Przepis art. 27 ust. 5 ustawa z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50/ uzasadnia zastosowanie przy wymiarze podatku stawki podwyższonej lub zwielokrotnionej tylko w przypadku, gdy zaniedbanie przez podatnika obowiązków w zakresie prowadzenia ewidencji, o której stanowi art. 27 ust. 4, uniemożliwia określenie przedmiotu i podstawy opodatkowania
Termin do złożenia oświadczenia o wyborze zwolnienia od podatku ma charakter materialnoprawny i nie podlega w związku z tym przywróceniu na zasadach określonych w Kodeksie postępowania administracyjnego. Organ podatkowy mógłby jedynie, na wniosek podatnika odpowiednio umotywowany /szczególnymi okolicznościami/, odroczyć ten termin na podstawie art. 13 ust. 1 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach
1. Art. 40 ust. 3 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. 1993 nr 108 poz. 486 ze zm./ ogranicza ewentualną odpowiedzialność osoby trzeciej za zobowiązania podatkowe podatnika do zaległości z tytułu podatków i nie pozwala obciążać jej odsetkami za zwłokę w ich zapłaceniu. 2. Art. 42 ust. 1 ustawy o zobowiązaniach podatkowych pozwala orzec o odpowiedzialności za zobowiązania
1. Artykuł 40 ust. 3 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. 1993 nr 108 poz. 486 ze zm./ ogranicza ewentualną odpowiedzialność osoby trzeciej za zobowiązania podatkowe podatnika od zaległości z tytułu podatków i nie pozwala obciążać jej odsetkami za zwłokę w ich zapłaceniu. 2. Artykuł 42 ust. 1 ustawy o zobowiązaniach podatkowych pozwala orzec o odpowiedzialności za zobowiązania
Przepis art. 7 ust. 1 pkt 5 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50/ zwalnia od podatku od towarów i usług odsprzedaż towarów używanych dokonywaną przez użytkownika, a także darowiznę tych, jeżeli towary te nie stanowią bądź nie stanowiły składników majątku związanego z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą. Pojęcia
Przepis art. 16 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych /Dz.U. 1993 nr 106 poz. 482 ze zm./ zawiera określenie przypadku, w którym straty powstałe w wyniku likwidacji nie w pełni umorzonych środków trwałych nie są uważane za koszty uzyskania przychodów. Przepis ten dotyczy likwidacji środków trwałych bezpośrednio związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą
Skorzystanie przez podatnika z uprawnienia obniżenia podatku należnego lub zwrotu podatku naliczonego jest możliwe w przypadku powstania okoliczności wymienionych w art. 21 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50/. Musi jednak istnieć jakakolwiek możliwość ustalenia powstania takich okoliczności. Niebagatelne znaczenie przy zastosowaniu
Decyzja o umorzeniu zaległości podatkowych jest decyzją uznaniową i organy podatkowe w wypadkach gospodarczo uzasadnionych mogą lecz nie muszą wydać decyzję o umorzeniu zobowiązania podatkowego.
1. Dla oceny charakteru umowy sprzedaży dotyczącej zbycia części majątku przedsiębiorstwa co w konsekwencji prowadzić będzie do uznania czy sprzedaż będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, czy też będzie wyłączona z opodatkowania tym podatkiem /art. 3 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym - Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm.
1. Wprawdzie z przepisów art. 8 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 28 września 1991 r. o kontroli skarbowej /Dz.U. nr 100 poz. 442/ wynika, iż inspektorów powołuje i odwołuje Generalny Inspektor Kontroli Skarbowej, lecz to "powołanie i odwołanie" nie dotyczy stosunku pracy lecz powołania jako organu kontroli skarbowej. 2. Zgodnie z art. 42 ustawy o kontroli skarbowej do inspektorów w sprawach z zakresu stosunku
Z treści art. 13 ust. 1 ustawy z dnia 15 listopada 1984 r. o podatku rolnym /Dz.U. 1993 nr 94 poz. 431/ nie wynika, aby wprowadzona została zasada konieczności jednorodzajowego użytkowania obiektu. Istotą tego uregulowania jest bowiem przyznanie ulgi inwestycyjnej w każdym przypadku stworzenia nowych obiektów inwentarskich. Oznacza to więc, iż ulga inwestycyjna przysługuje również wtedy, gdy część
Odraczanie terminu płatności podatku jest instytucją nadzwyczajną, uzasadnioną szczególnymi, nadzwyczajnymi okolicznościami.
Sprzedaż planu architektonicznego nie jest korzystaniem z praw autorskich w rozumieniu art. 3 ustawy z dnia 10 lipca 1952 r. o prawie autorskim /Dz.U. nr 34 poz. 234 ze zm./ i nie stanowi podstawy do odliczenia 50 procent kosztów uzyskania od przychodu z tej sprzedaży.
1. Normy prawa polskiego dysponują odpowiednimi środkami do realizowania zakreślonych im celów i organy podatkowe nie mają obowiązku respektowania tych postanowień czynności prawnych, które zmierzały do obejścia przepisów fiskalnych. Czynność prawa cywilnego ukształtowana przez strony w sposób zmierzający do obejścia przepisów podatkowych nie staje się z tego powodu nieważna. 2. Przepisy kodeksu cywilnego
Przyjęcie przez podatnika, który rozpoczął działalność gospodarczą w maju 1993 r., iż obejmuje go zwolnienie od podatku od towarów i usług przewidziane w art. 14 ust. 1 pkt 1 lub ust. 2 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ i nie złożenie zatem stosownego oświadczenia o wyborze zwolnienia powoduje, że podatnik staje się podatnikiem
Charakter wydatków na reklamę i koszty reprezentacji winien być związany z prowadzoną działalnością, a użyte środki winny wpływać na zwiększenie przychodów. Reguła ta odnosi się też do wydatków stanowiących koszty reprezentacji i reklamy prowadzonej w sposób niepubliczny, dla których ustalona została w ustawie wysokość do 0,25 procent przychodu. Wprowadzenie przez ustawodawcę tego limitu nie oznacza
Uprawnienie do korzystania z preferencyjnej stawki "0" procent przewidzianej w art. 18 ust. 3 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ powstaje dopiero z chwilą dysponowania przez podatnika wszystkimi dokumentami przewidzianymi w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 12 maja 1993 r. w sprawie podatku od towarów i usług /Dz.U
1. Art. 5 umowy z dnia 18 grudnia 1972 r. między Polską Rzecząpospolitą Ludową a Republiką Federalną Niemiec w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu w zakresie podatków od dochodów i majątku, nie ustanawia warunku, by zakład, w którym wykonuje się działalność gospodarczą przedsiębiorstwa, stanowił jego własność. Chodzi wyłącznie o to, by placówka ta miała charakter stały. 2. Wykładni pojęcia
Skoro treścią wniosku podatnika do organu I instancji było żądanie umorzenia zaległości podatkowej w całości, to decyzja w przedmiocie rozłożenia należności podatkowej na 24 raty jest podjęta z oczywistym naruszeniem art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. nr 27 poz. 111 ze zm./.
Organ podatkowy na wniosek skarżącego trzykrotnie odraczał termin płatności podatku, aczkolwiek każdy z wniosków określał termin, do którego ogranicza odroczenie. Mimo to organ konsekwentnie odraczał płatność podatku z uwagi na złożenie przez skarżącego wniosku o przywrócenie terminu do złożenia żądania skierowania wyniku kontroli Urzędu Kontroli Skarbowej na drogę postępowania w sprawach zobowiązań
1. Ustanowiony w art. 9 Kpa obowiązek informowania stron konkretnej sprawy o okolicznościach, które mogą mieć wpływ na ustalenie praw i obowiązków tych stron, jest kategorią obowiązku organu administracyjnego. 2. Zachowanie się podatnika, zgodnie z udzielonymi mu przez organ podatkowy informacjami, nie może powodować dla podatnika ujemnych konsekwencji.
Stosownie do art. 8 ust. 2 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. 1993 nr 108 poz. 486 ze zm./, decyzja w sprawie zaniechania ustalania zobowiązania podatkowego może być wydana przed zakończeniem postępowania wymiarowego, natomiast rozpatrzenie wniosku podatnika o zaniechanie poboru możliwe jest do czasu upływu terminu zapłaty podatku wyznaczonego przepisami prawa albo
Zwolnienie przez radę gminy osób fizycznych od podatku od nieruchomości od domów mieszkalnych mieści się w uprawnieniach wynikających dla niej z art. 7 ust. 2 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych /Dz.U. nr 9 poz. 31 ze zm./.