Orzeczenia
1. Przepis art. 8 ust. 2 ustawy z dnia 13 lipca 1990 r. o prywatyzacji przedsiębiorstw państwowych /Dz.U. nr 51 poz. 298 ze zm./ statuuje następstwo prawne pod tytułem ogólnym /sukcesję generalną/ obejmujące ogół praw i obowiązków poprzednika prawnego, przechodzących na jego następcę. 2. Dopiero z dniem 1 stycznia 1993 r. można mówić o prawnym ograniczeniu możliwości skorzystania przez spółkę powstałą
Zwrot na podstawie art. 21 ust. 2 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./, nadwyżki podatku naliczonego nad podatkiem należnym następuje z mocy samego prawa. Nie wymaga zatem przeprowadzenia jakiegokolwiek postępowania podatkowego i wydania decyzji administracyjnej. Zwrot ten jest czynnością materialno-techniczną. Z kolei art
W przypadku gdy w wyniku umowy cywilnoprawnej zawartej z jednostkami organizacyjnymi Państwowego Gospodarstwa Leśnego Lasy Państwowe przekazano w posiadanie zależne nieruchomość stanowiącą własność Skarbu Państwa, obowiązek podatkowy w podatku od nieruchomości ciąży na mocy art. 2 pkt 2 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych /Dz.U. nr 9 poz. 31 ze zm./ na posiadaczu zależnym
udzielić odpowiedzi jak w uchwale Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 24 czerwca 1996 r. - FPK 6/96.
udzielić odpowiedzi jak w uchwale Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 24 czerwca 1996 r. sygnatura FPK 6/96.
Zasady obliczania odsetek od nadpłaconych i nienależnie uiszczonych podatków /od nadpłat/ wprowadzone z dniem 1 stycznia 1994 r. na skutek nadania art. 29 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. 1993 nr 108 poz. 486 ze zm./ nowego brzmienia dotyczą wszystkich nadpłat zwracanych po tej dacie. Nieistotną zatem rzeczą jest data powstania nadpłaty.
Art. 45 ust. 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./ jest przepisem szczególnym w stosunku do art. 5 ust.3 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. 1993 nr 108 poz. 486 ze zm./. Wydanie decyzji określającej inną wysokość podatku dochodowego od osób fizycznych, nie jest tylko uwarunkowane niewykonaniem przez
Na podstawie art. 26 ust. 1 pkt 5 lit. "a" ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./ podatnik może odliczyć od podstawy obliczenia podatku zarówno wydatek na nabycie gruntu nie zabudowanego, przeznaczonego w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego pod zabudowę mieszkaniową, jak i wydatek na nabycie gruntu zabudowanego, jeśli
Faktura wystawiona przez nie istniejący podmiot gospodarczy nie może być podstawą do obniżenia kwoty podatku należnego na podstawie art. 19 ust. 1 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./.
Odmówić odpowiedzi na przedstawione pytanie prawne.
1. Wykroczenie poza ściany budynku przy pomiarze powierzchni użytkowej budynku stanowiącej podstawę opodatkowania podatkiem od nieruchomości jest możliwe tylko wtedy, gdy dotyczy takiej części budynku, która oprócz pokrycia dachowego ma słupy albo filary /art. 4 ust. 1 w związku z art. 3 ust. 4 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych Dz.U. nr 9 poz. 31 ze zm./. 2. Stawki
1. Przepis art. 175 par. 1 Kpa, jako norma prawna o charakterze procesowym, nie stanowi materialnoprawnej podstawy żądania zwrotu nadpłaty podatku. 2. Podatnik, którego żądanie zgłoszone w trybie art. 175 par. 1 Kpa zostało uwzględnione, a nadpłata zwrócona stosownie do art. 29 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. 1993 nr 108 poz. 486 ze zm./, ma prawo do oprocentowania
Par. 40a ust. 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 12 maja 1993 r. w sprawie podatku od towarów i usług /Dz.U. nr 39 poz. 176 ze zm./ został wydany z przekroczeniem zakresu upoważnienia ustawowego, określonego w art. 50 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./.
Brak oznaczenia podatnika w rozstrzygnięciu decyzji podatkowej nie daje podstawy do wzruszenia tej decyzji, jeżeli z jej uzasadnienia wynika w sposób niewątpliwy, że zobowiązanym do uiszczenia podatku jest dający się określić konkretny podatnik.
Treść przepisu art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./ w zestawieniu z zawartym w art. 23 wykazem wydatków i wartości nie uważanych przez ustawę za koszty uzyskania przychodów wskazuje na to, że kosztem uzyskania przychodów są według ustawy nie wszelkie wydatki związane z osiągnięciem przychodów z działalności gospodarczej
Odroczenie terminu oznacza przesunięcie końcowej daty na dokonanie określonej czynności w drodze stosownej decyzji organu podatkowego wydanej na wniosek podatnika. Czas, na jaki termin może być odroczony, zależy od uznania organu podatkowego.
Zakwestionowanie - z punktu widzenia przepisów o rachunkowości - księgowania zakupionych surowców bezpośrednio w "koszty" nie może oznaczać, iż z punktu widzenia przepisów prawa podatkowego wydatki te nie mogą być traktowane jako koszty rzeczywiście poniesione.
Przy ustalaniu podstaw opodatkowania w drodze szacunku sposób dokonywania tego przez organ podatkowy pozostawiony jest jego uznaniu, jednakże szacowania tej podstawy winno być oparte na w miarę realnych założeniach i dokonane przy uwzględnieniu logicznych metod rozumowania.
Przepis art. 31 ust. 1 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. 1993 nr 108 poz. 486 ze zm./ ma charakter wyjątkowy, zasadą jest bowiem płacenie podatków w terminie przewidzianym prawem. Jedynie szczególne okoliczności mogą spowodować odstępstwo od tej zasady. Niepowodzenia finansowe w działalności gospodarczej nie mogą skutkować po stronie organów podatkowych obowiązku
Nie można mówić o oszacowaniu sprzedaży w rozumieniu art. 27 ust. 5 pkt 1 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./, jeżeli w miesiącu sprzedaż /towaru, usługi/ ogranicza się do jednej transakcji, a organ podatkowy przyjmuje za podatnikiem jej wartość jako podstawę opodatkowania.