Instytucja zaniechania ustalenia i poboru podatku od towarów i usług może dotyczyć tylko tych zobowiązań podatkowych, których termin płatności jeszcze nie upłynął.

Zarówno bezpodstawne - zdaniem organu podatkowego - żądanie przez podatnika zwrotu nadwyżki naliczonego podatku od towarów i usług nad podatkiem należnym, jak też niski kapitał założycielski spółki oraz uchylanie się podatnika od odbioru korespondencji nie stanowią jeszcze dostatecznych powodów do dokonania zabezpieczenia należności podatkowych na podstawie art. 21 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r.

Identyfikowanie importu albuminy z późniejszą sprzedażą w Polsce importowanego towaru - choć są to dwa różne zdarzenia podlegające opodatkowaniu w myśl przepisów ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ - prowadzi do nieuzasadnionego żądania zwrotu podatku od importu i mylnego przekonania, że załącznik Nr 1 do ustawy zwalnia

Zaniechanie naliczania i poboru zaliczek na poczet podatku dochodowego od osób fizycznych jest możliwe w oparciu o art. 8 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych. W postępowaniu z wniosku o zaniechanie naliczania i poboru zaliczek uwzględnienie żądania podatnika może dotyczyć tylko takich wydatków, które w sposób niewątpliwy wskazują na to, że obowiązek podatkowy w tym podatku

1. Transakcje polegające na wzajemnym przekazywaniu przez firmy czeków rozrachunkowych gwarantowanych przez bank, opiewających na identyczne kwoty, z czym nie wiązał się żaden obrót gospodarczy między firmami, podlegają opłacie skarbowej /par. 57 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 lutego 1989 r. w sprawie opłaty skarbowej - Dz.U. nr 9 poz. 52/ jako umowy pożyczki określone w art. 720

Jeśli - zgodnie z zawartą umową o roboty budowlane - spółka może żądać zapłaty kwoty kaucji gwarancyjnej dopiero po upływie okresu gwarancji i po odpowiednim rozliczeniu tych kwot z tytułu ewentualnych kosztów usunięcia wad, kwoty kaucji gwarancyjnych staną się wierzytelnością spytki po upływie okresu gwarancji i ich rozliczeniu. Wówczas niezależnie od faktycznego otrzymania tych kwot stanowić będą

Aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodu, to między tym wydatkiem a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek przyczynowo-skutkowy tego typu, że poniesienie wydatku ma wpływ na powstanie lub zwiększenie przychodu. W tak rozumianych kosztach uzyskania przychodu nie mieści się odszkodowanie zapłacone przez spółkę, gdyż nie był to wydatek w którym zachodziłby związek przyczynowo-skutkowy

O ile w jednym akcie notarialnym zawarto umowę darowizny przenoszącej własność nieruchomości i w tym samym akcie zamieszczono oświadczenie obdarowanego o ustanowieniu służebności, to należy uznać, że jest to wynikiem wykonania polecenia w rozumieniu art. 7 ust. 2 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn /Dz.U. nr 45 poz. 207 ze zm./.

Organom podatkowym nie wolno dla rzekomych korzyści finansowych państwa wykorzystywać nieznajomości prawa przez obywatela, udzielać mu fałszywych informacji, powodujących niekorzystną sytuację oraz nie udzielać informacji o specjalnym trybie opodatkowania samotnej, chorej matki, wychowującej dwójkę swych dzieci.

1. Zgodnie z art. 2 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ dokonana przez likwidatora sprzedaż towarów, w tym również składników likwidowanego podmiotu, podlega podatkowi od towarów i usług bez względu na to, czy podmiot ten aktualnie prowadzi działalność statutową. 2. Korzystne dla podatnika stanowisko organów podatkowych

Wniesienie przez podatnika majątku do spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w postaci aportu powoduje nabycie przez tę spółkę majątku podatnika w rozumieniu art. 45 ust. 1 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. nr 27 poz. 111 ze zm./.

Przepis art. 26 ust. 1 pkt 5 i 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /t.j. Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416/ dotyczy wydatków poniesionych przez podatników na cele mieszkaniowe od daty wejścia w życie ustawy, tj. w 1992 r. i latach następnych.

Brak jest normalnego związku między błędnym w treści zgłoszeniem celnym podatnika a niepobraniem przez płatnika podatku obrotowego od towaru objętego tym zgłoszeniem. Wadliwe jest stanowisko, że podatnik wprowadził Urząd Celny w błąd, co stanowiło wystarczającą podstawę do zwolnienia płatnika od odpowiedzialności za niepobrany podatek i obciążenia nim - na podstawie art. 15 ustawy z dnia 19 grudnia

Grunty, budynki lub obiekty po zlikwidowanym ośrodku wczasowym lub kolonijnym, odnośnie których podmiot będący ich posiadaczem czyni bezskuteczne okresowo starania, aby się ich pozbyć, nie mają już w tym czasie związku z prowadzoną działalnością gospodarczą i powinny być opodatkowane podatkiem od nieruchomości według niższej stawki jak dla gruntów i budynków "pozostałych".

Istotą umów barterowych polegających na bezgotówkowej wymianie towarów jest to, że każda ze stron takiej umowy występuje w charakterze sprzedawcy i nabywcy. W konsekwencji więc towary zakupione w celu dokonania transakcji wymiennej, a więc ich sprzedaży są towarami handlowymi, których zakup i następnie sprzedaż powinna być ewidencjonowana w księdze podatkowej na podstawie par. 12 ust. 1 rozporządzenia

1. Wszystkie elementy, które zgodnie z przepisami powinna co najmniej zawierać faktura, są w jednakowym stopniu wymagane dla uznania faktury VAT za podstawę do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego. Brak nawet jednego z nich powoduje, że fakturę należy traktować jako wystawioną sprzecznie z obowiązującymi przepisami i w konsekwencji nie stanowiącą podstawy

1. Przepisy rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 18 maja 1990 r. w sprawie zwolnienia od podatków obrotowego i dochodowego podatników osiągających przychody z niektórych rodzajów nowo uruchomionej działalności gospodarczej /Dz.U. nr 35 poz. 203 ze zm./ nie zawierają przepisów któreby ograniczały uprawnienie podatnika w okresie kiedy przysługiwało mu zwolnienie od podatków określone tym aktem prawnym

Zgodnie z art. 47 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. nr 27 poz. 111 ze zm./ za zobowiązania spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z tytułu podatków odpowiadają jedynie wspólnicy tych spółek całym swoim majątkiem w takiej części, w jakiej mają prawo uczestniczyć w podziale zysku spółki.

Czynność cywilnoprawna, w wyniku której nastąpił zakup wierzytelności przez bank nie podlega opłacie skarbowej /art. 3 ust. 1 pkt 5 lit. "a" ustawy z dnia 31 stycznia 1989 r. o opłacie skarbowej - Dz.U. nr 4 poz. 23 ze zm./. Przelew wierzytelności nastąpił bowiem w drodze umowy sprzedaży o jakiej mowa w art. 510 par. 1 Kc; nabywcą jest uprawniony podmiot świadczący usługi bankowe; obrót wierzytelnościami

Utrata mocy obowiązującej przez ustawę z dnia 22 grudnia 1990 r. o opodatkowaniu wzrostu wynagrodzeń /Dz.U. 1991 nr 1 poz. 1/ nie pozbawiła podatników możliwości ubiegania się o wydanie decyzji, o której mowa w art. 8 ust. 6 tej ustawy w odniesieniu do okresu, w którym wystąpił obowiązek podatkowy w tym podatku.

Ustawodawca nie zwolnił z obowiązku płacenia podatku od nieruchomości stanowiących nieużytki. Wprawdzie stosownie do art. 7 ust. 2 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych /Dz.U. nr 9 poz. 31 ze zm./ rada gminy może wprowadzić inne zwolnienia od podatku od nieruchomości niż te, które zostały wymienione w ust. 1 tego artykułu, przy czym upoważnienie to nie zostało ograniczone

W związku z tym, że przepis art. 29 ust. 1 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. 1993 nr 108 poz. 486 ze zm. / obowiązuje w zmienionej wersji od dnia 1 stycznia 1994 r., to oprocentowanie nadpłaty związane z przekroczeniem przez organ podatkowy terminu do zwrotu nadpłaty w odniesieniu do zobowiązań podatkowych powstających inaczej niż w drodze wydania i doręczenia decyzji

Usługa polegająca na kontroli biletów i pobieraniu opłat karnych za jazdę bez ważnego biletu nie stanowi usługi przewozu osób środkiem komunikacji miejskiej.

Zwolnienie od podatku w myśl art. 14 ust. 2 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz podatku o akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ - w brzmieniu obowiązującym w 1993 r. - następowało z mocy prawa. Złożenie przez podatnika oświadczenia wymaganego przez ten przepis przesądzało o działaniu tego zwolnienia.