę w zapłacie należności podatkowych i w żadnym wypadku nie przekształca zobowiązania zaległego w zobowiązanie bieżące, co tym samym uzasadnia odmowę wydania zaświadczenia o niezaleganiu w płatności zobowiązań podatkowych.