1. Rozgraniczenie sprzecznych interesów: z jednej strony podatnika ubiegającego się o ulgę, a z drugiej - budżetu Państwa, i danie priorytetu jednemu z nich na tle okoliczności konkretnej sprawy jest istotą uznania administracyjnego, przewidzianego w art. 31 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. 1993 nr 108 poz. 486 ze zm./. Sąd administracyjny nie jest władny wkraczać

Art. 14 ust. 6 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ w sposób jednoznaczny przewiduje możliwość złożenia przez podatnika rozpoczynającego działalność gospodarczą oświadczenia o wyborze zwolnienia od podatku. Jest to warunek niezbędny do uzyskania prawa do zwolnienia od podatku VAT. Niezłożenie przez podatnika takiego oświadczenia

Warunkiem koniecznym zachowania prawa do obniżenia podatku należnego jest sporządzenie lub przyjęcie przez podatnika takiej faktury, która by zawierała informacje, o których mowa w art. 32 ust. 1 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./. Rozszerzenie tych wymogów w przepisach rozporządzenia Ministra Finansów, jeżeli dotyczy

Prawidłowe zastosowanie przepisu art. 21 ust. 4 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ wymaga ustalenia i rozważenia wszystkich przesłanek wymienionych w tymże przepisie oraz w art. 21 ust. 5. Decyzje jakie w tej mierze zapadają, nie są oparte na tzw. pełnym uznaniu administracyjnym. Organ państwowy, działając w granicach

Zawarcie umowy najmu lokalu użytkowego z zarządem miasta skutkuje po stronie najemcy powstaniem obowiązku w podatku od nieruchomości /art. 2 pkt 2 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych - Dz.U. nr 9 poz. 31 ze zm./.

Decyzja organu nie zawierająca uzasadnienia przyczyn odmowy zastosowania art. 31 ust. 1 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. 1993 nr 108 poz. 486 ze zm./ rażąco narusza art. 107 Kpa.

Niezachowanie terminu, o którym mowa w par. 40b ust. 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 12 maja 1993 r. w sprawie podatku od towarów i usług /Dz.U. nr 39 poz. 176 ze zm./ nie mogło spowodować utraty prawa do powiększenia podatku naliczonego za okres od dnia 1 stycznia do dnia 31 marca 1994 r., przyznanego podatnikom spełniającym wymogi określone w ustępie 1 wspomnianego przepisu.

Tylko w sytuacji stwierdzenia przez organ podatkowy uchybień w ewidencji o jakich mowa w art. 27 ust. 4 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ dotyczących określenia wysokości podatku naliczonego skutkujących jego zawyżeniem możliwe jest stosowanie przy wymiarze podatku stawki zwielokrotnionej /art. 27 ust. 5 pkt 2 tej ustawy

Obowiązek podatkowy, dotyczący podatku od towarów i usług, powstaje z chwilą wydania /dostarczenia/, przekazania, zamiany, darowizny towaru lub wykonania usługi /art. 6 ust. 1 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym - Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./. Data wyżej wymienionych zdarzeń, z którymi ustawa wiąże powstanie obowiązku, decyduje więc o tym, które przepisy

Sformułowanie przepisu art. 19 ust. 3a ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ "obniżenie (...) nie może nastąpić jednak wcześniej niż" oznacza, że choć podstawowym decydującym o dopuszczalnym czasie obniżenia podatku zdarzeniem jest otrzymanie faktury, to jednak mimo otrzymania faktury do obniżenia dojść nie może dopóki nabywca

1. Przepis art. 9 ust. 7 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ nie ma zastosowania w przypadku, gdy osoba fizyczna posiadająca NIP poprzez połączenie się z innymi osobami fizycznymi zawiązuje spółkę cywilną. 2. Zmiana formy prawnej działalności nie jest zmianą danych w świetle art. 9 ust. 10 cyt. ustawy. 3. Brak zgłoszenia

Okoliczność, że błędnie dokonano wpisu do ewidencji, dotyczącego nabytego samochodu osobowego, co spowodowało odliczenie podatku naliczonego z naruszeniem art. 15 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./, nie stanowi podstawy do zastosowania wprost sankcji wynikającej z art. 27 ust. 5 pkt 2 ustawy, bez wykazania

Dokonanie oszacowania na podstawie wartości sprzedaży wynikającej z dokumentów wybranych losowo nasuwa zastrzeżenia co do jego wiarygodności.

Zgodnie z art. 6 ust. 1 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ obowiązek podatkowy w tym podatku powstaje z chwilą wykonania usługi. Z przepisu tego nie wynika, aby obowiązek podatkowy wykonania zobowiązania podatkowego był uzależniony od uprzedniego doręczenia decyzji w tym przedmiocie.

Dla celów podatkowych, a w szczególności podwyższenia podstaw opodatkowania podatkiem dochodowym, nie może służyć wykładnia wywodząca się z innej gałęzi prawa.

1. W toku postępowania dotyczącego ewentualnej odpowiedzialności osób trzecich za zobowiązanie podatkowe - a więc i odpowiedzialności wspólnika za zobowiązania spółki - przedmiotem ustaleń i rozstrzygnięcia jest istnienie przesłanek podmiotowych odpowiedzialności danej osoby /to jest czy konkretny podmiot odpowiada i w jakim zakresie za zobowiązania innego podmiotu/, nie istnieją natomiast podstawy-przesłanki

Postępowanie karno-skarbowe mające na celu ustalenie faktu popełnienia przestępstwa z ustawy Karno Skarbowej z dnia 26 października 1971 r. /Dz.U. 1984 nr 22 poz. 103/ pozostaje bez wpływu na wszczęcie postępowania administracyjnego, mającego na celu ustalenie należności celnych.

Podatek od towarów i usług jest podatkiem rozlicznym w okresach miesięcznych. Miesięczne deklaracje składane przez podatnika, należy badać oddzielnie w odniesieniu do każdego miesiąca. Ujęcie zatem w kwocie podatku naliczonego obniżającego podatek należny kwoty, która stanowić może taki podatek dopiero w następnym miesiącu stanowi naruszenie przepisu art. 27 ust. 4 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r.

Poza dokumentami, o których mowa w art. 26 ust. 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./, podatnik nie może za pomocą innych dowodów przewidzianych w Kodeksie postępowania administracyjnego /np. przy pomocy świadków/ wykazywać np., że wbrew treści dokumentu wydatki zostały poniesione przez inną osobę niż ta, która została w dokumencie

W uchwale Składu Siedmiu Sędziów Naczelnego Sądu Administracyjnego podjętej w dniu 9 września 1996 r. FPS 3/96 /ONSA 1996 nr 4 poz. 150/ stwierdzono, że "decyzja rozstrzygająca na podstawie art. 47 ust. 2 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. 1993 nr 108 poz. 486 ze zm./ o odpowiedzialności za zobowiązania spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z tytułu podatków nie

Organy podatkowe, stosując rozwiązanie przewidziane w art. 25 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./ winny mieć zawsze na względzie to, iż stanowi ono wyjątek od zasady, powinny zatem stosować te przepisy z ostrożnością, a postanowienia ustawy nie mogą być też w żadnym razie interpretowane rozszerzająco.

Wejście w życie z dniem 1 stycznia 1994 r. nowej regulacji dotyczącej oprocentowania nadpłat oznacza nic innego, jak tylko stosowanie tej regulacji do nadpłat istniejących w czasie jej obowiązywania, to jest do nadpłat powstałych od 1 stycznia 1994 r. oraz nadpłat powstałych wprawdzie wcześniej, ale jedynie za okres od tej daty do dnia ich zwrotu, jeżeli według poprzednio obowiązującej ustawy oprocentowanie