Przepis art. 13 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 listopada 1984 r. o podatku rolnym /Dz.U. 1993 nr 94 poz. 431 ze zm./ nie uzależnia stosowania ulgi inwestycyjnej od tego, aby głównym celem obiektów, o których mowa w tym przepisie, była ochrona środowiska; wystarczy, że obiekt ten - obok swej funkcji podstawowej /tutaj hodowli ryb/ - ma pozytywny wpływ na ochronę środowiska.

"Przesunięcia wewnętrzne towaru" nie są tożsame z pojęciem "zakupów" o których mowa w art. 30 ust. 1 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./.

Funkcją ksiąg handlowych jest rejestrowanie operacji finansowych. Zapisy dokonane w tych księgach nie mogą tworzyć ani modyfikować obowiązku podatkowego, gdyż obowiązek ten wynikać może wyłącznie z przepisów materialnego prawa podatkowego.

Prawo podatnika do zwrotu nadpłaty podatku dochodowego przechodzi na jego spadkobierców.

Zgodnie z art. 31 ust. 1 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. 1993 nr 108 poz. 486 ze zm./ w wypadkach gospodarczo lub społeczne uzasadnionych zaległości podatkowe lub odsetki za zwłokę mogą być umorzone w całości lub w części. Umorzenie takie ma charakter fakultatywny. Ryzyko produkcyjne jest ponoszone w gospodarce rynkowej przez każdego producenta rolnego i nie powinno

Jeżeli w postępowaniu podatkowym dotyczącym dochodu z nie ujawnionych źródeł przychodu zostanie stwierdzone poniesienie wydatków znacznie przekraczających zeznany dochód, na podatniku ciąży wykazanie, że wydatki te znajdują pokrycie w określonym źródle przychodów lub posiadanych zasobach. Wyjaśnienia podatnika stanowią dowód w takim postępowaniu, lecz podlegają ocenie organu podatkowego i ich wartość

Nie można w każdym przypadku sprzedaży udziałów i akcji dopatrywać się związku z działalnością gospodarczą. Sprzedaż taka odbywa się bowiem także poza sferą działalności gospodarczej.

Za koszty uzyskania przychodów uznane mogą zostać jedynie wydatki o charakterze definitywnym, które nie podlegają zwrotowi. Kaucja jest świadczeniem obojętnym z punktu widzenia obowiązku podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zmiana lub uchylenie uchwały podjętej przez organ gminy w sprawie z zakresu administracji publicznej dokonane po zaskarżeniu tej uchwały do sądu administracyjnego, nie czyni zbędnym wydanie przez Sąd wyroku, jeżeli zaskarżona uchwała może być stosowana do sytuacji z okresu poprzedzającego jej uchylenie lub zmianę.

1. Jeżeli przedmiotem czynności cywilnoprawnej jest sprzedaż przedsiębiorstwa, do której z mocy art. 3 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ nie stosuje się przepisów tej ustawy, to sprzedaż ta powinna podlegać opodatkowaniu opłatą skarbową niezależnie od tego, czy strony tej umowy są z innych powodów podatnikami

Prawo podatkowe nie jest zależne od woli strony i nie obowiązuje w nim zasada "co nie jest zabronione, jest dozwolone", każde bowiem prawo i obowiązek podatnika wynikają z konkretnej normy prawnej.

Przez sezonowość w rozumieniu art. 21 ust. 5 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ należy rozumieć taką działalność gospodarczą, której wyniki są zależne od warunków atmosferycznych, czy też innych, odznaczających się określoną regularnością, związaną z prawami przyrody.

Art. 26 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./ w brzmieniu obowiązującym w 1993 r. nie przewidywał obowiązku dokumentowania darowizn na cele wymienione w ust. 1 pkt 1, co przewidziano w odniesieniu do wydatków poniesionych na cele mieszkaniowe /art. 26 ust. 6 ustawy/. Powyższe nie może jednak oznaczać, że podatnik nie miał obowiązku

Przychodem jest również wartość nieodpłatnych świadczeń otrzymana z tytułu nieodpłatnego użytkowania lokalu.

Zgodnie z art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ podstawę opodatkowania czynności wynikających z umowy komisu stanowi dla komisanta kwota prowizji zmniejszona o kwotę podatku.

Zgodnie z art. 31 ust. 1 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. 1993 nr 108 poz. 486 ze zm./ umorzenie zaległości podatkowych lub odsetek za zwłokę ma charakter fakultatywny. Nawet w wypadkach gospodarczo lub społecznie uzasadnionych organ może odmówić umorzenia zaległości, jeżeli jest to uzasadnione innymi określonymi względami.

1. Badanie interesu społecznego i słusznego interesu strony /art. 155 Kpa/ nie może polegać na ocenie prawidłowości zastosowania przepisów prawa przez organy obu instancji przy wydaniu ostatecznej decyzji. 2. Powołanie się przez organy administracyjne na art. 18 ust. 4 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./, podczas gdy ustęp

1. W świetle art. 25 ust. 1 pkt 4 lit. "a" ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ wyłączenie możliwości obniżenia podatku należnego obowiązuje w wypadku posłużenia się fakturą wystawioną niezgodnie z art. 32, a nie fakturą przechowywaną sprzecznie z par. 33 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 12 maja 1993 r. w sprawie

W sytuacji, gdy przy sprzedaży wina spółka nie rozliczała podatku VAT od opakowań /opakowania zwrotne/, nie miała prawa w świetle art. 25 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ do odliczenia podatku naliczonego, wynikającego z faktur zakupu opakowań.

W sytuacji gdy strona kwestionuje co do zasady możliwość obciążenia jej odsetkami za nieterminowe uregulowanie zobowiązań podatkowych, organy podatkowe - zgodnie z zasadami postępowania administracyjnego - winny kwestię tę wyjaśnić, a wysokość należnych odsetek ustalić decyzją podjętą na podstawie art. 5 ust. 3 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. 1993 nr 108 poz. 486

Przedawnienie prawa do wydania decyzji podatkowej, o którym mowa w art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. 1993 nr 108 poz. 486 ze zm./ ma zastosowanie do decyzji ustalających wysokość zobowiązania podatkowego w trybie art. 5 ust. 1 tej ustawy, nie odnosi się natomiast do wydania decyzji określającej wysokość zobowiązania na zasadzie art. 5 ust. 3 ustawy o

Przepisy par. 68 ust. 2 pkt 1 oraz par. 69 ust. 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 czerwca 1992 r. w sprawie opłaty skarbowej /Dz.U. nr 53 poz. 253/ w zakresie, w jakim dotyczyły umowy pożyczki, są sprzeczne z art. 1 ust. 1 pkt 2 i art. 10 ust. 1 pkt 10, a także z art. 11 ustawy z dnia 31 stycznia 1989 r. o opłacie skarbowej /Dz.U. nr 4 poz. 23 ze zm./.

Niezasadny jest pogląd, że z faktu zwrotu wyliczonej przez podatnika w zeznaniu PIT nadpłaty podatku należało wyciągnąć wniosek, że zeznanie to zostało uznane przez urząd skarbowy za prawidłowe. Urząd skarbowy ma obowiązek dokonać zwrotu nadpłaty wykazanej przez podatnika w terminie określonym w art. 29 ust. 1 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. nr 27 poz. 111 ze zm

1. Jeżeli podatnik w pierwotnej deklaracji dokonał korekty, co wyraźnie zostało przewidziane w obowiązującym wzorze deklaracji VAT-7 /wprowadzonym przez Ministra Finansów na podstawie delegacji ustawowej, przewidzianej w art. 10 ust. 4 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym - Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm.; zarządzenie Ministra Finansów z dnia 1 lutego 1995