W postępowaniu podatkowym obowiązuje zasada, że ciężar udowodnienia faktu spoczywa na osobie, która z tego faktu wyprowadza określone skutki prawne. W orzecznictwie sądu administracyjnego przyjmuje się w związku z tym, że podatnik, który zamierza odliczyć od dochodu darowizny, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 1993 nr

Pojęcie użytkowania w rozumieniu ograniczonego prawa rzeczowego nie może mieć zastosowania do użytkowania urządzenia przemysłowego, handlowego czy naukowego, gdyż urządzenia takie z natury rzeczy nie przynoszą pożytków, o których mowa w art. 252 Kc. Użytkowanie w prawie podatkowym oznacza więc to samo co używanie, bez względu na to na jakim tytule prawnym używanie rzeczy jest oparte.

Kaucja, będąca zabezpieczeniem zawartej umowy o dzieło, nie stanowi kosztu uzyskania przychodu w rozumieniu art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./.

Przepisy kodeksu postępowania administracyjnego nie określają, w jakich przypadkach organ podatkowy może przeprowadzić kontrolę, pozostawiając ocenę potrzeby jej przeprowadzenia tym organom.

1. Rozpatrywanie zaniechania ustalania podatku może wejść w rachubę jedynie wtedy, gdy podatek ten podlega ustaleniu. 2. Zastosowanie instytucji zaniechania poboru podatku możliwe jest jedynie w stosunku do tych zobowiązań podatkowych, których termin płatności jeszcze nie minął. Tym samym nie jest możliwe orzeczenie w trybie art. 8 ust. 2 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych

Artykuł 29 ust. 2 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ określa podatkową sankcję w postaci utraty prawa do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług stosowaną wobec podatników, którzy naruszają obowiązek prowadzenia ewidencji obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas

Przepisy rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 15 stycznia 1991 r. w sprawie zasad prowadzenia rachunkowości /Dz.U. nr 10 poz. 35/ nie stanowią podstawy dla rozstrzygnięcia o tym co jest, a co nie jest kosztem uzyskania przychodu.

Wykładnia gramatyczna użytego przez wykonawcę w art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. nr 80 poz. 350 ze zm./ zwrotu "wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodu" oznacza, iż podatnik ma możliwość odliczenia do celów podatkowych wszelkich kosztów, pod tym jednak warunkiem, że uzasadnia ich bezpośredni związek z prowadzoną działalnością

Jeżeli budynek mieszkalny został wybudowany w ramach niezarobkowej działalności gminy realizującej zadania budownictwa komunalnego, to późniejsza sprzedaż znajdujących się w nim lokali mieszkalnych nie daje podstaw do ulgi podatkowej, o której mowa w art. 26 ust. 1 pkt 5 lit. "d" ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./.

Zasadne jest naliczanie i pobranie odsetek od nie uregulowanych w terminie zaliczek na podatek dochodowy w miesiącach, w których podatnik osiągnął dochód, nawet jeśli później wykazywał stratę z prowadzonej działalności. Możliwości wydania decyzji określających wysokość niezapłaconych przez podatnika zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych nie zamyka fakt, że w chwili wydania tych decyzji podatnik

1. Art. 33 ust. 1 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ nie określa jednak sposobu i terminu zapłaty podatku, który przez podatnika zwolnionego podmiotowo od podatku został wykazany w rachunkach /fakturach/ lub rachunkach uproszczonych. Określenie to było bowiem zbędne, gdyż według art. 26 tej samej ustawy podatnicy są obowiązani

Istotą uregulowań rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 18 maja 1990 r. w sprawie zwolnienia od podatków obrotowego i dochodowego podatników osiągających przychody z niektórych rodzajów nowo uruchomionej działalności gospodarczej /Dz.U. nr 35 poz. 203 ze zm./ jest możliwość uzyskania zwolnienia od uiszczenia podatków obrotowego i dochodowego wymierzonych przez organ podatkowy. Zwolnienie zatem nie

Przepisy dekretu z dnia 16 maja 1956 r. o umarzaniu i udzielaniu ulg w spłacaniu należności państwowych /Dz.U. nr 17 poz. 92 ze zm./ oraz rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 15 września 1982 r. w sprawie zasad umarzania i udzielania ulg w spłacaniu należności państwowych /Dz.U. nr 30 poz. 211/ nie stanowią podstawy do wydania decyzji o umorzeniu należności z tytułu zadłużenia w uiszczaniu opłat za

Skoro w chwili składania przez skarżącą spółkę cywilną wniosku o umorzenie zaległości podatkowej z tytułu odsetek za zwłokę od podatku i usług zaległość ta nie istniała, gdyż odsetki te zostały już zapłacone, to sprawa o ich umorzenie nie mogła być przez organ podatkowy merytorycznie rozpatrywana.

Zgodnie z art. 2 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./, w brzmieniu obowiązującym w 1994 r., opodatkowaniu tym podatkiem nie podlegało wydanie towarów w miejsce świadczenia pieniężnego, co dopiero od 16 stycznia 1995 r. przewiduje art. 2 ust. 3 pkt 3b ww. ustawy.

Przepis art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych /Dz.U. nr 9 poz. 31 ze zm./ przewidujący zróżnicowaną wielkość maksymalną stawek podatkowych dla określonych kategorii nieruchomości, nie wyklucza wprowadzania przez radę gminy w uchwale, ustalającej szczegółowe stawki podatkowe dalszych podziałów nieruchomości na mniejsze grupy i różnicowania dla nich stawek podatkowych

1. Warunkiem koniecznym zachowania uprawnienia, wynikającego z ustawy o podatku od towarów i usług, jest sporządzenie lub przyjęcie przez podatnika tego podatku faktury, aby zawierała informacje, o jakich mowa w art. 32 ust. 1 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./. Rozszerzenie tych wymogów w przepisach par. 18 do 31 rozporządzenia

Dla skorzystania ze zwolnienia przewidzianego w art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych /t.j. Dz.U. 1993 nr 106 poz. 482 ze zm./ jednostka musi spełniać dwa warunki: jej celem statutowym musi być działalność wymieniona w tym przepisie oraz uzyskane przez jednostkę dochody muszą być wydatkowane na ten cel.

Nie może być uznana za koszt uzyskania przychodów strata w środkach obrotowych, będąca następstwem niewłaściwego działania podatnika, czy też innych osób z nim związanych. W sferze stosunków podatkowych dotyczących podmiotów prowadzących działalność gospodarczą, straty w transporcie czy magazynach własnych lub odbiorców, nie mogą być potraktowane jako zdarzenia losowe z art. 15 ust. 2 pkt 2 ustawy

Wystawienie faktury potwierdzającej przekazanie towaru w celach reklamy co w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ zostało zrównane ze sprzedażą prowadzi do powstania obowiązku podatkowego w rozumieniu art. 6 ust. 1 pkt 4 tej ustawy.

Pomimo tego, iż wznoszony budynek mieszkalny stanowi współwłasność, to każdy ze współwłaścicieli ponosi we własnym imieniu określone wydatki, dlatego też winien mieć prawo do samodzielnego korzystania z ulgi, niezależnie od proporcji jego udziału we współwłasności.

Rada Pracownicza Przedsiębiorstwa podjęła uchwałę o zakwalifikowaniu kosztów działalności międzyzakładowej przychodni zdrowia jako darowizny na cele ochrony zdrowia, podlegającej odliczeniu od dochodu przy ustaleniu podstawy opodatkowania, zgodnie z art. 18 ust. 1 pkt 1a ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych /Dz.U. 1993 nr 106 poz. 482 ze zm./. Nie uznając tego odliczenia

Przepis przejściowy, zamieszczony w par. 10 ust. 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 23 grudnia 1993 r. w sprawie zryczałtowanego podatku dochodowego od przychodów osób fizycznych /Dz.U. nr 132 poz. 635/, jako wydany w trakcie roku podatkowego, jest sprzeczny z zasadami państwa prawnego, nie pozwala bowiem podatnikom na racjonalne planowanie prowadzenia działalności.

Wszystkie wydatki, związane z zawarciem umowy leasingu operacyjnego, w tym także tzw. kaucja zwrotna powinny być uznane za koszty uzyskania przychodu. Nie ma podstaw do rozdzielania poszczególnych wydatków wynikających z zawarcia tej umowy, i przyjmowania, że część z nich stanowi koszty uzyskania przychodu, zaś część /kaucja zwrotna/ nie jest kosztami uzyskania przychodu.