Kwota, wynikająca z wystawionej w 1995 r. faktury, w całości stanowi - jako kwota należna - przychód roku 1995, nawet gdyby inwestor nie uiścił żadnej części tej kwoty. Wprawdzie stosownie do art. 14 ust. 3 pkt 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./ do przychodów, o których mowa w ust. 1, nie zalicza się między innymi pobranych wpłat

Wobec przyjętej przez ustawodawcę zasady samoobliczania przez podatnika i wpłacania podatku od towarów i usług na konto urzędu skarbowego, kwota nienależnie otrzymanego przez podatnika zwrotu podatku od towarów i usług, dokonanego na podstawie przedstawionego przez niego samego nieprawidłowego rozliczenia, oznacza w istocie, iż zobowiązanie podatkowe ciążące na podatniku nie zostało uiszczone w terminie

Zakaz korzystania z usług osób nie zatrudnionych przez podatnika na podstawie umowy o pracę, jak i innych zakładów lub przedsiębiorstw z par. 5 ust. 1 pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 grudnia 1991 r. w sprawie karty podatkowej obejmuje jedynie usługi mieszczące się w tych, jakie wchodzą w zakres podstawowych czynności charakteryzujących rodzaj działalności opisanych w załączniku nr

Interpretując art. 27 ust. 5 pkt 2 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ należy przyjąć, że wprowadzając ten przepis ustawodawca z pewnością nie chciał jednocześnie nałożyć na podatników warunków niemożliwych do spełnienia. W wypadku wpisania do ewidencji fikcyjnej faktury VAT o naruszeniu tych obowiązków można mówić tylko

1. Zgodnie z art. 45 Kpa, jednostkom organizacyjnym doręcza się pisma w lokalu ich siedziby do rąk osób uprawnionych do odbioru pism. W wypadku spółki z ograniczoną odpowiedzialnością jest to członek organu spółki uprawniony do jej reprezentowania lub pełnomocnik albo pracownik uprawniony do odbioru pism. Nie jest to więc wyspecjalizowana komórka zajmująca się księgowością. 2. Podatnik ma możliwość

Sformułowanie "pod budowę" zawarte w art. 26 ust. 1 pkt 5 lit. "a" ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./ w odniesieniu do gruntu należy rozumieć w ten sposób, że chodzi o grunt, na którym ma być wzniesiony budynek, a nie o grunt, na którym taki budynek już został wzniesiony.

Spółka opodatkowała świadczone przez siebie usługi stawką "0" procent podatku od towarów i usług zgodnie z uzyskanym od organu podatkowego II instancji wyjaśnieniem. Fakt ten co prawda nie ma wpływu na zasadność określenia wysokości podatku od towarów i usług według właściwej stawki podatkowej, jednakże stanowi on niewątpliwie okoliczność przesądzającą o wprowadzeniu podatnika w błąd przez organ podatkowy

Na podstawie art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 31 stycznia 1989 r. o gospodarce finansowej przedsiębiorstw państwowych /Dz.U. 1992 nr 6 poz. 27 ze zm./ w brzmieniu nadanym przez ustawę z dnia 1 grudnia 1995 r. o zmianie ustawy o gospodarce finansowej przedsiębiorstw państwowych oraz ustawy o przedsiębiorstwach państwowych /Dz.U. nr 154 poz. 791/ przedsiębiorstwa państwowe są obowiązane do dokonywania wpłat

Przepisy ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ wiążą powstanie obowiązku w tym podatku z rozpoczęciem wykonywania czynności będących przedmiotem opodatkowania, a nie z momentem rozpoczęcia działalności gospodarczej.

Czynność przekazania zakupionego towaru na potrzeby reprezentacji i reklamy została w ustawie z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ zrównana ze sprzedażą towarów. Podatnik decyduje o przekazaniu towarów na potrzeby reprezentacji i wówczas zobowiązany jest uiścić należny podatek VAT od tej czynności. Obowiązek podatkowy określony

1. Skoro z dokumentów nie wynika, do jakiego konkretnie pojazdu zakupiono benzynę, w szczególności - że zakupiono ją do samochodu wykorzystywanego dla potrzeb działalności gospodarczej, dla którego prowadzona jest ewidencja przebiegu pojazdu, brak jest podstaw do przyjęcia, że wydatki te miały związek z działalnością gospodarczą podatniczki i nie mogły być one uznane za koszty uzyskania przychodu z

Z treści art. 25 ust. 2 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./ wynika, iż reguluje on dwa różne stany faktyczne. Pierwszy z nich dotyczy sytuacji, gdy podatnik wykorzystuje swój związek gospodarczy z osobą, której przysługują szczególne ulgi w podatku dochodowym. Drugi, gdy podatnik wykonując świadczenie dla innego podatnika na warunkach

Orzecznictwo Naczelnego Sądu Administracyjnego wielokrotnie dawało wyraz ochrony podatnika przed drastycznymi w owym czasie /tj. do dnia 31 grudnia 1996 r./ "karami administracyjnymi" za nieprawidłowości w prowadzeniu ewidencji, pozwalając na ich stosowanie jedynie wtedy, gdy podatnik prowadził ewidencję w sposób uniemożliwiający określenie podstaw opodatkowania względnie w ogóle ewidencji nie prowadził

1. Prawo podatkowe nie posługuje się zasadą analogii. 2. Przepisu par. 54 ust. 4 pkt 3 rozporządzenia z dnia 21 grudnia 1995 r. w sprawie wykonania ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 154 poz. 797/ nie niweczy zmieniony przez ustawę z dnia 21 listopada 1996 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług /Dz.U. nr 137 poz. 640/, art. 27 ustawy z dnia 8 stycznia 1993

Dopiero z momentem zarejestrowania samochodu osobowego, który został wprowadzony na polski obszar celny jako pojazd uszkodzony, stosownie do unormowania par. 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 27 marca 1992 r. w sprawie składników majątkowych uznawanych za środki trwałe oraz wartości niematerialne i prawne, zasad i stawek ich amortyzacji oraz trybu i terminów aktualizacji wyceny środków trwałych

Organy podatkowe władne są w ramach prowadzonego postępowania w sprawie podatku VAT dokonywać ustaleń dotyczących kosztów uzyskania przychodów w podatku dochodowym od osób fizycznych, o których mowa w art. 25 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./.

Utrata prawa do zwolnienia od podatku od towarów i usług na skutek wyłączenia podatnika z opodatkowania podatkiem dochodowym w formie karty podatkowej powodowała powstanie zobowiązania w VAT z chwilą określoną w art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. 1993 nr 108 poz. 486 ze zm./, a więc doręczenia decyzji ustalającej wysokość zobowiązania podatkowego. Wówczas

Możliwość skorzystania przez podatnika z prawa do pomniejszenia własnego podatku należnego o kwoty podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług zależna jest od woli samego podatnika, który jednakże z prawa tego może skorzystać wyłącznie w ten sposób, że dokona stosownego obniżenia podatku w złożonej w odpowiednim czasie deklaracji podatkowej.

Od notariusza, jako płatnika, wymagana jest pełna wiedza co do stanu faktycznego będącego przedmiotem zawieranej umowy i właściwa ocena tego stanu faktycznego.

Związanie notariusza treścią oświadczeń stron aktu notarialnego nie wyklucza konieczności oceny tych oświadczeń /i innych elementów stanu faktycznego/ z punktu widzenia obowiązków płatnika, jaką notariusz spełnia po myśli art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 31 stycznia 1989 r. o opłacie skarbowej /Dz.U. nr 4 poz. 23 ze zm./.

Protokół przeniesienia posiadania zabudowanej nieruchomości nie może skutkować nabyciem towaru w rozumieniu art. 19 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./, bowiem nie nastąpiła sprzedaż nieruchomości, co mogło nastąpić tylko w formie aktu notarialnego, lecz przeniesienie posiadania, które jest stanem faktycznym,

Za koszty reprezentacji uznać należy między innymi koszty związane z organizacją przyjęć i imprez mających na celu promowanie własnej działalności podatnika i to niezależnie od okoliczności czy imprezy te organizowane są w miejscu wykonywania działalności czy też poza nim. Fakt, że okazjonalne przyjęcia odbywały się w miejscu prowadzenia działalności gospodarczej nie oznacza, że koszty z nimi związane

Przepis art. 27 ust. 5 pkt 2 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ nie uzależnia zwiększenia podatku należnego od winy podatnika. Oznacza to, że do przyjęcia przesłanek z tego przepisu wystarczy sam fakt stwierdzenia przez organy podatkowe zawyżenia podatku naliczonego. Okoliczność, że w ewidencji znajdowała się stosowna