Warunkiem odliczenia w 1993 roku wydatków na spłatę kredytu z Zakładowego Funduszu Mieszkaniowego, w części w jakiej został on przeznaczony na sfinansowanie wkładu mieszkaniowego powinno być ustalenie, że podatnik nie odliczył od dochodu do opodatkowania tej pożyczki, w roku w którym ją uzyskał.

Wydanie przez organ odwoławczy ostatecznej w toku instancji decyzji rozstrzygającej o istnieniu obowiązku podatkowego i wysokości zobowiązania podatkowego powoduje, że wstrzymanie wykonania decyzji organu I instancji traci moc prawną, a zobowiązanie ustalone decyzją organu odwoławczego staje się wymagalne i wynikający stąd obowiązek podlega egzekucji administracyjnej.

Odpis na zakładowy fundusz świadczeń socjalnych będzie kosztem uzyskania przychodu, jeżeli odpis ten zostanie dokonany zgodnie z przepisami ustawy z dnia 4 marca 1994 r. o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych Dz.U. nr 43 poz. 163 ze zm./.

Skoro ustawodawca upoważnił organy samorządu terytorialnego /rada gmin/ do stanowienia prawa miejscowego w zakresie opłat lokalnych tj. zasad ich ustalania i poboru oraz terminu płatności i wysokości stawek, czyniąc przy tym jedyne ograniczenie co do dopuszczalnej wysokości tych stawek, to z góry założył ich zróżnicowanie w zależności od miejsca prowadzenia handlu targowiskowego.

1. W stosunku do osób będących obywatelami polskimi, zamieszkałych i zameldowanych w Polsce, mimo formalnego pobytu za granicą, nie ma zastosowania art. 4 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./. 2. Skoro niezałatwienie sprawy w terminie określonym w art. 35 Kpa nastąpiło z przyczyn niezależnych od organu podatkowego a wręcz zawinionych

1. Przepis zawarty w art. 44 ust. 3 - w związku z treścią art. 42 ust. 4 - ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. 1993 nr 108 poz. 486 ze zm./ zezwala organom podatkowym na ograniczenie lub wyłączenie odpowiedzialności spadkobiercy, jeżeli ponoszenie takiej odpowiedzialności stoi w sprzeczności z zasadami współżycia społecznego. Przepis art. 42 ust. 4 jest przepisem odsyłającym

Umorzenie zaległości podatkowej, o którym mowa w art. 31 ust. 1 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. 1993 nr 108 poz. 486 ze zm./, jest instytucją nadzwyczajną, bowiem zasadą jest płacenie podatków. Jednak organ podatkowy, podejmując decyzję co do występowania bądź braku rzeczowych przesłanek uzasadniających umorzenie należności podatkowej w konkretnej sprawie, powinien

Żaden przepis ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym /Dz.U. 1996 nr 13 poz. 74 ze zm./ nie wyłącza członków komisji nie będących radnymi z zakresu objętego hipotezą art. 21 ust. 1 pkt 17 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./.

Koszty związane z zawarciem umowy kupna-sprzedaży należą do kategorii "kosztów związanych bezpośrednio z zakupem" i wchodzą w skład ceny nabycia stanowiącej podstawę do wyliczenia odpisów amortyzacyjnych środków trwałych wliczanych do kosztów uzyskania przychodu.

Art. 33 ust. 1 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ przewiduje szczególny przypadek samoistnego powstania obowiązku podatkowego, w efekcie samego wystawienia faktury lub rachunku uproszczonego, wykazującego kwotę podatku od towarów i usług, przy czym obowiązek ten przyjmuje postać swoistej sankcji.

1. Organy podatkowe podejmując decyzję w trybie art. 22 ust. 1 i art. 31 ust. 1 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. 1993 nr 108 poz. 486 ze zm./ nie są zwolnione od przestrzegania zasad przewidzianych w Kodeksie postępowania administracyjnego, w tym zebrania wyczerpującego materiału dowodowego, jego dokładnej analizy, a zwłaszcza przesłanek umorzenia oraz uzasadnienia

Istotna dla oceny, czy dane urządzenie może być zaliczone do środków trwałych, jest jego wartość w stanie kompletnym i zdatnym do użytku.

Artykuł 29 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. 1993 nr 108 poz. 486 ze zm./ nie reguluje obowiązków organów podatkowych w sprawach, w których podatek został uiszczony w wyniku niezgodnej z prawem inicjatywy podatnika, jeżeli równocześnie towarzyszy jej zamiar utajniania przez uiszczającego rzeczywistego stanu rzeczy, którego ujawnienie następuje dopiero w wyroku skazującym

1. Budynek wybudowany przez podatników na gruncie stanowiącym własność ich córki, stanowi własność córki. 2. Podatnik, który wybudował budynek na cudzym gruncie i któremu przysługuje roszczenie z art. 231 par. 1 Kc o przeniesienie własności zajętej działki, nie nabywa prawa do ulgi z tytułu poniesienia wydatków na budowę domu.

Z kontekstu, w którym ustawodawca użył w art. 25 ust. 2 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./ wyrazu "norma", wynika, w sposób nie budzący wątpliwości, że określenie to rozumieć należy w jego potocznym sensie jako "ustaloną, ogólnie przyjętą zasadę", a nie jako "regułę postępowania uznaną przez prawo za obowiązującą". Sankcji podatkowej

Jeżeli dane świadczenie jest dotacją w rozumieniu prawa budżetowego, dla zastosowania do niego przepisów ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. 1993 nr 108 poz. 486 ze zm./ w wypadku określonym w par. 1 pkt 2 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 16 lutego 1989 r. w sprawie rozciągnięcia przepisów ustawy o zobowiązaniach podatkowych na niektóre rodzaje świadczeń pieniężnych

Okoliczność, że skarżąca nie dokonywała odpisów amortyzacyjnych od środka trwałego, nie stanowi podstawy do uznania, iż koszty uboczne związane z jego zakupem, a zwiększające wartość środka trwałego podlegającego amortyzacji, mogłyby być uznane za koszt uzyskania przychodu.

W stanie prawnym roku 1995, warunki przewidziane w podpunktach "a" i "b" punktu 4 Części I Załącznika Nr 1 do rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 23 grudnia 1994 r. w sprawie karty podatkowej /Dz.U. nr 104 poz. 787/ mają zastosowanie wyłącznie do bezpośrednio poprzedzającej je treści drugiej części powołanego punktu 4 - to jest do wytwarzania przedmiotów /wyrobów/ na indywidualne zamówienie z materiałów

Zgodnie z art. 2 pkt 1 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych /Dz.U. nr 9 poz. 31 ze zm./ w związku z art. 3 ust. 3 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. 1993 nr 108 poz. 486 ze zm./ decyzja dotycząca podatku od nieruchomości w przypadku gdy nieruchomość stanowi współwłasność, winna być skierowana jako do podatników tego podatku do wszystkich

Okoliczność, że firma nie prowadziła w 1995 r. przedsiębiorstwa pod wskazanym adresem i nie figurowała wówczas w ewidencji Urzędu Skarbowego, nie przesądza, że w 1992 r. działalności gospodarczej nie prowadziła i że faktury na zakup przez skarżącego towarów w tej firmie nie stanowią dowodu transakcji nimi poświadczonych. Dla oceny takiej niezbędnym było dokonanie ustaleń faktycznych wskazujących, iż

1. W regulacji przyjętej w art. 26 ust. 1 pkt 8 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./ znajduje swój praktyczny wyraz zasada sprawiedliwości i równości opodatkowania. jest to norma o charakterze socjalnym. Osoby, o których mowa w tym przepisie są obciążone dodatkowymi wydatkami wynikającymi z niepełnosprawności. Chodzi więc o takie

1. Stosowne ustalenia faktyczne i rozważania prawne powinny być zawarte - zgodnie z art. 107 par. 3 Kpa - w uzasadnieniu decyzji, a nie dopiero w odpowiedzi na skargę. 2. Podjęcie decyzji w przedmiocie ograniczenia wysokości zaliczek przewidziane w art. 44 ust. 5 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./ uzależnione jest od uznania organów

Na podstawie art. 53 ust. 3 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ tylko podatnik sprzedający w ciągu ostatnich trzech miesięcy przed wejściem w życie podatku od towarów i usług, ponad 65 procent towarów osobom fizycznym nie prowadzącym działalności gospodarczej, mógł całość zapasów, jakie pozostały mu na dzień 5 lipca 1993