1. Zobowiązania podatkowe określone ustawami mają charakter powszechny. Możliwość zaniechania ustalania zobowiązań podatkowych bądź umorzenie zaległości podatkowych jest odstępstwem od zasady powszechności podatków i ma charakter wyjątkowy. Treść przepisu art. 31 ust. 1 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. 1993 nr 108 poz. 486 ze zm./ wskazuje na uznaniowy charakter

1. Świadczenia pieniężne otrzymywane przez poborowych odbywających służbę kandydacką w Straży Granicznej wolne są od podatku dochodowego na zasadzie art. 21 ust. 1 pkt 15 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. nr 80 poz. 350 ze zm./. 2. Odmowa wszczęcia postępowania w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji /art. 157 par. 3 Kpa/ następuje wówczas, gdy żądanie

Osiągnięte przez spółdzielnie mieszkaniowe do 31 grudnia 1993 r. dochody ze źródeł nie związanych z gospodarką zasobami mieszkaniowymi nie korzystały ze zwolnienia od podatku dochodowego od osób prawnych.

W konsekwencji uznania spornego samochodu za samochód osobowy nie było dopuszczalne obniżenie przez podatnika podatku należnego o podatek naliczony przy jego zakupie /art. 25 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./. Taka operacja doprowadziła w skutkach do tego, że ewidencja prowadzona przez podatnika zawierała

Odesłanie przez ustawodawcę podatkowego do klasyfikacji usług dla zdefiniowania zwolnionych od podatku VAT usług finansowych i zdefiniowanie tych usług finansowych w klasyfikacji Prezesa GUS jako usług bankowych oznacza, że zwolnieniu mogą podlegać jedynie podmioty uprawnione w Polsce do udzielania kredytów oraz udzielające kredytów. W świetle art. 11 ust. 5 i art. 11[1] ust. 1 ustawy z dnia 31 stycznia

1. O zakwalifikowaniu wydatków do inwestycji bądź remontów decyduje charakter poczynionych nakładów. 2. Zarzut odnoszący się bezpośrednio do opinii biegłych nie mógł być uwzględniony - na podstawie art. 80 Kpa - gdyż z treści opinii wynikało wyraźnie, które prace można było zaliczyć do remontów.

1. Brak doświadczenia oraz zły stan zdrowia skarżącej nie mają znaczenia w ustaleniu rzetelności księgi. 2. Jeżeli materiał dowodowy sprawy nie pozwala na zakwestionowanie twierdzenia strony, że działalność prowadziła w konkretnym lokalu i ponosiła z tego tytułu wydatki, nie sposób wyłączyć tych wydatków z grupy kosztów uzyskania przychodu. Nie ma tu znaczenia tytuł prawny, pod jakim skarżąca lokal

1. Skarżąca Spółka sprzedawała palety odbiorcy duńskiemu na warunkach istotnie rażąco odbiegających od warunków stosowanych w transakcjach krajowych. Jeżeli bowiem cena palet sprzedawanych firmie duńskiej była 15-krotnie niższa od ceny stosowanej w kraju, to wytłumaczeniem tej różnicy nie może być jedynie chęć zdyscyplinowania odbiorców krajowych do zwracania palet. Stąd też zaistniały podstawy do

Decyzja odraczająca termin przewidziany w art. 52 ust. 1 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./, wyklucza tym samym stosowanie sankcji podatkowej określonej w art. 29 ust. 2 cyt. ustawy w stosunku do podatnika, który odroczenie to uzyskał za okres poprzedzający określony decyzją termin.

1. Istotą ograniczenia określonego w art. 21 ust. 4 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ jest zapewne utrzymanie proporcji i równomierne rozłożenie w czasie zwrotu różnicy podatku naliczonego nad należnym - w stosunku do obrotu /sprzedaży/ objętego preferencyjnymi stawkami /7 procent, "0" Procent/. Stawka zerowa w sprzedaży

1. Przepis art. 27 ust. 5 pkt 2 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ nie może stanowić podstawy do zastosowania przewidzianej w nim sankcji w przypadku każdego błędu podatnika. Stosowanie sankcji jest dopuszczalne tylko wtedy, gdy podatnik prowadził ewidencję w sposób uniemożliwiający określenie podstaw opodatkowania, względnie

W gospodarce wolnorynkowej wydatki przeznaczone na działalność marketingową należy uznać za koszt uzyskania przychodów w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych oraz o zmianie niektórych ustaw regulujących opodatkowanie /Dz.U. nr 21 poz. 86 ze zm./.

W rozstrzygnięciu organu podatkowego wydanego w trybie art. 175 Kpa powinna mieścić się kontrola prawidłowości pobrania przez płatnika podatku w zakresie zarówno istnienia obowiązku podatkowego jak i prawidłowości wyliczenia podatku.

Zgodnie z art. 6 Kpa organy administracji działają na podstawie przepisów prawa. Zgodność działania z prawem nie może być ograniczona do formalnego powołania przepisu w decyzji, bądź w innym akcie administracyjnym. Realizując tę zasadę organ ma obowiązek ustalić treść obowiązującej normy prawnej, wyrazić stan faktyczny w języku normy i dopiero po "podciągnięciu" stanu faktycznego "pod" treść normy

Umowa rachunku bankowego zawarta pomiędzy podmiotem gospodarczym, będącym płatnikiem i bankiem wiąże strony tej umowy. Tym samym jej niewykonanie rodzi skutki jedynie między stronami umowy, a nie między bankiem a urzędem skarbowym.

W świetle art. 31 ust. 1 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. 1993 nr 108 poz. 486 ze zm./ nie można uznać za "wypadek gospodarczo lub społecznie uzasadniony" okoliczności, że strona skarżąca jest jednostką budżetową.

1. Faktura wystawiona przez podatnika nigdy nie ubiegającego się o nadanie mu numeru identyfikacyjnego i w której wystawca zamieścił jako numer identyfikacyjny zmyślony, a więc nie zmierzający w żadnym stopniu do zidentyfikowania podmiotu gospodarczego, jest fakturą wystawioną niezgodnie z art. 32 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz

Ustawa z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50/ nie zawiera uregulowania umożliwiającego przekazanie praw podatkowych między podatnikami tego podatku.

1. Osnowa decyzji musi być tak sformułowana, aby z niej wyraźnie wynikało jakie obowiązki za jaki okres, w jakiej wysokości i walucie zostały na stronę nałożone. 2. Celem każdego postępowania dowodowego jest dokładne wyjaśnienie stanu faktycznego sprawy podatkowej, aby jej załatwienie opierało się na udowodnionych faktach i aby do tych faktów zostały zastosowane właściwe normy prawne. 3. Zgodnie z

1. Przepis art. 21 ust. 4 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ pozwala organowi podatkowemu jedynie na ograniczenie wysokości zwrotu różnicy podatku VAT na czas nie dłuższy niż trzy miesiące, a nie obniżenie jej za następne okresy obliczeniowe. 2. Decyzja o ograniczeniu kwoty zwrotu różnicy podatku VAT wydana na podstawie

Przepis par. 4 ust. 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 18 maja 1990 r. w sprawie zwolnienia od podatku obrotowego i dochodowego podatników osiągających przychody z niektórych rodzajów nowo uruchomionej działalności gospodarczej /Dz.U. nr 35 poz. 203/ należy rozumieć w taki sposób, że działalność można uznać za nowo uruchomioną pod warunkiem, że jednostka gospodarki uspołecznionej zaprzestała

Odliczeniu od przychodów podlegają tylko koszty poniesione dla osiągnięcia konkretnego przychodu, który następnie był przyjęty do obliczenia podatku. Z uzasadnienia:

Artykuł 26 ust. 7 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. nr 80 poz. 350 ze zm./ stwierdza, iż wydatki mieszkaniowe podlegają odliczeniu, jeżeli nie zostaną zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie. Niewątpliwie odsprzedaż materiałów budowlanych przez skarżącego skutkowała zwróceniem wydatku poniesionego na ich zakup.