1. Nie można mówić o podróży służbowej jeżeli pracownik wykonuje zadanie w miejscowości, w której znajduje się jego stałe miejsce pracy, a tym samym nie ma uzasadnienia w takim przypadku wydawać przez pracodawcę polecenia wyjazdu służbowego i dokumentować ewentualne koszty. 2. Przy wykonywaniu swoich uprawnień organy podatkowe nie mogą ingerować w treść umów o pracę, a zwłaszcza w sposób wynagradzania

1. Kontrola legalności decyzji uznaniowych sprawowana przez Naczelny Sąd Administracyjny polega w szczególności na sprawdzeniu, czy jej wydanie poprzedzone było prawidłowo przeprowadzonym postępowaniem oraz wyjaśnieniem stanu faktycznego sprawy. 2. Sam wybór rozstrzygnięcia, dokonywany na podstawie kryteriów słuszności i celowości, pozostaje poza kontrolą sądu.

1. Zwrot zawarty w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. nr 80 poz. 350 ze zm./ "przed upływem pięciu lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie" świadczy o tym, iż ustawodawca stosując w tym zwrocie spójnik "lub" określił dwie równorzędne okoliczności od zaistnienia których uzależnił początek biegu

Dla ustalenia faktycznego dochodu osiągniętego przez emeryta z tytułu wykonywania zatrudnienia w ramach stosunku pracy, należy brać pod uwagę kwotę otrzymanego wynagrodzenia po odliczaniu kosztów jego uzyskania na zasadach przewidzianych w przepisach o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Z brzmienia przepisu art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 27 grudnia 1989 r. o opodatkowaniu wzrostu wynagrodzeń w 1990 r. /Dz.U. nr 74 poz. 436/ wynika, że obowiązek wykonania zobowiązania podatkowego w podatku od wzrostu wynagrodzeń wynikał z przepisów prawa. Powstanie tego obowiązku nie było więc uzależnione od uprzedniego doręczenia decyzji.

Umowa sprzedaży samochodu podlega opłacie skarbowej zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 2 lit. "a" ustawy z dnia 31 stycznia 1989 r o opłacie skarbowej /Dz.U. nr 4 poz. 23 ze zm./. Stosownie do treści par. 58 ust. 1 pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie opłaty skarbowej z dnia 26 czerwca 1992 r. /Dz.U. nr 53 poz. 253/ obowiązującego w dacie czynności opłata ta wynosiła 2 procent wartości umowy.

Otrzymywanie świadczenia dodatkowego w postaci deputatu węglowego z tytułu uprawnień przysługujących nieżyjącemu małżonkowi z byłego zakładu pracy, nie pozbawia współmałżonka uprawnień wynikających z zarządzenia Ministra Finansów z dnia 7 grudnia 1992 r. w sprawie zaniechania i poboru podatku dochodowego od niektórych osób fizycznych /M.P. nr 39 poz. 289/.

Zgodnie z przepisem par. 62 ust. 1 pkt 8 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 czerwca 1992 r. /Dz.U. nr 53 poz. 253 ze zm./ zwalnia się od opłaty skarbowej przedsiębiorstwa państwowe od umów sprzedaży zorganizowanej części tych przedsiębiorstw. Zwolnienie podmiotowe nie dotyczy obu stron umowy sprzedaży, lecz jedynie przedsiębiorstwa sprzedającego zorganizowaną część tego przedsiębiorstwa.

Wydatki faktycznie poniesione, a jedynie wadliwie czy też w sposób niepełny udokumentowane, nie mogą być w całości pominięte przy określeniu podstawy opodatkowania, jeśli ich poniesienie może być udowodnione innymi środkami dowodowymi, zasługującymi na wiarę.

W świetle art. 2 ust. 1 i art. 5 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./, po zaprzestaniu działalności gospodarczej przez upadły podmiot, syndyk obowiązany jest obliczać i uiszczać podatek od towarów i usług z tytułu sprzedaży składników majątku upadłego.

O charakterze decyzji podatkowej "wymiarowej" decyduje sposób powstania zobowiązania podatkowego, a nie używana w przepisach terminologia /pojęcia "ustala", "określa"/.

Zwolnienie od opłaty skarbowej jest wyjątkiem od zasady powszechności jej stosowania i z tej racji nie może być interpretowane rozszerzająco przez objęcie zwolnieniem czynności cywilnoprawnych nie wymienionych w art. 3 ustawy z dnia 31 stycznia 1989 r. o opłacie skarbowej /Dz.U. nr 4 poz. 23 ze zm./.

Z reguły sąd ocenia zaskarżoną decyzję według stanu z dnia jej wydania. Od zasady tej istnieje jednak wyjątek - wtedy, kiedy na skutek zdarzenia, które nastąpiło po wydaniu decyzji, rozstrzygnięcie to nie odpowiada prawu i powstaje konieczność wyeliminowania go z obrotu prawnego.

Wynikająca z art. 54 ust. 5 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. nr 80 poz. 350 ze zm./ gwarancja zachowania praw nabytych obejmuje okresowe zwolnienie od podatku dochodowego uzyskane na podstawie par. 1 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 6 lutego 1989 r. w sprawie zwolnienia od podatku dochodowego dochodów z tytułu niektórych rodzajów działalności

1 Pominięcie księgi podatkowej jako dowodu w prowadzonym postępowaniu podatkowym nie stwarza "automatycznie" podstawy do szacunkowego obliczenia podstawy opodatkowania. Niezbędne jest jeszcze wykazanie braku lub podważenie wiarygodności źródłowej dokumentacji podatkowej. 2. Pominięcie księgi podatkowej jako dowodu w postępowaniu podatkowym na zasadzie art. 169 par. 2 Kpa musi być poprzedzone analizą

Uznaniowy charakter decyzji nie wyklucza wprawdzie samo przez się sądowej ich kontroli, ale zakres tej kontroli znacznie ogranicza. Sprowadza się ona zasadniczo do badania, czy wydanie decyzji zostało poprzedzone prawidłowo przeprowadzonym postępowaniem, z zachowaniem przepisów procedury administracyjnej, zarówno przepisów szczegółowych, jak i zasad ogólnych określonych w rozdziale 2 Kpa. W szczególności

1. W myśl art. 191 par. 1 Kh wspólnik spółki z ograniczoną odpowiedzialnością ma prawo do czystego zysku wynikającego z rocznego bilansu. Oznacza to, że brak jest podstawy do wypłacania zaliczek na poczet należności wynikającej z tego prawa przed zatwierdzeniem rocznego bilansu. Skoro wszystkie udziały zostały zbyte przez wspólnika w trakcie roku obrachunkowego, to nie mógł on uczestniczyć już w podziale

Decyzja rozstrzygająca na podstawie art. 47 ust. 2 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. 1993 nr 108 poz. 486 ze zm./ o odpowiedzialności za zobowiązania spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z tytułu podatków nie może być skierowana do osoby, która przed wydaniem tej decyzji zbyła swoje udziały w spółce.

Pojęcie "środki trwałe", o którym mowa w art. 14 ust. 1 pkt 39 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. - Prawo celne /Dz.U. nr 75 poz. 445 ze zm./, nie jest tożsame z pojęciem "środki trwałe" w ujęciu par. 2 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 27 marca 1992 r. w sprawie składników majątkowych uznawanych za środki trwałe oraz wartości niematerialne i prawne, zasad i stawek ich amortyzacji oraz trybu

Umowne przeniesienie własności działki gruntu dokonywane w trybie art. 231 par. 2 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny /Dz.U. nr 16 poz. 93 ze zm./ nie powoduje obowiązku uiszczenia opłaty skarbowej według art. 1 ust. 1 pkt 2 lit. "a" ustawy z dnia 31 stycznia 1989 r. o opłacie skarbowej /Dz.U. nr 4 poz. 23 ze zm./.

Suma pieniędzy uzyskana od spadkobiercy z tytułu zachowku podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Tylko w wypadku powołania, zapisu i darowizny zachowek będzie podlegał opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn.

Zgodnie z par. 1 pkt 9 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 16 lutego 1989 r. w sprawie rozciągnięcia przepisów ustawy o zobowiązaniach podatkowych na niektóre rodzaje świadczeń pieniężnych oraz określenia właściwości organów podatkowych w zakresie umarzania zaległości podatkowych /Dz.U. nr 6 poz. 40/ przepisy ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. nr 27 poz. 111 ze zm

Na gruncie par. 2 ust. 3 pkt 2 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 19 grudnia 1989 r. w sprawie uznawania składników majątkowych za środki trwałe oraz wartości niematerialne i prawne, zasad i stawek ich amortyzacji oraz zasad aktualizacji wyceny środków trwałych /Dz.U. nr 72 poz. 422 ze zm./ samochody służące do nauki jazdy - niezależnie od tego, czy nauka ta jest prowadzona w szkołach - nie powinny

Termin aktualizacji środków trwałych określony w par. 14 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 27 marca 1992 r. w sprawie składników majątkowych uznawanych za środki trwałe oraz wartości niematerialne i prawne, zasad i stawek ich amortyzacji oraz trybu i terminów aktualizacji wyceny środków trwałych /Dz.U. nr 30 poz. 130/ jest terminem o charakterze porządkowym. Przepis ten nie ustanawia sankcji