1. Art. 33 ust. 1 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ nie określa jednak sposobu i terminu zapłaty podatku, który przez podatnika zwolnionego podmiotowo od podatku został wykazany w rachunkach /fakturach/ lub rachunkach uproszczonych. Określenie to było bowiem zbędne, gdyż według art. 26 tej samej ustawy podatnicy są obowiązani

Skoro w chwili składania przez skarżącą spółkę cywilną wniosku o umorzenie zaległości podatkowej z tytułu odsetek za zwłokę od podatku i usług zaległość ta nie istniała, gdyż odsetki te zostały już zapłacone, to sprawa o ich umorzenie nie mogła być przez organ podatkowy merytorycznie rozpatrywana.

Zgodnie z art. 2 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./, w brzmieniu obowiązującym w 1994 r., opodatkowaniu tym podatkiem nie podlegało wydanie towarów w miejsce świadczenia pieniężnego, co dopiero od 16 stycznia 1995 r. przewiduje art. 2 ust. 3 pkt 3b ww. ustawy.

Przepis art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych /Dz.U. nr 9 poz. 31 ze zm./ przewidujący zróżnicowaną wielkość maksymalną stawek podatkowych dla określonych kategorii nieruchomości, nie wyklucza wprowadzania przez radę gminy w uchwale, ustalającej szczegółowe stawki podatkowe dalszych podziałów nieruchomości na mniejsze grupy i różnicowania dla nich stawek podatkowych

1. Warunkiem koniecznym zachowania uprawnienia, wynikającego z ustawy o podatku od towarów i usług, jest sporządzenie lub przyjęcie przez podatnika tego podatku faktury, aby zawierała informacje, o jakich mowa w art. 32 ust. 1 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./. Rozszerzenie tych wymogów w przepisach par. 18 do 31 rozporządzenia

Dla skorzystania ze zwolnienia przewidzianego w art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych /t.j. Dz.U. 1993 nr 106 poz. 482 ze zm./ jednostka musi spełniać dwa warunki: jej celem statutowym musi być działalność wymieniona w tym przepisie oraz uzyskane przez jednostkę dochody muszą być wydatkowane na ten cel.

Nie może być uznana za koszt uzyskania przychodów strata w środkach obrotowych, będąca następstwem niewłaściwego działania podatnika, czy też innych osób z nim związanych. W sferze stosunków podatkowych dotyczących podmiotów prowadzących działalność gospodarczą, straty w transporcie czy magazynach własnych lub odbiorców, nie mogą być potraktowane jako zdarzenia losowe z art. 15 ust. 2 pkt 2 ustawy

Wystawienie faktury potwierdzającej przekazanie towaru w celach reklamy co w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ zostało zrównane ze sprzedażą prowadzi do powstania obowiązku podatkowego w rozumieniu art. 6 ust. 1 pkt 4 tej ustawy.

Pomimo tego, iż wznoszony budynek mieszkalny stanowi współwłasność, to każdy ze współwłaścicieli ponosi we własnym imieniu określone wydatki, dlatego też winien mieć prawo do samodzielnego korzystania z ulgi, niezależnie od proporcji jego udziału we współwłasności.

Przepis przejściowy, zamieszczony w par. 10 ust. 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 23 grudnia 1993 r. w sprawie zryczałtowanego podatku dochodowego od przychodów osób fizycznych /Dz.U. nr 132 poz. 635/, jako wydany w trakcie roku podatkowego, jest sprzeczny z zasadami państwa prawnego, nie pozwala bowiem podatnikom na racjonalne planowanie prowadzenia działalności.

Rada Pracownicza Przedsiębiorstwa podjęła uchwałę o zakwalifikowaniu kosztów działalności międzyzakładowej przychodni zdrowia jako darowizny na cele ochrony zdrowia, podlegającej odliczeniu od dochodu przy ustaleniu podstawy opodatkowania, zgodnie z art. 18 ust. 1 pkt 1a ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych /Dz.U. 1993 nr 106 poz. 482 ze zm./. Nie uznając tego odliczenia

Sprzedaż spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego jest źródłem przychodu, jeśli prawo to zostało zbyte przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło jego nabycie.

Wszystkie wydatki, związane z zawarciem umowy leasingu operacyjnego, w tym także tzw. kaucja zwrotna powinny być uznane za koszty uzyskania przychodu. Nie ma podstaw do rozdzielania poszczególnych wydatków wynikających z zawarcia tej umowy, i przyjmowania, że część z nich stanowi koszty uzyskania przychodu, zaś część /kaucja zwrotna/ nie jest kosztami uzyskania przychodu.

Przez zakup budynku mieszkalnego lub lokalu mieszkalnego od osób, które wybudowały ten budynek w ramach prowadzonej działalności gospodarczej o czym mowa w art. 26 ust. 1 pkt 5 lit. "d" ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./ rozumieć należy wyłącznie nabycie budynku lub lokalu mieszkalnego od podmiotu gospodarczego, którego przedmiotem

Z przepisów dotyczących podatku leśnego nie wynika, by zasada wymiaru podatku leśnego, określona w art. 64 i 65 ustawy z dnia 28 września 1991 r. o lasach /Dz.U. nr 101 poz. 444/, miała zastosowanie jedynie w okresie, na który został opracowany plan urządzenia lasu, oraz by po upływie tego okresu, a przed zatwierdzeniem nowego planu urządzenia lasu, wymiar podatku leśnego miał być dokonywany na zasadzie

Odmowa zapłaty oprocentowania nadpłaty podatku za rok 1990 za okres od dnia 1 stycznia 1994 r. do dnia zwrotu nadpłaty jest nieuzasadniona i narusza art. 29 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. 1993 nr 108 poz. 486 ze zm./.

1. Pojęcie "wypadki społecznie i gospodarczo uzasadnione" stosować można nie tylko do sytuacji wynikłych z nieprzewidzianych zdarzeń losowych, mających wpływ na osłabienie zdolności płatniczej podatnika. 2. Przy rozpatrywaniu wniosku o umorzenie zaległości podatkowej na podstawie art. 31 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. nr 27 poz. 111 ze zm./, organ ma obowiązek

W razie stwierdzenia w toku postępowania odwoławczego zaniżonego wymiaru podatku, odwoławczy organ podatkowy nie może wydać decyzji na niekorzyść odwołującej się strony, lecz obowiązany jest zwrócić sprawę właściwemu organowi pierwszej instancji w celu dokonania wymiaru uzupełniającego (art. 174 k.p.a.).

Z ustawy z dnia 16 grudnia 1972 r. o podatku dochodowym /Dz.U. 1989 nr 27 poz. 147 ze zm./ wynika, że podmiotowość podatkową posiadają tylko osoby fizyczne. Spółki cywilne natomiast, z mocy wyraźnego przepisu tej ustawy, nie posiadają podmiotowości.

1. Wydatek na urządzenie czyszcząco-filtrujące nie służy remontowi lub modernizacji budynku /lokalu/ mieszkalnego. 2. Wydatek na urządzenie czyszcząco-filtrujące jest wydatkiem na cele rehabilitacyjne w rozumieniu par. 11 ust. 1 pkt 3 rozporządzenia z dnia 21 grudnia 1991 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. nr 124 poz. 553/ w zw. z art.

Instytucja zabezpieczenia ustanowiona przepisem art. 21 ust. 2 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. 1993 nr 108 poz. 486 ze zm./ ma na celu ochronę interesów Skarbu Państwa, cel ten jednak nie zwalnia organów z obowiązku wykazania, iż obawa uchylenia się podatnika od wykonania obowiązku podatkowego jest uzasadniona, czyli znajduje potwierdzenie w materiale dowodowym

Posługiwanie się przez podatnika klasyfikacją SWW nie oznacza, że ciężar rozstrzygnięcia, czy podatnik zastosował prawidłową stawkę podatku, został przeniesiony na organy Głównego Urzędu Statystycznego. Organy te określają tylko zasady metodyczne sporządzania danych statystycznych, natomiast samą prawidłowość klasyfikowania i w rezultacie przyjęcia odpowiedniej stawki podatku znajduje się pod kontrolą

Zgodnie z art. 21 ust. 6 w związku z art. 49 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ zwrot różnicy podatku następował w ciągu 30 dni od dnia złożenia rozliczenia podatnika. Rozliczenie przez podatnika następuje w formie deklaracji podatkowej. Skarżący złożyli deklarację 5 stycznia 1994 r. i od tego terminu należało

1. W myśl art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 5 stycznia 1991 r.- Prawo budżetowe /Dz.U. 1993 nr 72 poz. 344/ państwowe jednostki budżetowe pokrywają swoje wydatki bezpośrednio z budżetu, a uzyskane dochody odprowadzają do budżetu. Nie ustalają więc zysku ani straty. Tym samym nie można przyjąć, iż działają one w celach zarobkowych. Nie prowadzą one działalności na własny rachunek. Działalność ta jest prowadzona