Orzeczenia
1. Treść par. 2 ust. 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 6 lutego 1989 r. w sprawie zwolnienia od podatku dochodowego dochodów z tytułu niektórych rodzajów działalności gospodarczej /Dz.U. nr 3 poz. 20 ze zm./, wprowadzającego zasadę, że nie uważa się za uruchomienie produkcji zmiany właściciela przedsiębiorstwa, nie zwalnia organów podatkowych z obowiązku badania, czy w chwili sprzedaży przedsiębiorstwo
Obowiązek podatkowy w podatku dochodowym od osób fizycznych powstaje nie z chwilą wydatkowania osiągniętego dochodu, lecz z chwilą jego uzyskania, wobec czego 5-letni okres przedawnienia ustalenia wysokości zobowiązania podatkowego w przypadku opodatkowania dochodu nie znajdującego pokrycia w ujawnionych źródłach przychodów biegnie od końca roku podatkowego, w którym obowiązek podatkowy powstał, a
Żaden przepis ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ nie upoważnia organów podatkowych do uznania pomyłki w jednej cyfrze NIP jako dyskwalifikującej fakturę VAT i przyjęcia fikcji, że NIP w ogóle nie został wpisany.
Nie może istnieć w obiegu prawnym decyzja, którą w sposób dowolny ustala się wartość udziałów w nieruchomości, nie zważając na jednoznaczne i nie wymagające jakiejkolwiek wykładni brzmienie przepisu.
Czynność cywilnoprawna, w wyniku której nastąpił zakup wierzytelności przez Bank nie podlega opłacie skarbowej /art. 3 ust. 1 pkt 5 lit. "a" ustawy z dnia 31 stycznia 1989 r. o opłacie skarbowej - Dz.U. nr 4 poz. 23 ze zm./.
1. W 1992 r. obowiązujące wówczas brzmienie art. 15 ust. 2 pkt 10 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych /Dz.U. nr 21 poz. 86 ze zm./, przewidywało, że kosztami uzyskania przychodu są także inne rezerwy, jeżeli obowiązek ich tworzenia w ciężar kosztów wynika z innych przepisów. Wynika stąd, że przedmiotowe rezerwy na naprawy gwarancyjne byłyby kosztami uzyskania przychodów
Wykorzystanie w deklaracji VAT-7 kwoty podatku naliczonego będącego nadwyżką rozliczenia podatku od towarów i usług odrębnego podatnika, jakim była spółka cywilna, jest bezspornym nadużyciem przysługującego podatnikowi prawa wynikającego z art. 19 ust. 1 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./. Powoływanie się przez stronę
Natomiast, gdy chodzi o moment powstania nadpłaty, gdy doszło do niej wskutek wykonania świadczenia podatkowego w kwocie wyższej niż należna, chwilą jej powstania jest moment spełnienia świadczenia.
W interesie ewentualnego podatnika jest przedstawienie materiału dowodowego, z którego wynikałoby, że jego wydatki znajdują pokrycie w źródłach przychodu już opodatkowanych lub wolnych od podatku.
Nie może być pracownikiem Spółki z o.o. osoba, która jest jedynym udziałowcem i dyrektorem Zarządu, bowiem nie powstał w związku z zawartą umową, nazwaną umową o pracę stosunek podporządkowania, będący immanentną cechą stosunku pracy.
Zgodnie z art. 203 Kh w umowach pomiędzy spółką a członkami zarządu, a także w sporach z nimi, reprezentuje spółkę rada nadzorcza lub pełnomocnicy powołani uchwałą wspólników, stąd: 1/ umowa o pracę zawarta przez jednoosobową spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością, działającą przez wspólnika będącego prezesem jej jednoosobowego zarządu, z tym wspólnikiem jest nieważna. 2/ wydatki związane z wypłaceniem
Par. 35 ust. 5 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 8 grudnia 1994 r. w sprawie wykonania przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 133 poz. 688 ze zm./ nie określa terminu, w którym dokonuje się obniżenia kwoty podatku należnego. Obowiązują w tym zakresie przepisy art. 19 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym
Podatnik nie ma prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w przypadku gdy zakup danego towaru nie stanowi kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./.
Zakup prawa wieczystego użytkowania gruntu zabudowanego budynkiem mieszkalnym nie podlega odliczeniu w rozumieniu art. 26 ust. 1 pkt 5 lit. "a" ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. nr 80 poz. 350 ze zm./.
Przepis par. 35 ust. 5 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 8 grudnia 1994 r. w sprawie wykonania przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 133 poz. 688 ze zm./ nie określa terminu, w którym dokonuje się obniżenia kwoty podatku należnego. Termin ten określa art. 19 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym
1. Skoro art. 30 ust. 1 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ nie różnicuje sprzedaży, to w celu obliczenia podatku należnego winno się dokonywać podziału całej sprzedaży w proporcjach wynikających z udokumentowanych zakupów w miesiącu, w którym dokonano zakupu. Za takim stanowiskiem przemawia oparcie uproszczonej metody
1. Tereny poeksploatacyjne kopalń przed zakończeniem ich rekultywacji są terenami związanymi z działalnością gospodarczą w rozumieniu art. 5 ust. 2 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych /Dz.U. nr 9 poz. 31 ze zm./. 2. Zakończenie procesu rekultywacji gruntów nie następuje wskutek protokołu odbioru prac rekultywacyjnych, ale w wyniku wydania decyzji administracyjnej, po
Artykuł 45 ust. 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. nr 80 poz. 350 ze zm./ jest samoistną podstawą do wydania decyzji deklaratoryjnej przez organ podatkowy, korygującej wysokość podatku wykazanego przez podatnika w zeznaniu podatkowym.
Zgodnie z podstawową zasadą państwa prawnego lex retro non agit, nie można stosować wprowadzonych później ostrzejszych przepisów do stanów faktycznych zaistniałych wcześniej. Powyższa zasada ma w pełni zastosowanie do postępowania w sprawach podatkowych. Jedynie w określonych sytuacjach dopuszcza się możliwość zastosowania przepisów późniejszych, obowiązujących w chwili wydawania decyzji, jednakże
Z brzmienia przepisu art. 14 ust. 3 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ nie wynika, że ustawodawca zezwala na zmniejszenie podatku należnego o kwoty podatku naliczonego wynikające z dokumentów celnych.
Przesłanką podjęcia decyzji w sprawie umorzenia zaległości podatkowej jest sytuacja podatnika istniejąca w chwili podejmowania decyzji o umorzeniu, a nie zdarzenia wcześniejsze z okresu prowadzenia działalności gospodarczej.
1. Sankcji przewidzianej w art. 27 ust. 5 pkt 2 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./, z uwagi na jej wysokość, która może przekraczać zysk osiągnięty przez podatnika, nie sposób uznać za podatek. Istotą podatku jest bowiem oddanie Skarbowi Państwa przez podatnika tylko części uzyskanego przysporzenia majątkowego. 2. Skutkiem
Organy podatkowe mają uprawnienia do badania treści umów pod kątem skutków jakie wywołują one w sferze praw i obowiązków o charakterze publicznoprawnym. Nie narusza to fundamentalnej zasady kształtowania stosunków cywilnoprawnych - swobody umów.