Z samego faktu sprzedaży lokalu mieszkalnego przez gminę nie wynika, iż tym samym został spełniony warunek określony w art. 26 ust. 1 pkt 5 lit. "d" ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. nr 80 poz. 350 ze zm./. Przy interpretacji wspomnianego przepisu należy bowiem stosować wykładnię ścisłą, a nie rozszerzającą. zmierzającą do objęcia ulgą także budynków /lokali

Skarżący twierdzi, iż z samochodu korzystał w jakimś stopniu przy prowadzeniu działalności gospodarczej, podobnie jak z mieszkania, telefonu i innych składników swego majątku osobistego. Kwestionuje jednak istnienie związku prawnego pomiędzy tym samochodem i majątkiem ściśle związanym z prowadzeniem działalności gospodarczej. Organy podatkowe nie wyjaśniły tego, czy przedmiotowy samochód można uznać

1. W przypadku używania samochodu osobowego obcego, w tym także udziałowca czy osoby wykonującej pracę na podstawie umowy-zlecenia, podatnik obowiązany jest zwrócić koszty używania samochodu jego właścicielowi /posiadaczowi/ bądź sam je ponosić. Zwrot kosztów używania samochodu prywatnego udziałowca nie jest wydatkiem ponoszonym na rzecz udziałowca w rozumieniu art. 16 ust. 1 pkt 38 ustawy z dnia 15

W sprawach odpowiedzialności wspólników za zobowiązania podatkowe spółki z ograniczoną odpowiedzialnością art. 40 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. 1993 nr 108 poz. 486 ze zm./ ma wówczas i w tych częściach zastosowanie, o ile nie modyfikuje go lex specialis, tzn. art. 47 ust. 2 tej ustawy.

Ustawa z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./ w brzmieniu obowiązującym w 1993 r. nie zawierała definicji wkładu budowlanego, o którym mowa w art. 26 ust. 1 pkt 5 lit. "c" ustawy. W tym stanie prawnym doszło do wydania szeregu wyroków Naczelnego Sądu Administracyjnego oraz uchwał Sądu Najwyższego, w których przyjęto pogląd, że wydatki na spłatę

Przepis art. 27 ust. 5 pkt 1 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ wskazuje jedynie sposób ustalania podatku należnego za okres miesięczny w sytuacji stwierdzenia, że podatnik narusza obowiązki określone w art. 27 ust. 4 ustawy, nie stanowiąc samoistnej podstawy do wydania decyzji z pominięciem art. 10 ust. 2 wyżej wymienionej

O tym, czy rekultywacja jest zakończona, a tym samym, czy grunty straciły związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, decyduje moment, kiedy decyzja o zakończeniu rekultywacji staje się ostateczna, a nie faktyczne zakończenie prac rekultywacyjnych.

1. Przymusowe wykonanie zobowiązania podatkowego w czasie trwania postępowania w sprawie umorzenia zaległych podatków nie czyni bezprzedmiotowym tego postępowania, bowiem nie unicestwia prawa strony do merytorycznego rozpatrzenia jej żądania w świetle art. 31 ust. 1 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. 1993 nr 108 poz. 486 ze zm./. 2. Artykuł 26 ust. 1 cyt. ustawy, regulujący

Wydatek na wpłacenie kaucji nie może być uznany za koszt uzyskania przychodu ze względu na swój zwrotny charakter. Trzeba przy tym wskazać konsekwentnie, że gdyby kaucję uznać za koszt uzyskania przychodu, to jej zwrot byłby przychodem podlegającym opodatkowaniu. organy podatkowe słusznie więc uznały, że kaucja jest świadczeniem nie rzutującym w żaden sposób na obowiązek podatkowy, a więc obojętnym

Odmówić udzielenia odpowiedzi na przedstawione pytanie prawne.

Nie podlega opłacie skarbowej na podstawie art. 3 ust. 1 pkt 5 lit. "a" ustawy z dnia 31 stycznia 1989 r. o opłacie skarbowej /Dz.U. nr 4 poz. 23 ze zm./ sprzedaż wierzytelności: a/ w okresie od 18 marca 1992 r. do 4 lipca 1993 r., gdy sprzedawcą był podmiot wykonujący działalność gospodarczą /w zakresie obrotu wierzytelnościami/; b/ od 5 lipca 1993 r., kiedy dokonuje jej podatnik podatku od towarów

Duplikat jest drugim egzemplarzem tego samego dokumentu, potwierdzającym stan faktyczny wynikający z oryginału. W związku z tym dopuszczalne jest obniżenie podatku należnego o kwotę podatku naliczonego na podstawie duplikatu dokumentu SAD /art. 19 ust. 3 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./.

Jeżeli w dacie wystawienia decyzji organu I instancji podatnik nie istniał, albowiem wskazana spółka cywilna została rozwiązana, o czym powiadomiono Urząd Skarbowy, brak było podstaw faktycznych i prawnych do doręczenia decyzji wymiarowych nie istniejącemu podmiotowi /podatnikowi/. W takiej sytuacji w dyspozycji organów podatkowych pozostawały ewentualnie środki określone w art. 40 i art. 47 ustawy

Przewidziany w art. 45 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. nr 80 poz. 350 ze zm./ termin do złożenia zeznania podatkowego jest terminem materialnoprawnym. Może on być odroczony przez organ podatkowy na wniosek podatnika, złożony przed upływem terminu na podstawie art. 13 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. 1993 nr 108

Wadliwe przeniesienie danych liczbowych z ewidencji, o której mowa w art. 27 ust. 4 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./, do deklaracji podatkowej VAT-7 nie uzasadnia stosowania sankcji z art. 27 ust. 5 pkt 2 tej ustawy.

Osoby pozostające w konkubinacie nie mogą korzystać z możliwości łącznego opodatkowania dochodów. Nie tylko bowiem nie są małżonkami, ale również nie istnieje między nimi wspólność majątkowa, jak tego wymaga art. 6 ust. 2 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. nr 80 poz. 350 ze zm./.

1. Gmina nie dysponuje ogólnym "władztwem podatkowym", które upoważniałoby ją do samodzielnego wprowadzania na swoim terenie podatków czy też opłat albo też do generalnego uchylania istniejących ustawowych obowiązków podatkowych. 2. Brak jest przesłanek prawnych, by rada gminy była uprawniona do ustanowienia opłaty administracyjnej od decyzji o zmianach warunków zabudowy i zagospodarowania terenu.

1. Praktyka późnego ogłaszania nowych aktów normatywnych w stosunku do daty ich wejścia w życie czyni fikcją możliwość przestrzegania obowiązującego prawa podatkowego przez podatników. 2. Skoro z winy naczelnego organu administracji podatkowej podatnik nie mógł spełnić wszystkich wymogów związanych z fakturą eksportową w komisie, a organy podatkowe nie kwestionują faktu samego eksportu w komisie ani

Pojęcie targowiska dla potrzeb opłaty targowej zawiera ustawa z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych /Dz.U. nr 9 poz. 31 ze zm./ a dla prawnego określenia organizacji stanowiącej zespół terenowo-budowlany przeznaczony do handlu - dekret z dnia 2 sierpnia 1951 r. o targach i targowiskach /Dz.U. nr 41 poz. 312 ze zm./.

1. Pojęcie targowiska dla potrzeb opłaty targowej zawiera ustawa z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych /Dz.U. nr 9 poz. 31 ze zm./, a dla prawnego określenia organizacji stanowiącej zespół terenowo-budowlany przeznaczony do handlu - dekret z dnia 2 sierpnia 1951 r. o targach i targowiskach /Dz.U. nr 41 poz. 312 ze zm./. 2. Dla oceny, czy sprzedaż miała miejsce na targowisku nie

1. Do stanów faktycznych powstałych po dniu 1 kwietnia 1995 r., wobec braku w ustawie z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych /Dz.U. 1993 nr 106 poz. 482 ze zm./ definicji wyrażenia: "budynek mieszkalny wielorodzinny", wobec braku możliwości wyjaśnienia tego pojęcia drogą wykładni gramatycznej oraz braku możliwości ustalenia jego istoty w oparciu o wykładnię systematyczną wewnętrzną

W świetle art. 5 ust. 2 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych /brzmienie sprzed nowelizacji - Dz.U. nr 9 poz. 31 ze zm./, okoliczność, że zadania gospodarcze lub inwestycyjne jeszcze nie zostały rozpoczęte nie ma wpływu na charakter gruntów nabytych w celu prowadzenia na nich działalności gospodarczej.

Każdy budynek mieszkalny posiadający więcej niż jeden lokal mieszkalny przed dniem wejścia w życie przepisów rozporządzenia Ministra Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa z dnia 14 grudnia 1994 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie /Dz.U. nr 10 poz. 46/, uznany być musi za obiekt, o którym mowa w art. 18 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r.

Użyte w art. 31 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. 1993 nr 108 poz. 486 ze zm./ nieostre pojęcie "wypadki gospodarczo lub społecznie uzasadnione" ma szeroki zakres znaczeniowy i powinno być interpretowane w zależności od okoliczności sprawy. Obejmuje ono również sytuację, w której błędne zastosowanie stawki podatku zostało spowodowane przyznanymi przez Ministerstwo