Użyte w art. 31 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. 1993 nr 108 poz. 486 ze zm./ nieostre pojęcie "wypadki gospodarczo lub społecznie uzasadnione" ma szeroki zakres znaczeniowy i powinno być interpretowane w zależności od okoliczności sprawy. Obejmuje ono również sytuację, w której błędne zastosowanie stawki podatku zostało spowodowane przyznanymi przez Ministerstwo
Prawidłowe zastosowanie przepisu art. 21 ust. 4 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ wymaga ustalenia i rozważenia wszystkich przesłanek wymienionych w tymże przepisie oraz w art. 21 ust. 5. Decyzje jakie w tej mierze zapadają, nie są oparte na tzw. pełnym uznaniu administracyjnym. Organ państwowy, działając w granicach
Warunkiem koniecznym zachowania prawa do obniżenia podatku należnego jest sporządzenie lub przyjęcie przez podatnika takiej faktury, która by zawierała informacje, o których mowa w art. 32 ust. 1 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./. Rozszerzenie tych wymogów w przepisach rozporządzenia Ministra Finansów, jeżeli dotyczy
Art. 14 ust. 6 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ w sposób jednoznaczny przewiduje możliwość złożenia przez podatnika rozpoczynającego działalność gospodarczą oświadczenia o wyborze zwolnienia od podatku. Jest to warunek niezbędny do uzyskania prawa do zwolnienia od podatku VAT. Niezłożenie przez podatnika takiego oświadczenia
Zawarcie umowy najmu lokalu użytkowego z zarządem miasta skutkuje po stronie najemcy powstaniem obowiązku w podatku od nieruchomości /art. 2 pkt 2 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych - Dz.U. nr 9 poz. 31 ze zm./.
Decyzja organu nie zawierająca uzasadnienia przyczyn odmowy zastosowania art. 31 ust. 1 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. 1993 nr 108 poz. 486 ze zm./ rażąco narusza art. 107 Kpa.
Obowiązek podatkowy, dotyczący podatku od towarów i usług, powstaje z chwilą wydania /dostarczenia/, przekazania, zamiany, darowizny towaru lub wykonania usługi /art. 6 ust. 1 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym - Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./. Data wyżej wymienionych zdarzeń, z którymi ustawa wiąże powstanie obowiązku, decyduje więc o tym, które przepisy
Tylko w sytuacji stwierdzenia przez organ podatkowy uchybień w ewidencji o jakich mowa w art. 27 ust. 4 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ dotyczących określenia wysokości podatku naliczonego skutkujących jego zawyżeniem możliwe jest stosowanie przy wymiarze podatku stawki zwielokrotnionej /art. 27 ust. 5 pkt 2 tej ustawy
Sformułowanie przepisu art. 19 ust. 3a ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ "obniżenie (...) nie może nastąpić jednak wcześniej niż" oznacza, że choć podstawowym decydującym o dopuszczalnym czasie obniżenia podatku zdarzeniem jest otrzymanie faktury, to jednak mimo otrzymania faktury do obniżenia dojść nie może dopóki nabywca
1. Przepis art. 9 ust. 7 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ nie ma zastosowania w przypadku, gdy osoba fizyczna posiadająca NIP poprzez połączenie się z innymi osobami fizycznymi zawiązuje spółkę cywilną. 2. Zmiana formy prawnej działalności nie jest zmianą danych w świetle art. 9 ust. 10 cyt. ustawy. 3. Brak zgłoszenia
Niezachowanie terminu, o którym mowa w par. 40b ust. 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 12 maja 1993 r. w sprawie podatku od towarów i usług /Dz.U. nr 39 poz. 176 ze zm./ nie mogło spowodować utraty prawa do powiększenia podatku naliczonego za okres od dnia 1 stycznia do dnia 31 marca 1994 r., przyznanego podatnikom spełniającym wymogi określone w ustępie 1 wspomnianego przepisu.
Okoliczność, że błędnie dokonano wpisu do ewidencji, dotyczącego nabytego samochodu osobowego, co spowodowało odliczenie podatku naliczonego z naruszeniem art. 15 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./, nie stanowi podstawy do zastosowania wprost sankcji wynikającej z art. 27 ust. 5 pkt 2 ustawy, bez wykazania
Dokonanie oszacowania na podstawie wartości sprzedaży wynikającej z dokumentów wybranych losowo nasuwa zastrzeżenia co do jego wiarygodności.
Dla celów podatkowych, a w szczególności podwyższenia podstaw opodatkowania podatkiem dochodowym, nie może służyć wykładnia wywodząca się z innej gałęzi prawa.
Zgodnie z art. 6 ust. 1 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ obowiązek podatkowy w tym podatku powstaje z chwilą wykonania usługi. Z przepisu tego nie wynika, aby obowiązek podatkowy wykonania zobowiązania podatkowego był uzależniony od uprzedniego doręczenia decyzji w tym przedmiocie.
Podatek od towarów i usług jest podatkiem rozlicznym w okresach miesięcznych. Miesięczne deklaracje składane przez podatnika, należy badać oddzielnie w odniesieniu do każdego miesiąca. Ujęcie zatem w kwocie podatku naliczonego obniżającego podatek należny kwoty, która stanowić może taki podatek dopiero w następnym miesiącu stanowi naruszenie przepisu art. 27 ust. 4 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r.
Postępowanie karno-skarbowe mające na celu ustalenie faktu popełnienia przestępstwa z ustawy Karno Skarbowej z dnia 26 października 1971 r. /Dz.U. 1984 nr 22 poz. 103/ pozostaje bez wpływu na wszczęcie postępowania administracyjnego, mającego na celu ustalenie należności celnych.
1. W toku postępowania dotyczącego ewentualnej odpowiedzialności osób trzecich za zobowiązanie podatkowe - a więc i odpowiedzialności wspólnika za zobowiązania spółki - przedmiotem ustaleń i rozstrzygnięcia jest istnienie przesłanek podmiotowych odpowiedzialności danej osoby /to jest czy konkretny podmiot odpowiada i w jakim zakresie za zobowiązania innego podmiotu/, nie istnieją natomiast podstawy-przesłanki
Poza dokumentami, o których mowa w art. 26 ust. 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./, podatnik nie może za pomocą innych dowodów przewidzianych w Kodeksie postępowania administracyjnego /np. przy pomocy świadków/ wykazywać np., że wbrew treści dokumentu wydatki zostały poniesione przez inną osobę niż ta, która została w dokumencie
Organy podatkowe, stosując rozwiązanie przewidziane w art. 25 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./ winny mieć zawsze na względzie to, iż stanowi ono wyjątek od zasady, powinny zatem stosować te przepisy z ostrożnością, a postanowienia ustawy nie mogą być też w żadnym razie interpretowane rozszerzająco.
W uchwale Składu Siedmiu Sędziów Naczelnego Sądu Administracyjnego podjętej w dniu 9 września 1996 r. FPS 3/96 /ONSA 1996 nr 4 poz. 150/ stwierdzono, że "decyzja rozstrzygająca na podstawie art. 47 ust. 2 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. 1993 nr 108 poz. 486 ze zm./ o odpowiedzialności za zobowiązania spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z tytułu podatków nie
Wejście w życie z dniem 1 stycznia 1994 r. nowej regulacji dotyczącej oprocentowania nadpłat oznacza nic innego, jak tylko stosowanie tej regulacji do nadpłat istniejących w czasie jej obowiązywania, to jest do nadpłat powstałych od 1 stycznia 1994 r. oraz nadpłat powstałych wprawdzie wcześniej, ale jedynie za okres od tej daty do dnia ich zwrotu, jeżeli według poprzednio obowiązującej ustawy oprocentowanie