Ze zwolnienia od opłaty skarbowej, o której mowa w art. 3 ust. 1 pkt 5 zwolnione są umowy sprzedaży, dzierżawy, poddzierżawy, najmu i podnajmu zawierane przez podatników, o których mowa w art. 5 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50/ oraz inne tego rodzaju umowy, objęte zwolnieniami na podstawie art. 7 ust. 1 pkt 1 i 2, a także umowy

1. W przypadku nie złożenia zeznania podatkowego, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą uprawomocnienia się orzeczenia sądowego stwierdzającego prawo do spadku /art. 6 ust. 4 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn - Dz.U. nr 45 poz. 207 ze zm./. 2. Podatek od spadków i darowizn po dniu 1 stycznia 1990 r. wymierza się na podstawie przepisów obowiązujących w dniu wymiaru podatku

1. Niewpisanie do księgi podatkowej operacji gospodarczych, zarówno po stronie przychodów, jak i kosztów czyni księgę nierzetelną w rozumieniu stosownych przepisów prawa materialnego. O rzetelności księgi przesądza nawet pojedynczy przypadek nierzetelnego jej prowadzenia, zaś okoliczność niezgodności wpisów w księdze ze stanem faktycznym jest zjawiskiem obiektywnym, niezależnym od subiektywnych przyczyn

Przepisy ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416/ nie przewidują możliwości odliczenia w ciągu roku wydatków poniesionych na cele mieszkaniowe podatnika w roku poprzednim. Uwzględnienie tych wydatków może bowiem nastąpić dopiero w rocznym zeznaniu podatkowym.

Podatnik ma możliwość odliczenia od przychodów wszelkich kosztów ich uzyskania /art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych oraz o zmianie niektórych ustaw regulujących zasady opodatkowania - Dz.U. nr 21 poz. 86 ze zm./, pod tym jednak warunkiem, że mają one bezpośredni związek z prowadzoną działalności gospodarczą, a ich poniesienie ma bądź też może mieć wpływ

1. Przepis art. 15 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych oraz o zmianie niektórych ustaw regulujących zasady opodatkowania /Dz.U. nr 21 poz. 86 ze zm./ przewiduje możliwość uznania za koszt uzyskania przychodu wydatków jeszcze nie poniesionych, lecz już zarachowanych. 2. Nie jest kosztem uzyskania przychodu comiesięczne księgowanie w ciężar kosztów kwoty premii obliczanej

1. Kontroli Naczelnego Sądu Administracyjnego nie podlega uznanie administracyjne samo w sobie, lecz uzasadnienie stanowiska organu podatkowego /wyrażone w decyzji uznaniowej/. 2. Powołanie się w skardze do Naczelnego Sądu Administracyjnego na zasady współżycia społecznego /art. 5 Kc/ żadną miarą nie może być stosowane w ocenie decyzji podatkowych.

Zgodnie z art. 20 ust. 2 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ podatnikowi podatku od towarów i usług przysługuje prawo zmniejszenia podatku od towarów i usług należnego o kwotę podatku naliczonego w fakturach za usługi budowlane związane ze sprzedażą opodatkowaną. W świetle tego przepisu podatek naliczony w fakturach za

1. Rozstrzygnięcie będące treścią decyzji /art. 107 par. 1 Kpa/ musi być tak sformułowane, aby wynikało z niego w sposób nie budzący wątpliwości, jakie uprawnienia zostały przyznane lub jakie obowiązki zostały a stronę nałożone. 2. Nie określając kwotowo /lecz procentowo/ wartości przyznanej ulgi w podatku dochodowym /par. 13 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 21 grudnia 1991 r. w sprawie wykonania

Umowa factoringu jest umową nienazwaną, której regulacji w polskim prawie, jak dotychczas brak. Określenie umowy mianem factoringu nie zmienia faktu, że pozostaje ona umową sprzedaży wierzytelności i tak należy ją traktować.

Uznaniowy charakter decyzji ratalnej i związanie - w określonych granicach - stanowiskiem organu gminy nie zwalniają organu podatkowego od obowiązku wyjaśnienia stanu faktycznego sprawy i wydania decyzji odpowiadającej wymogom art. 107 par. 3 Kpa.

Z porównania treści art. 8 ust. 1 i art. 31 ust. 1 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. 1993 nr 108 poz.486 ze zm./ wynika, iż obok wymienionych w obu tych przepisach przesłanek warunkujących zastosowanie tych przepisów, a określonych jako wypadki gospodarczo i społecznie uzasadnione - przepis art. 8 ust. 1 zawiera dodatkową przesłankę określoną jako "szczególne okoliczności

1. W postępowaniu wymiarowym nie ma miejsca na podnoszenie okoliczności związanych z kondycją finansową podatnika. 2. W drodze wykładni nie można "uzupełniać ustawodawcy".

Pojęcie "klęska żywiołowa", użyte w art. 13c ustawy z dnia 15 listopada 1984 r. o podatku rolnym /Dz.U. 1993 nr 94 poz. 431/, nie powinno być rozumiane wyłącznie według definicji zastosowanej w dekrecie z dnia 23 kwietnia 1953 r. o świadczeniach w celu zwalczania klęsk żywiołowych /Dz.U. nr 23 poz. 93/.

Odliczenie od podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych wydatków poniesionych w roku podatkowym na zakup lokalu mieszkalnego w budynku od osób, które wybudowały ten budynek w ramach prowadzonej działalności gospodarczej /art. 26 ust. 1 pkt 5 lit. "d" ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych - Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./, obejmuje również koszty

Odliczenie od podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych wydatków poniesionych w roku podatkowym na zakup lokalu mieszkalnego w budynku od osób, które wybudowały ten budynek w ramach prowadzonej działalności gospodarczej /art. 26 ust. 1 pkt 5 lit. "d" ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych - Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./ obejmuje również koszty

Dokonując zabezpieczenia na podstawie art. 21 ust. 2 i ust. 4 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /t.j. Dz.U. 1993 nr 108 poz. 486 ze zm./ organ podatkowy bada jedynie, czy zachodzą przesłanki /warunki/ ich zastosowania /uzasadniona obawa uchylenia się podatnika od wykonania obowiązku podatkowego oraz przybliżona - na podstawie posiadanych przez organ danych - wysokość zobowiązania

Na najemcy lokalu użytkowego znajdującego się w budynku stanowiącym własność gminy, jako posiadaczu zależnym nieruchomości, ciąży obowiązek podatkowy w zakresie podatku od nieruchomości.

Przychody uzyskane przez firmę zagraniczną za użytkowanie samochodu na terytorium Polski w ramach umowy leasingowej podlegają opodatkowaniu na podstawie art. 21 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych /Dz.U. nr 21 poz. 86 ze zm./.

1. Negatywna opinia "właściwego ministra" stanowi prawną przeszkodę dla Ministra Finansów do wydania decyzji zwalniającej od podatku dochodowego /art.23 ust. 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1991 r. o spółkach z udziałem zagranicznym - Dz.U. nr 60 poz. 253 ze zm./. 2. Przy kontroli legalności decyzji Ministra Finansów Sąd nie jest uprawniony do kontroli legalności postanowienia, wydanego w trybie art. 106

Postanowienia umowy dotyczące wpłat na rzecz fundacji, sprowadzające się do zobowiązania się przez wykonawcę do uiszczenia określonej kwoty przed wydaniem zlecenia i podpisaniem umowy przyrzeczonej, a po wykonaniu zlecenia - do wypłacenia dalszej kwoty, stanowiącej określony procent wartości określonej w sporządzonej fakturze przerobowej, mają charakter typowego przysporzenia na rzecz osoby trzeciej

Wystawienie wadliwego dowodu księgowego nie niweczy samego faktu poniesienia wydatku, jeżeli służył osiągnięciu przychodów, a podatnik wykazuje innymi dowodami zaistnienie zdarzenia gospodarczego uzasadniającego ten wydatek.

1. Analiza treści par. 40b rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 12 maja 1993 r. w sprawie podatku od towarów i usług /Dz.U. nr 39 poz. 176; zm. Dz.U. nr 59 poz. 272 i Dz.U. nr 134 poz. 652/ dodanego rozporządzeniem Ministra Finansów z dnia 29 grudnia 1993 r. zmieniającym rozporządzenie w sprawie podatku od towarów i usług /Dz.U. nr 134 poz. 652/ i art. 48 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku

Zagadnienie zastosowania szacunku oraz sposobu jego zastosowania dotyczy tylko nieudokumentowanych rachunkowo kosztów uzyskania przychodów. Instytucja szacunku jako specyficzna instytucja prawa podatkowego nie może być utożsamiona z instytucją oceny dowodów w rozumieniu art. 77 par. 1 Kpa. Przesłanką jest tu to, że organ podatkowy dysponuje wystarczającymi dowodami, by uznać zeznania podatnika za niewystarczające