Przychód uzyskany ze sprzedaży spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego, wydatkowany w okresie roku od sprzedaży tego prawa w formie zaliczki na nabycie budynku mieszkalnego, jest wolny od podatku dochodowego na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 32 lit. "a" ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./ w brzmieniu obowiązującym

Kwestia umorzenia zaległości podatkowej została pozostawiona do oceny i uznania organom rozstrzygającym. To organ podejmujący konkretną decyzję ma ocenić, czy zachodzą w sprawie wypadki gospodarczo lub społecznie uzasadnione. Nie oznacza to, że organ orzekający ma w tym zakresie dowolność. Organ administracyjny może podjąć taką lub inną decyzję, ale musi uzasadnić, czy w jego ocenie w sprawie zachodzą

Art. 50 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ nie zawiera żadnych postanowień uprawniających Ministra Finansów do wprowadzania warunków, od których miałoby zależeć stosowanie "0" procentowej stawki podatku we wskazanym w tym przepisie zakresie. Art. 27 ust. 5 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym

Wyrażenie poglądu prawnego przez organ podatkowy w sprawie wymiaru podatku nie może być dorozumiane, lecz musi wynikać z konkretnego aktu lub czynności tego organu. Wtórne księgowanie przez podatnika /rachunkami wewnętrznymi/ kosztów poniesionych w 1991 r. nie oznacza, iż wbrew zasadzie określonej w art. 22 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - może je potrącić 3 lata później. Bezzasadność

Skład sędziowski rozpoznający przedmiotową sprawę w pełni podzielił pogląd oraz stanowisko wyrażone w uchwale składu siedmiu sędziów Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 9 września 1996 r. - FPS 1/96 - iż umowne przeniesienie własności działki gruntu dokonane w trybie art. 231 par. 2 Kc nie powoduje obowiązku uiszczania opłaty skarbowej według art. 1 ust. 1 pkt 2 lit. "a" ustawy z dnia 31 stycznia

Okoliczność, że usługa spedycji świadczona /wykonywana/ na terenie kraju przez osobę zagraniczną /a więc w sytuacji, gdy należność przekazywana jest osobie mającej siedzibę lub miejsce zamieszkania za granicą/ pozostaje w bezpośrednim związku z eksportem towarów, a z zawartych umów wynika, iż wartość jej uwzględniona jest w cenie eksportowanego towaru /art. 39 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 8 stycznia

Okoliczność, że usługa spedycji świadczona na terenie kraju przez osobę zagraniczną /a więc w sytuacji, gdy należność przekazywana jest osobie mającej siedzibę lub miejsce zamieszkania za granicą/ pozostaje w bezpośrednim związku z eksportem towarów, a z zawartych umów wynika, iż wartość jej uwzględniona jest w cenie eksportowanego towaru /art. 39 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku

Właściwym do stwierdzenia, czy w określonej miejscowości wystąpiła klęska żywiołowa /gradobicie/ wydaje się być przede wszystkim Instytut Meteorologii i Gospodarki Wodnej, zaś organy samorządowe winny rozstrzygnąć, czy wywoła ona istotne szkody w ziemiopłodach.

Wydatek na zakup samochodu niesprawnego w 1992 r. oddanego do użytku dopiero w 1995 r. nie był kosztem uzyskania przychodu, gdyż brak było związku przyczynowego pomiędzy jego poniesieniem, a osiągnięciem przychodów, które złożyły się na dochód 1992 r.

Przepis art. 15 ust. 4 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych /Dz.U. 1993 nr 106 poz. 482 ze zm./ dopuszcza zaliczenie do kosztów uzyskania przychodu wydatków poniesionych w poprzednim roku podatkowym, jednakże pod warunkiem, że ich zarachowanie w tamtym poprzedzającym roku, nie było możliwe.

Podatkowa komisja odwoławcza jest właściwa w sprawach podatku dochodowego od podatnika będącego osobą fizyczną, jeżeli podstawa opodatkowania z braku niezbędnych danych do jej ustalenia została określona w drodze szacunku, a wysokość spornej sumy podatku za rok podatkowy przekracza 10.000 zł /par. 1 ust. 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 września 1982 r. w sprawie zakresu działania, składu

1. Treść art. 9 Kpa wskazuje wyraźnie, że obowiązek informowania i wyjaśniania obciąża organ dopiero od momentu wszczęcia postępowania, zaś wyjaśnienia, informacje i wskazówki mają być udzielane stronom i innym osobom uczestniczącym w postępowaniu. Dopiero bowiem w toku postępowania, gdy znany jest jego przedmiot oraz okoliczności faktyczne sprawy, organ może udzielić stronie rzeczywiście wyczerpującej

Zamieszczanie przez wydawnictwo własnych ogłoszeń reklamowych, dotyczących wydawanego przez siebie tytułu, we własnych czasopismach nie stanowi usługi w rozumieniu art. 2 ust. 3 pkt 1 i 2 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./.

Rzeczą strony w postępowaniu prowadzonym w trybie art. 156 Kpa jest podniesienie wszelkich okoliczności, które przemawiałyby za stwierdzeniem nieważności decyzji. Natomiast nie jest rzeczą strony podnoszenie w tym postępowaniu argumentów merytorycznych.

Nawet w przypadku nierzetelności podatkowej księgi przychodów i rozchodów organ podatkowy nie może zastosować szacunku, jeżeli dysponuje innymi dokumentami /np. rachunkami/, pozwalającymi mu na ustalenie podstawy opodatkowania /art. 11 ust. 1 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych - Dz.U. z 1993 nr 108 poz. 486 ze zm./.

1. Należności z tytułu zwrotu opłat celnych są wierzytelnością podatnika wobec Skarbu Państwa podobnie jak i jego zobowiązania podatkowe. 2. Okoliczność, że organ podatkowy nie rozstrzyga w sprawach cła nie zmienia faktu, że oba organy są Skarbem Państwa i oba powinny wiedzieć, że zwłoka każdego z nich nie może przynieść uszczerbku podatnikowi, bowiem art. 499 Kc gwarantuje mu rozpatrywanie sprawy

1. Przepisy wprowadzające ulgi podatkowe nie mogą być interpretowane ani z zastosowaniem wykładni rozszerzającej, ani z zastosowaniem wykładni ścieśniającej. 2. Mieszkanie zajmowane przez skarżącego od 1980 r. wraz z całym budynkiem, zmieniło w 1994 r. status prawny; stało się własnością spółdzielni mieszkaniowej. Mieszkanie to, jako lokal spółdzielczy, skarżący objął - w znaczeniu prawnym - z chwilą

Artykuł 26 ust. 1 pkt 5 lit. "a" ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./ nie może odnosić się do działki, która powiększy obszar zabudowanej działki /na której budowany jest dom mieszkalny/ już posiadanej przez skarżących i która nie jest sama w sobie działką "pod budowę" w rozumieniu tego przepisu.

Na podatniku, a nie na organie podatkowym spoczywa ciężar udowodnienia, że spełnia on warunki do zastosowania ulgi podatkowej, o ile zamierza z niej skorzystać. Wznosząc budynek "usługowy z mieszkaniem" podatnik powinien zadbać o możliwość wykazania wydatków poniesionych wyłącznie na cel mieszkaniowy /art. 26 ust. 1 pkt 5 lit. "b" w zw. z art. 26 ust. 6 ustawy z dnia 31 lipca 1991 r. o podatku dochodowym

Żadne postanowienie umowy nie wskazuje na to, że wolą stron było podejmowanie wspólnych działań w oparciu o wniesione wkłady, jak również aby każda ze stron była uprawniona i zobowiązana do prowadzenia wspólnych spraw /art. 865 Kc/.

1. Z przepisów dotyczących ksiąg podatkowych nie wynika obowiązek ewidencjonowania w księdze ubytków naturalnych. 2. Brak w księdze przychodów i rozchodów wpisów o zaistniałych ubytkach naturalnych nie może mieć znaczenia przy ustalaniu wysokości dochodu.

Ustawodawca polski nie uważa za koszt uzyskania przychodów w podatku dochodowym od osób fizycznych wydatków związanych z wartością własnej pracy podatnika, jego małżonka i małoletnich dzieci /art. 23 ust. 1 pkt 10 w związku z art. 8 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych - Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./.

Brak formalnego wymogu, jakim jest podpisanie wniosku o wspólne opodatkowanie nie powinien prowadzić do drastycznego skutku w postaci odmowy łącznego opodatkowania, jeśli wola łącznego opodatkowania wyrażona została dostatecznie w piśmie sporządzonym z upływem roku podatkowego.

Nie można żądać zaniechania ustalania i poboru podatku, który wynika z mocy prawa, ponieważ nie jest on przedmiotem ustalania przez organ podatkowy. W żadnym więc razie skarżący nie mógłby skutecznie dochodzić zaniechania ustalania i poboru podatku od towarów i usług.